SPEECH

 

50 jaar lid van OBK 

Ja, wat kan je ongelooflijk veel meemaken om alleen al 50 lid jaar van een vereniging te zijn. Ik wil langs deze weg graag een terugblik werpen op 50 jaar OBK en proberen met wat anekdotes te amuseren uit het beroemde, zeg maar beruchte bestaan van de vereniging.

Toen ik als 7 of 8 jarig ventje een muziekinstrument in handen geduwd kreeg, moest ik toch eerst goed kijken van wat voor voorwerp ik daar zag. Het was een dof stuk metaal, vol met butsen en deuken. Het bleek een bugel te zijn. Enfin, mee naar huis genomen en proberen er geluid uit te krijgen, en ik moet zeggen, dat lukte al best wel snel.

Maar om muziek te leren spelen moet je natuurlijk op les. En dat gebeurde in eerste instantie in het schuurtje bij Jan Spiering sr. Samen met Henk kregen we daar les van hem.  Dat waren spannende avonden want Henk kreeg er meer van langs dan ik. Maar goed, Jan wist ons toch klaar te stomen om in het orkest plaats te nemen. Ik inmiddels op de Alt-hoorn en Henk toen nog op de bugel, hij ging pas later over naar het slagwerk. Ik weet nog dat ik nog een paar repetities mee heb gemaakt met de toenmalige dirigent van Berkel, in het Werkliedengebouw (de Zaal), wel te verstaan. 

Inmiddels was er een nieuwe dirigent aan getrokken, te weten Jan van Neerijnen. Onder zijn leiding zou de fanfare ontzettend op bloeien. Hij bracht muziek stukken mee waar de rest van de Bommelerwaard nog nooit van gehoord had.  Wie weet het nog: Imparita Roca, Instant Concert, Stars and Stripes, Rimbalzello, Herp Albert, Hair. 

Ik weet nog goed tijdens een festival in Orthe dat we daar Rimbalzello speelden. Op het plein bij de tent had zich een handjevol mensen verzameld en stonden een beetje noodgedwongen naar de muziek te luisteren. Maar aan het eind van ons concert hadden we nog een soort toegift en dat was Rimbalzello. We zetten in en speelden er op los en wat gebeurde. Rondom het plein gingen deuren van huizen open en de mensen kwamen kijken van wat er toch aan de hand was. Dit hadden ze nog nooit een fanfare horen spelen. Toen het afgelopen was, was iedereen dolenthousiast, en we moesten het stuk nog een keer spelen. Polonaise werd gevormd en een lange stoet trok over het plein. Ik geloof dat we Rimbalzello die avond 4 keer gespeeld hebben. 

Ook tijdens een concert in Gameren waren de rapen gaar. Daar hadden we ook een toegift, ditmaal Stars and Stripes for ever. Hadden ze nog nooit gehoord in Gameren, maar het dak ging eraf. We hebben het 3 of 4 keer moeten spelen.  Toch twijfel ik aan de muzikale kennis van de toen malig gemiddelde Gameraar. Ik zal een fragment laten horen hoe het klonk. Men had nog nooit van house-muziek  gehoord maar OBK blies het toen al. Ik laat nu een fragment horen.

Berucht en beroemd waren de Taptoes waar OBK aan mee deed, en dan hebben we het over de Taptoe die gehouden werd ’s-avonds na de ponymarkt. In die tijd marcheerde O.B.K. nog maar niemand zag dat eigenlijk meer zitten. Maar goed OBK zou ook weer mee doen. Wat was het geval. Dirigent, Jan van Neerijnen zette de repetitie voor de Taptoe nog een nieuw stuk op de lessenaar. Wie weet het nog? Inderdaad “Cent Mille Chansons” van Frida Boccora, een songfestivalliedje dat toen enorm populair was. Het was een stuk met solo voor cornet en Adrie van Dalen zou de solo voor zijn rekening nemen. Het probleem was nu dat het stuk begon met een inleiding en dat aan het eind van de inleiding een maat met een zg. doorgetrokken streep was (voor de kenners) en dat daarna het stuk pas echt goed begon met de solo van Adrie. Maar op de repetitie ging die doorgetrokken streep steeds fout. Maar goed Jan van Neerijnen zou Jan van Neerijnen niet zijn, we zouden  het stuk toch tijdens de Taptoe te spelen. Tijdens de Taptoe waren we uiteindelijk aan “Cent Mille Chansons” toe en we begonnen er met goede moet aan. De in leiding ging prima maar de rest niet. De doorgetrok-ken streep ging helemaal fout. Adrie probeerde nog wel in te zetten maar wist niet wanneer. OBK luisterde of Adrie wel speelde om zo te horen waar we ergens waren in het stuk, dat hielp niet . OBK keek naar de dirigent om te kijken waar we waren, dat hielp ook niet.  OBK luisterde naar elkaar om te horen waar we waren, dat hielp nog minder. OBK keek naar elkaar om te kijken waar we waren, dat hielp helemaal niet.  Nee, er kwam niet veel van terecht. Uiteindelijk stopte de één na de ander maar met spelen totdat er op het laatst nog maar een paar muzikanten overbleven. Die zijn tenslotte ook maar gestopt. Het publiek had er blijkbaar weinig van gemerkt. Die vonden het wel mooi, maar alleen een beetje zacht, was het commentaar.  En de dirigent???..... de stoom kwam uit z’n oren. Ik zal maar niet zeggen wat hij na afloop zei.  In de jaren daarna namen we plaats op het bordes, dat marcheren was maar niks. (zie de foto’s) 

En dan waren er de concoursen. Eén concours herinneren zich velen nog, dat was  het concours in Doetinchem op 29 november 1975. Daar haalden we in het in het Amphion-theater een eerste prijs met lof van de jury. We speelden daar als verplicht werk de Suite van Jan Seegers. We kregen 170 punten toebedeeld. Als vrij werk speelden we Preludio Marzialevan Frank Wright.  Daarvoor kregen we 162 punten. In totaal 332 punten, dat was nog nooit gebeurd in de historie van O.B.K. En bij mijn weten is het daarna ook niet meer gebeurd. Als het wel zo is corrigeer me maar. 

Een ander hoogtepunt vond plaats in de Sint Maartenskerk in Zaltbommel op 12 oktober 1985. Daar vond een concert plaats samen met de toen bekende "Groeneveld Koren". Tijdens dit concert voerde we het prachtige "Resurgam" uit van Eric Ball. De uitvoering was zo indrukwekkend dat de mensen, toen het stuk afgelopen was, niet durfden te applaudisseren uit respect van de dramatiek die het stuk uitstraalt. Toen het applaus uiteindelijk losbarstte was er geen houwen meer aan. In de pauze en na afloop is er nog lang nagepraat over deze magnifieke uitvoering. 

Ook is het jubileumconcert ter gelegenheid van het 75 jarig bestaan bij velen lang bij blijven hangen en dat wordt nog steeds bij tijd en wijlen aangehaald. Dat vond plaats op zaterdag 18 juni 1994. Het was in de openlucht. In de vijver voor huis Brakel waren pontons neergelegd en daarop was een giga-podium gebouwd. Samen met de Genie-kapel en alle koren uit de omgeving van Brakel, waaronder Soli Deo Gloria, is toen een wervelend concert gegeven met solisten, licht en vuurwerkshow. Als klap op de vuurpijl werd Ouverture 1812 van Tschaikowski uitgevoerd. Compleet met geweer en kanonschoten werd dit werk een hoogtepunt van de avond. Ik weet nog goed dat we zaterdag

 ’s-middags generale repetities hadden en we zouden ook 1812 doornemen zoals we het ’s-Avonds zouden spelen. Toen de passage kwam waarin het kanongeweld losbarst vonden we het maar een beetje slap. Als dat het nou was dan was er geen spektakel aan. Maar goed, tijdens het concert was er toch het e.e.a. aan de kanonnen gesleuteld want op het moment suprême werden we bijna van de pontons afgeblazen. Vooral het laatste salvo was een voltreffer want het podium heeft nog zeker enkele minuten staan natrillen door het geweld

 Waar ook nog steeds op terug gekomen wordt zijn de uitwisselingconcerten in en met Brakel België en Brakel Duitsland. De uit het Belgische Brakel fanfare "Vrije kunstkring" en de uit het Duitse Brakel afkomstige "Spielmannzug" kwamen eerst naar ons. Het werd een memorabele dag die zaterdag op 13 november  1999. De buitenlanders hadden eerder die dag al een mars door Brakel gemaakt waarna 's-middag in Huis Brakel de officiële ontvangst was. 's-Avonds was er een concert waar alle drie de korpsen optraden. Het is heel laat geworden die zaterdagavond. Het was zelfs zo dat de "Spielmannzug" al in de bus zaten voor vertrek, dat besloten werd om er maar weer uit te komen en nog een nummertje te spelen. Dus hup!!, iedereen er weer uit en weer spelen in Huis Brakel.

Natuurlijk zijn we zelf ook naar Brakel België en Brakel Duitsland geweest. Brakel Duitsland is mij het meest bij gebleven. Dat was een trip van 2 dagen. Zaterdags heen en zondags terug. We werden er ontvangen door Herr Burgemeister in zijn privé-woning. De voordeur ging open en de kisten met bier stonden tot aan het plafond opgeslagen. Dat was voor die zelfde middag tijdens een gezellig samenzijn in de tuin van de Burgemeester. Het concert was die avond om 20.00 uur. Wij waren al bijtijds aanwezig in de zaal waar wel plaats was voor 1000 mensen. Om kwart voor acht zaten er nog maar een handje vol mensen in de zaal. Wat moet daar van terecht komen, dachten wij. Maar klokslag acht uur zat de zaal tjokvol. Het concert was grandioos en het publiek laaiend enthousiast. Succesnummer die avond was El Cumbanchero Palo Palo van Johan Perik. We hadden gezorgd voor speciale Duitse teksten die bij het stuk hoorden.  

Ik kan nog oeverloos door gaan met anekdotes van de laatste 50 jaar. Zoals toen het instrument van Killeke, tijdens een mars door Brakel, zo plat als een dubbeltje werd gereden. Of toen we met OBK aanwezig waren bij de opening van het pompstation in het Munnikenland.  Of toen we een keer meededen met een taptoe op de markt in Zaltbommel. Of als we op een vrachtwagen , tijdens de optocht, door Brakel heen gereden werden, levensgevaarlijk. De gezellige festivals in Alem en Orthe.  En wat te denken van een concert bij de Heineken Fanfare in den Bosch. 

En dan nu 100 jaar. 100 jaar muziek in Brakel. Waarvan ik (ruim) 50 jaar heb mogen meegenieten. Ik vond het bijna altijd genieten. De repetities op vrijdagavond zijn voor mij altijd een moment geweest in de week om naar toe te leven. Ik vond het altijd ontspannende avonden en nog. We maken gevarieerde muziek en al ben ik geen ster, ik noem mijzelf altijd maar een goede middenmoter,  ik geniet altijd van de stukken die we spelen.

Ook de sfeer is prima, op een enkele keer na, maar ja dat hou je toch zo nu en dan.

Ik heb 5 dirigenten meegemaakt bij OBK te weten:

Van Berkel (maar 2 of drie repetities), Jan van Neerijnen, Gert Peeters, Arnold Wensink en Leon Vliex. OBK staat tot en met heden onder zijn bezielende leiding.

 

 Ik ben heel dankbaar OBK voor de prachtige 50 muzikale jaren.

OBK BEDANKT!!! 

Op naar het volgend jubileum.

 

 

 

 

 

 

 

 

OBK 100 JAAR 

In 2019 bestond OBK 100 jaar. Dat houd in dat de vereniging is opgericht op 20 mei 1919. Dit heugelijke feit is op grootse wijze in 2019  gevierd. 

Zaterdag 19-01-2019 Nieuwjaarsconcert:

Het begon allemaal tijdens het nieuwjaarsconcert op 19 januari in het atrium van de Wilhelminahof. Daar werd het nieuwe jaar maar ook het jubileumjaar ingeluid met een spetterend concert samen met het B-orkest. Vele mensen hadden de moeite genomen om dit heugelijke feit met ons mee te maken.
OBK bracht onder andere het prachtige Song of Hope ten gehore en aan het eind van het concert hebben we samen met het publiek geproost op het nieuwe jaar op de klanken van Happy NewYear, waarbij ook de leden van het B-Orkest waren aangeschoven.

Donderdag 20-06-2019 Receptie en huldiging jubilarissen:

Op 20 juni begon Feestweekend van drie dagen.De activiteiten vonden allemaal plaats op het sportcomplex van voetbalvereniging BZC aan het Veer. De donderdag was ingeruimd voor een receptie waarbij iedereen die OBK een warm hart toedraagt uitgenodigd was. De kantine van het Veer was tot aan de laatste plaats bezet.
Er waren maar liefs 19 jubilarissen waarvan hieronder een foto en de namen.

Achter van L/R: Teun Versteeg(50), Sjanie Bambacht(50), Karel van Dee(25), Jose ten Hagen(25), Leon Vliex(15 jaar dirigent bij OBK), Rhodee Spiering(12,5), Bianca de Vries(12,5), Anneke Tromp(50), Herman van Veen(40), Willy Theuns(40)Onder: Dick van Daalen(60), Ellen van Dalen(25) Gera van Dalen(12,5), Rolf Wildemans(12,5), Kirsten Oudmaijer(25), Arien Versteeg(12,5), Carolina Mc Cormack(25)Midden: Hemmie van Veen(65) en Wim van Dalen(50)

De avond verliep bijzonder gezellig en één voor één werden de jubilarissen naar voren geroepen door de voorzitter en werd hij door hem toegesproken en kreeg hij van een afgevaardigde van de muziekbond een herinnering-speld op gespeld. Ik dus voor het feit dat ik 50 jaar lid van de vereniging was. Als je 50 jaar lid bent van een vereniging heb je al heel wat meegemaakt met de vereniging en ik vond het de moeite waard om dit te delen met de aanwezigen in de zaal. Nadat de laatste jubilaris was gehuldigd, Hemmie van Veen voor maar liefs 65 jaar lid, heb ik het woord genomen en een speech te beste gegeven. Ik heb 50 jaar de revue laten passeren, ouwe koeien uit de sloot gehaald, anekdotes verteld en muziekfragmenten en foto's van reeds lang vervlogen tijden laten horen en zien. In de link vind je de tekst van deze speech.

SPEECH

Vrijdag 21-06-2019 Maestro concert:
De vrijdagavond was ingeruimd voor een Maestro-concert. Maestro is een populair programma op TV waarin bekende Nederlanders een symfonie-orkest dirigeren. Het is de bedoeling dat in ons geval 4 min of meer Bekende Brakelaren OBK gaan dirigeren. Moet een succes worden. Al vanaf begin van het jaar zijn de deelnemers aan het oefenen in huis Brakel met Leon en Herman om het dirigeren een beetje onder de knie te krijgen.

Maar voorafgaande aan het Maestro concert is er eerst nog een gezellige Pub-quiz in de kantine van BZC. Ook nu weer was de kantine tot de laatste stoel bezet.

Op het hoofdveld van BZC is een prachtig podium neergezet waar de happening plaats gaat vinden. Compleet met Videowall, licht en geluidseffecten. Alles is in gereedheid voor twee dagen prachtige entertainment.Het is allemaal in de buitenlucht dus dat is een gok maar ondanks dat het een beetje fris is is het toch prachtig weer voor deze avond.

De deelnemers van de Maestro zijn BB-ers zijn:
-Cornelis van Dalen
-Trijnie van Dijk
-Christiaan van de Vegt
-Ester Vroeg
Zij gingen de muzikale strijd met elkaar aan om de felbegeerde titel "Maestro van Brakel" De jury die avond bestond uit oud dirigent Arnold Wensink, oud lid Wim Baijense en onze eigen dirigent Leon Vliex. Het werd een memorabele avond waar heel veel publiek op af was gekomen. De Maestro's hebben het serieus aangepakt en doen hun uiterste best om een goed resultaat neer te zetten.
Het was geweldig om met de Maestro’s  samen te werken. We hebben veel lol samen gehad! En het was mooi om te zien hoe ze keer weer flink gegroeid waren en de muziekstukken steeds beter beheersten en begrepen. En dat ook aan ons duidelijk konden maken. Soms met meer dan alleen dirigeren! En dan de uitslag. De winst ging naar Trijnie van Dijk.  Met een geweldig mooie, rustige en muzikale uitvoering van "The Mission" en een lekkere vlotte "A brand new day" haalde zij de hoogste punten. Maar ook het geweldige, zelfverzekerde optreden van Cornelis met  "Indiana Jones" zal nog lang in ons geheugen staan. Wat een passie. Hij werd uiteindelijk, met een klein verschil, tweede. Maar ook grote bewondering voor Ester en Cristiaan die de derde plaats deelden. Ga er maar aan staan: Moment for Morricone was het lastigste stuk om te dirigeren. Erg knap gedaan Esther, met al die tempo wisselingen! En ook Stars Wars was geen makkie. Top Christiaan!

Zaterdag 22-06-2019 Promconcert

Zaterdag moet de klapper worden. Naast de muziekstukken voor het Maestro concert hebben we ook een heel programma ingestudeerd voor het Promconcert. Ook het B-orkest geeft acte de presense. Met een mooi programma trappen ze de avond af. Ze brengen voor de jeugd aansprekende muziekstukken ten gehore zoals: Pirates of the Caribbean, Shape of you, Shake it off en Uptown Funk met DJ Cor. Prachtig.

Daarna is het de beurt aan het A-orkest. En meteen bij het eerste werk is het al vuurwerk met het spetterende Rock Fantasy. Maar daar is meteen al een verhaal bij. Wat wil het geval. Rock Fantasy is opgebouwd uit vier thema's en eindigt met het alom bekende Hey Jude van de Beatles. Het geval wil dat het laatste thema begint met een solo voor Schuiftrombone en Klokkenspel. En daar zit de crux. Toen dit stuk voor de eerste keer tijdens de repetities op de lessenaar verscheen komt Arién (slagwerk) naar mij (schuiftrombone) toe met de mededeling dat hij en ik deze solo voor onze rekening moeten nemen. Ik ben dan wel niet gewent solo te spelen maar in dit geval was ik meteen laaiend enthousiast. Wat wil je nog meer. Allebei jubilaris en dan als vader en zoon deze solo spelen, prachtig toch, Dat betekend wel dat ik mijn uiterste best moet gaan doen om deze solo in te studeren. Maar goed, de repetities vorderden en ik moet zeggen de solo ging steeds beter zodat tegen dat het jubileumweekend naderde het stuk op een akseptabele wijze ten gehoren gebracht kan worden.

Het concert nadert en op een gegeven moment komt Arién naar mij toe met het een voorstel. Hij stelt voor om tijdens de solo van instrument te wisselen en te doen alsof we echt dit van plan zijn (dat zou kunnen want daar is in het stuk gelegenheid voor). Ik vind het een prachtig plan maar heb toch zo mijn bedenkingen. Ik stem in maar zeg dat we het eerst met de dirigent moeten bespreken maar daar is Arién op tegen want dan vind hij het toch niet goed zo zegt hij. Daar zit wat in dus vooruit dan maar. De generale repetitie is op zaterdagmiddag en onze solo gaat prima, het wisselen van instrument bewaren we voor vanavond.. Na de generale komt Arién weer naar mij toe met een nieuw voorstel. Volgens hem moeten we aan de andere kant van het podium gaan staan zodat het publiek on s beter kan zien. Daar zit wat in maar ik zeg dat we dat eerst even met Leon moeten overleggen. Ook dit wordt weggewuifd met dan vind ij het toch niet goed. Dus hebben we onze instrumenten aan de andere kant van het podium neergezet.

Om 20.00 uur is het zo ver. Na de benodigde openingswoorden wordt Rock Fantasy wordt ingezet. Ik wacht aan de zijkant van het podium op onze beurt, dat duurt nog even want het is een behoorlijk lang stuk. Maar uiteindelijk is het zo ver. De solo nadert en Arién komt van het podium af en we lopen naar onze plek aan de rechterkant van het podium. Vlak voor we in moeten zetten kijkt Leon over zijn linker schouder naar de plaats waar we zouden staan maar hij ziet daar niet. Dit bezorgt hem bijna een rolberoerte, zal hij later zeggen. Dan klink vanaf de ander kant onze solo en waarempel de solo gaat naar behoren. Het toneelstukje met het wisselen van de instrumenten gaat ook goed, hilariteit alom. We nemen een welgemeend applaus van het publiek in ontvangst. Daarna nemen we onze plaatsen weer in in op het podium voor het vervolg van het concert.

Hier kun je de video bekijken.

]

We hebben speciaal voor vanavond 4 zangers binnen onze gelederen nl. Rosanne, Robert en Gijs en Esmee). Het wordt een geweldige avond, zowel voor het publiek als voor de muzikanten. We spelen meezingers van Guus Meeuwis en André Hazes waarbij Gijs Vervoorn de zang voor zijn rekening neemt. Maar ook muziek van Morricone en een geweldige medley met Nederlandse Rocknummers van Earth and fire en Golden Earing. Eén van de hoogtepunten van de avond was toch wel het optreden van Esmee met haar vertolking van het liedje Valerie van Emy Winehouse. Ze deed dit met zoveel overtuiging en enthousiasme dat aan het eind een staande ovatie haar ten deel viel. TOP ESMEE!!!!!, we zullen dit niet gauw vergeten.

Het concert is precies om 00.00 uur afgelopen. We hebben er dan ruim 5 uur muziek en entertainment opzitten en dat wordt buitengewoon gewaardeerd door het publiek. Het is echt een avond om nooit meer te vergeten en er wordt nog lang over nagepraat in Brakel.

Vrijdag 13-12-2019 Galaconcert in de Hervormde Kerk van Brakel.

Het laatste onderdeel van ons jubileumjaar vind aan het eind van 2019 plaats in de Kerk van Brakel. Daar zal op vrijdagavond een Galaconcert plaats vinden. We hebben weer hard gestudeerd op een groot aantal nummers. We hebben gekozen voor muziek die in deze tijd, het is bijna Kerst, passen een een stemmig programma samengesteld. De Kerk is prachtig uit gelicht met speciale spots.

Ook het geluid is goed verzorgd. Alles is er klaar voor om een prachtige avond te worden. En dat gebeurd ook

Het B-orkest trapt ook deze avond af met een aantal Kerstliederen die iedereen kent. Ze krijgen veel bijval van het publiek.

Het A-orkerst opent met het mysterieuze en opzwepende werk The Awakening wat prachtig klinkt in de Kerk. We spelen ook een aantal werken met koor Haeel Imanoe zoals o.a. You raise me up, met solist Wim van Kuijk. Dat wordt zeker gewaardeerd door het publiek wat massaal is opgekomen. Waar iedereen kippenvel van krijgt is de uitvoering van de prachtige muziek uit de film Schinler´s List. OBK begeleid de nog jonge violiste Marijke van der Drift. Het was een prachtige uitvoering, heel indrukwekkend.

Ook hebben we nog een keer the Mission uitgevoerd. Speciaal hiervoor was Trijnie, winnares van de Maestro's, naar Brakel gekomen om dit stuk nog een keer te dirigeren. Geweldig. En dan was er nog de uitvoering van het schitterende stuk Song of Hope met de solisten Herman en Karel. Dit was ook één van de hoogtepunten van de avond. Verder kwamen stukken voorbij als, Abide with me en Anthem met zang van onze eigen Robbert.

Iedereen kan terug zien op een buitengewoon mooie avond waar iedereen muzikaal verwent is. Een waardige manier om het jubileumjaar af te sluiten.

    

Juni/juli 2019 Vakantie Stumm/Mittelberg

Dinsdag  25 juni 2019. Brakel - Stumm.

De bedoeling was om om half zes weg te rijden uit Brakel maar het is zo heet dat, als we om half vier wakker worden besluiten om er maar meteen uit te gaan. Zodoende rijden we om half vijf weg. We hebben een voorspoedige reis en de airco draait overuren. Om half elf appt Job, of we al opschieten. We rijden dan zo'n 80 kilometer voor Neurenberg  dus we  

schieten behoorlijk op. Zij zijn onderweg naar de Ahorn, om daar met de voetjes in het water te gaan zitten.  We hebben alleen bij München(Alianz-arena) wat Stau. Na München gaan we de Autobahn af om via de Tegernsee en Achensee naar het Zillertal te rijden. In het Zillertal aangekomen zien we dat daar niet veel veranderd is dus het voelt weer als een soort thuiskomen. We kunnen meteen in het appartement, Monie is bezig met de containers schoon te maken. Dus alles snel uitpakken en daarna een uurtje tukken. 's  avonds natuurlijk naar het concert geweest van BMK Fügen met Nel en Job en Wouter en Jannie. Dat zijn vrienden van Job en Nel uit Spanje. 
Het was weer goed verzorgd, prachtig concert.  


Woensdag 26 juni Tiefenbachklamm [voor route klik hier]

Heute Badewetter. Het wordt vandaag erg warm, 35 graden is voorspeld.  We slapen een beetje uit en drinken eerst nog op ons gemak een kopje op het balkon.  We zorgen dat we rond de klok van 11 uur bij de ingang van de Tiefenbachklamm zijn. Het is hier heel schaduwrijk en dat komt goed van pas met deze warmte. De Klamm is eenvoudig te lopen. Het pad is makkelijk en we genieten van de prachtige natuur rondom ons. Het riviertje de 

Brandenberger Ache stort zich met veel geweld door de kloof.  We passeren prachtige uitkijkpunten waar we dan ook vaak stoppen om te genieten en om de nodige foto's te maken. De temperatuur loopt snel op maar we lopen het grootste gedeelte in de schaduw. Na een uur en een kwartier bereiken we het Jausenstation Tiefenbachklamm waar we op het terras plaats nemen voor een verkoelend drankje en een voedzaam knödelsoepje. Erg lekker allemaal. Het is er goed toeven.  Na een uurtje stappen we weer op. We gaan via het zelfde pad terug maar dat is geen straf hoor. Als we bijna terug zijn bij de parkeerplaats is er nog een mooi stukje waar we met de voetjes in het water kunnen, dus dat snel gedaan.  Heerlijk  verkoelend.  De achillespezen van Irma houden het wonderbaarlijk goed. De Dry-needling heeft zijn effect gehad. Rond 3 uur zijn we weer terug bij de auto.  We rijden naar de Bahnhof in Kaltenbach om de Active-card te regelen.  We ontmoeten er Wolfgang die in een goede bui is. Ik informeer naar het Platz-concert in Kaltenbach  en als ik meld dat ik ook de Posaune bespeel is de ban gebroken.  Ik laat hem het filmpje met onze solo tijdens het Promm-concert van OBK Brakel zien en hij is vol lof. Daarna gaan we inkopen doen bij de M-Preiss.  Als we weer thuis zijn alles snel opbergen en dan naar het zwembad. Wat een verkoelende duik hebben we daar genomen. Het is fantastisch. Na zo'n hete dag is in het zwembad liggen helemaal geen straf.  Heerlijk!!!  Na het eten kunnen we vanaf halfacht weer fatsoenlijk op het balkon zitten. De zon is achter de berg verdwenen dus dan is het te doen. Het was vandaag de warmste dag in juni ooit gemeten. 

37°

 

     
Donderdag 27 juni 2019 Hintertuxer Gletsjer 

Vanmorgen er best vroeg uit, 7 uur. Maar om bijtijds in Hintertux te zijn is dat echt nodig. Na het ontbijt gaan we direct op weg naar de Bahnhof om de trein van kwart over acht te nemen. We nemen de trein naar Mayrhofen en vandaar met de bus verder naar Tux.  Het is niet druk in de bus en de rit er naar toe is al een hele beleving.  Bij de  Bahn aangekomen  kopen we eerst de kaartjes voor de Gletsjerbus.  Daarna gaan we omhoog. Bij Sommerberg drinken we eerst een bakje koffie en daarna gaan we richting de Gletsjer.  We komen al heel lang in het Zillertal maar dit is de eerste keer dat we dit doen, mede omdat het te heet is om een flinke wandeling te maken, ze geven vandaag 35+ op. We stappen in de gondel naar de Gletsjer en al snel hebben we een prachtig uitzicht. In de verte zien we het Tuxer-joch haus liggen met rondom nog plakaten met sneeuw. We komen aan bij het Tuxer-fernerhaus. We stappen uit en we lopen meteen in de eeuwige sneeuw. Het is er 16° dus dat voelt lekker aan. Na een heleboel mooie foto's te hebben gemaakt gaan verder naar het Gefroren Wand. Dat is het hoogste punt op de Gletsjer. Hier aangekomen is het 9°. Heerlijk temperatuurtje als je bedenkt dat in het dal de temperatuur alweer is opgelopen naar 30+. Het uitzicht is hier fenomenaal. Rondom zien we drieduizenders.  We zien Grosse Möseler  en de Olperer onder andere. Echt ver kunnen we niet kijken want het zicht wordt verhinderd door een bruine waas. Later blijkt dat dit Saharazand is???  Dan wordt het tijd om een kaartje te gaan kopen voor de Natur Eis Palast.  In 2007 is bij toeval en grottenstelsel ontdekt onder de Gletsjer en het is een spektakel om hierin af te dalen.  Ik ben van plan om dat te gaan doen, Irma gaat dan één etage terug naar het Tuxer-fernerhaus om daar op mij te wachten.  Onder begeleiding van een gids dalen we af en het is met recht spectaculair. We dalen diep neer in de Gletsjer, een raar gevoel met zoveel tonnen ijs boven je. Stalagtieten en stalagmieten vormen een mooi schouwspel. Ook de ijskristallen op de wanden en de plafonds zijn prachtig om te zien. We varen ook nog met een rubberbootje op een riviertje dat zich onder de Gletsjer bevindt. Erg spectaculair. De gids vertelt dat hij zelf ook een gedeelte van de holen heeft ontdekt. De rondleiding duur ruim een uur. Ik daal één sectie af en ontmoet Irma in een ligstoel op het terras van het Tuxer-fernerhaus.  Daar eten we de meegebrachte broodjes op.  Terug in Stumm duiken we weer snel het zwembad in om lekker af te koelen. 's Avonds zijn we wezen eten in Gasthof Märzenklamm met Job en Nel . Heerlijk. Terwijl ik dit schrijf is het op het balkon minstens 30° om 23.00 uur.

Vrijdag 28 juni 2019 Grieralm [voor route klik hier]

Vandaag een 10!! Het plan is om naar de Grieralm te wandelen. Vandaag wordt het weer heet maar we gaan er vol goede moed op uit. Met de trein naar Mayrhofen en dan met de bus naar Vorderlanersbach. Als we uit de bus stappen voelt het anders aan dan de dag ervoor.
Het is flink aan de temperatuur maar het is echt een stuk

aangenamer dan gisteren.  We gaan op pad. We lopen bijna alleen maar in de schaduw. Maar er zijn ook open stukken en dan hebben we mooi uitzicht in het dal. We zien de Eggalm liggen en de Grüblspitze. Het eerste stuk gaat een heel eind over een Froststrasse maar uiteindelijk komen we bij een splitsing waar we via de Waldweg kunnen lopen.  Het is dan nog een half uurtje naar de Grieralm die we rond half één bereiken. Het is de derde keer dat we hier zijn, de andere keren waren we er met regen en moesten we binnen zitten. Maar nu kunnen we op het schaduwrijke terras plaats nemen. Het is er geweldig. We bestellen een grote Radler en een grote bier en laten het ons goed smaken. Om 13.45 uur gaan we weer verder na er ook nog lekker gegeten te hebben. Het is inmiddels wel wat warmer geworden maar de afdaling naar Madseit is goed te doen. Om 15.00 zijn we beneden waar we twintig minuten op de bus moeten wachten. Daarna weer terug met de trein naar Stumm.  Even boodschappen gedaan bij de M-Preiss en daarna zo snel mogelijk naar het zwembad. Wat een opfrisbeurt is dat zeg. Het is echt even bijkomen van de vermoeienissen. 's Avonds nog naar het Platz-concert van Stumm geweest. Was wel aardig. Daarna nog heerlijk op het balkon neergestreken, daar is het nu heel aangenaam.

Zaterdag 29 juni 2019 Durlassboden [voor route klik hier]

Vandaag douze points!! Tijdens het ontbijt is het heerlijk fris op het balkon.  We rijden met de auto naar de Rosenalmbahn waar we de auto parkeren. Vandaar gaan we met de bus verder naar de Durlassboden-Stausee. Waar de bus stopt is het nog een stukje omhoog naar de Seestüberl.  Daar begint de route maar eerst drinken we er een kopje koffie.  Om even over 11 beginnen we aan de wandeling. Er zijn heel veel lokale mensen die deze prachtige zaterdag benutten om er een dagje van maken en gaan picknicken aan het water.  We spotten zelfs een gezin waarvan de vader een kruiwagen voortduwt die volgeladen is met picknickspullen.  Het eerste stuk gaat, lekker koel, door de bossen. Bij ieder open stuk hebben we prachtig uitzicht op het stuwmeer en de omgeving. Het is ontzettend helder dus voor de foto's magnifiek. Onderwijl zijn we zo'n beetje het bos uit maar ondanks de hoge temperaturen is het goed te doen, we hebben helemaal geen last van de hitte.  Na verloop van tijd komen we bij een asfaltweg, daar moeten we 3 kwartier over heen lopen tot we bij het punt komen waar we weer richting het beginpunt gaan maar dan aan de andere kant van het meer. Bij het eerste bankje dat we tegen komen eten we de meegenomen lunch op. Met zicht op het meer, prachtig. Als we weer verder gaan komen we even later een Nederlands stel tegen die de ronde maken in tegengestelde richting maar dan op gewone fietsen zonder trapondersteuning.  Ze zeggen dat het goed te doen is, petje af voor die mensen. Dan komt na een half uurtje de Bärschlagalm in zicht. Daar laten het biertje en de Radler zich heerlijk smaken. Het is daar goed toeven op het terras.  Dan is het nog een half uur lopen naar de Staumauer.  Vlak daarvoor is een wegje naar beneden waar we

met de voetjes in het water kunnen zitten, heerlijk verkoelend. Na een kwartiertje gaan we weer verder en bereiken we  de Seestüberl weer. Daar zien we het Nederlands stel weer. Ze zijn ook  net gearriveerd.  We nemen  er een koude milkshake, wat er wel ingaat. Dan is het wachten op de bus die ons weer terugbrengt naar de Rosenalmbahn.  Het was overweldigend mooi vandaag. We duiken toch maar weer het zwembad in, ook geen straf. Irma gaat zelfs mee in de wildwaterbaan.  's Avonds zijn we wezen eten bij Nester.  Het eten was er voortreffelijk.  Alleen erg jammer van de vele vliegen. Als we 's avonds op het balkon zitten, zien we dat er op Gerlossteinwand een heel groot kruis verlicht is. Ook bovenop zijn een hele rij met vuren zichtbaar.

Zondag 30 juni 2019 Naar de Kerk en Penkenbahn - Penkentenne.

Vandaag niet al te vroeg eruit.  We rijden rond de klok van half tien  richting Jenbach waar we ruim op tijd aankomen. Bij de ingang van de kerk ontvangen we allemaal een draadje, we gaan een net maken.We ontmoeten er ook weer Kees Sanner en z'n vrouw.  We brengen hun de groeten over van Jan Bouman.  De dienst staat in het teken van vissen vangen. Vissers van mensen moeten we worden. Vandaar de draadjes. Na de dienst is er buiten nog een hapje en een drankje. Ik zie ook flessen bier staan maar ik hou het toch maar op een mineraalwatertje. Na verloop van tijd nemen we afscheid en rijden we terug naar Stumm. We kleden ons om en gaan weer richting de Bahnhof. Andere jaren gaan we zondags altijd naar de Schwarzachalm maar omdat het zo ontiegelijk heet is, zien we daar maar van af. Hans Egger zal een jaartje moeten wachten. We gaan met de trein naar Mayrhofen. Vandaar gaan we met de Penkenbahn omhoog. Maar eerst lopen we nog langs hotel Neuhaus en ja hoor....! De Mandema's zijn er ook weer, we zien de auto op de parkeerplaats staan. We lopen naar de Penkenbahn en gaan meteen omhoog. Boven gekomen lopen we door naar het Gschosswandhaus. Daar eten we de lunch en blijven op ons gemak nog een poosje zitten.  Daarna gaan we met de tweede sectie omhoog en nemen plaats in een Bergluft-gondel.

Dat is een open gondel en het werkt verfrissend. We gaan ook even bij de afsprongplaats van de parapenters kijken, waarna we besluiten om door te lopen naar de Penkentenne.  Het is erg warm en eigenlijk geen doen, maar we bereiken toch ons doel. Met de gondel naar beneden en dan wachten op de bus. Dit korte tochtje is door de hitte inspannender dan de tocht van gister van 12 kilometer. Als we in Mayrhofen in de trein stappen blijkt de airconditioning het niet te doen, dus dat voelt aan als een bakoven. Het is echt niet normaal zo heet het is. De thermometer van de auto staat op 42°. Dus gauw, als we weer terug zijn in Stumm, naar het zwembad.  Daar zijn ook Anna en Wolfgang. Leuk om ze weer te ontmoeten. We doen ze de groeten van Elly en Dick, en plonsen daarna in het water, heerlijk. Als we 's avonds op het balkon zitten gaat Irma haar voetjes verwennen met een  Kneipp voetenbadje. En nog eens wat... we  zijn hier nu 6 dagen en ik heb nog niet één keer kunnen winnen met Rummikub.

Maandag 1 juli 2019 Eggalm-Brandalm-Lanersbach [voor route klik hier]

Vandaag met de trein naar Mayrhofen en vandaar met de bus naar de Eggalmbahn. Als we door Mayrhofen rijden, zien we de Mandema's lopen, zij ons niet. We gaan in Lanersbach met de gondel omhoog. Eerst drinken we koffie boven en  daarna gaan we op pad. Het is een bekende omgeving voor ons. De wandeling naar de Brandalm hebben we al meer gelopen  maar het is altijd weer een mooie een prettige wandeling.  Het is opnieuw warm maar nog lange niet zoals gisteren. Goed te doen dus. We bereiken de Brandalm om kwart over twaalf,  mooi op tijd voor een Bretljause. We laten het ons goed smaken. Na een uurtje op de alm te hebben verbleven is het weer tijd om verder te gaan.  De lucht begint inmiddels te betrekken dus we moeten een beetje opletten of het wel droog blijft. Op de afslag Juns-Lanersbach kiezen we om naar Lanersbach te lopen,  dat is nog een half uurtje. We komen over een prachtig pad. Als we in Lanersbach aankomen voelen we de eerste spetters.  We wachten tien minuten op de bus en als we er net inzitten breekt de bui goed los. Maar als we in Mayrhofen aankomen is het nog droog, maar dat duurt maar even of daar begint het ook te storten.  We zijn nog even van plan om in Zell uit te stappen voor een coupe ijs,  maar was het de voorgaande dagen te heet om naar Gredler te lopen, nu is het te nat want het is inmiddels weer gaan storten. In Stumm  is het weer droog en kunnen we ongehinderd naar de auto lopen. Maar als we even later bij de apotheek stoppen voor compeetpleisters, hoost het daar ook. Het is wel wat afgekoeld en we kunnen op het balkon zitten. Dat is voor het eerst zolang we hier zijn dat we 's middags op het balkon kúnnen. 's Avonds zijn we nog een keer bij Gasthof  Märzenklamm wezen eten. Daar ontmoeten we Wilma Kuintjes en haar man, die daar logeren. We hadden die toen we er met Nel en Job waren ook al gezien. Het eten was er weer voortreffelijk. 's Avonds op het balkon weer een paar potjes Rummicub gedaan, allebei verloren.

Dinsdag 2 juli 2019 Mayrhofen

We lassen altijd een dag in om te shoppen in Mayrhofen. Dus eerst erg pianogewijs gedaan en koffie gedronken op het balkon.  Daar heb ik zojuist mijn eerste potje Rummicub gewonnen. Na de koffie nemen we de trein naar Mayrhofen. We lopen door de winkelstraat van Mayrhofen en scoren hier en daar wat presentjes. Om 12.30 uur zijn we zo'n beetje bij de  slager en daar is het traditioneel broodje warm vlees eten. Daarna lopen we naar de Ahornbahn waar we mee omhoog gaan. Het is altijd spectaculair om hiermee omhoog te gaan. We lopen wat rond en komen bij de Ahornsee waar we het er even van nemen. We zijgen neer op één van de ligstoelen en  nemen het ervan. Lekker met de voetjes in het koele water is nu op z'n lekkerst. Bij de Filzenstadl  nemen we een heerlijke yoghurtbecher. Echt genieten dus. Inmiddels zien we dat de lucht gaat betrekken, er zit weer een bui aan te komen. We gaan met de Bahn naar beneden en als we weer in Mayhofen lopen, begint het te hozen. Maar om nou te zeggen dat het afkoelt, nee. We  blijven even schuilen op het terras van Kostner.  Als het droog is lopen we naar hotel Neuhaus en geven een kaartje af bij de receptie met een bericht van ons voor de Mandema's.  Dan weer met de trein naar Stumm waar het niet geregend heeft en nog steeds mooi weer is. We doen boodschappen bij de M-Preiss en daarna kunnen  we naar Franz-Jozef.  Ook nu kunnen we op het balkon.

Woensdag 3 juli 2019 In der Au - Brandberg [voor route klik hier]

Het weer is vandaag lichtbewolkt en in de namiddag wordt regen verwacht. We gaan na het ontbijten richting Mayrhofen waar we de bus nemen richting Staumauer bij Bärenbad. De bus neemt ons mee het Zillergrund in, dat is een prachtig gebied waar maar een beperkt aantal auto's in worden toegelaten.  We stappen bij Gasthof In der Au uit. Daar drinken we eerst een bakje koffie. Het is prima wandelweer dus we gaan na de koffie snel op pad. In de bus hadden we al gezien dat er nogal wat lawineschade is dus vragen we eerst even aan de bazin van In der Au wat we tegen kunnen komen. Er is een gedeelte van het wandelpad gesperrt maar dat is met borden aangegeven.  We komen al snel op het wandelpad. Zillergrund is echt een plaatje en heerlijk rustig.  Nog voor Gasthof Hausling komen we  bij de lawineschade.  Daar moeten we weer over de Fahrstrasse. We kunnen hier goed zien hoe de natuur hier heeft huisgehouden. De lawine is begonnen als sneeuwlawine en heeft alles wat ze tegenkwam meegenomen. Door de kracht en de luchtdruk heeft de lawine aan de andere kant van het dal alle bomen als luciferhoutjes neer gemaaid. Tot aan Hausling moeten we over de Fahrstrasse.  We nemen even een kijkje in de kapel en daarna is het weer verder.  We vinden een paar mooie stenen waar we op kunnen zitten om ons brood op te eten. Daarna lopen we door tot aan Klausenhof. Daar vallen een paar spatjes regen dus houden we even  beraad hoe we verder gaan.  Het is dan nog een uur door naar Brandberg. Dat lijkt ons te doen, als het maar droog blijft.  Dus op pad maar weer.  De weg loopt eerst nog een stuk naar beneden tot aan bushalte Ritzlast, vanaf daar loopt de weg omhoog naar Brandberg maar is niet erg zwaar. Binnen het uur bereiken  we Gasthaus Thanner in Brandberg waar de bus al klaarstaat.  We zijn nog maar net gearriveerd of het begint warempel te regenen. We zijn net op tijd om bij Thanner te schuilen. De bus brengt ons weer terug in Mayrhofen waar we bij Kostner een yoghurtbecher nuttigen. Daarna met de trein weer terug naar Stumm.
's Avonds willen we bij Almdiele gaan eten, maar als we daar aankomen is alles stil. Ze hebben Betriebsurlaub. Dus dan maar door naar Kholerhof, Fügen.  Voortreffelijk gegeten daar.

Donderdag 4 juli 2019 Kreuzjochhütte [voor route klik hier]

Vandaag een 10!!!. We gaan na de koffie, op het balkon, naar de Rosenalmbahn waar we de auto parkeren en gaan we met de gondel omhoog. Daar aangekomen zien we dat de Kreuzwiesenalmhütte donderdag's Ruhetag heeft dus besluiten we dat we naar de Kreuzjochhütte te lopen. Dat is een klein uurtje lopen. Er wordt boven weer heel wat gebouwd.  Het Bergtation wordt verbouwd en er wordt een compleet meer aangelegd, de Fichtensee. Er wordt alles aan gedaan om de jeugd maar de bergen in te krijgen. We kennen  van het pad maar weinig terug nadat we de laatste keer hier zijn geweest. De paden zijn opnieuw aangelegd en we komen over nieuw aangelegde bruggetjes. Het uitzicht is geweldig. We zien aan de andere kant van het dal goed het gebied liggen waar we ooit wel eens geskied hebben. En ook zien we de Platzalm goed liggen. Als we na een klein uurtje bij de Kreuzjochhütte  aankomen is het daar één en al gezelligheid van komende en gaande wandelaars.  We zitten er een ruim uur en het is er supergezellig. Maar we moeten toch weer terug. We lopen nog even via het Fichtenslot en daarna gaan we weer met de gondel naar beneden. Het is heerlijk zwemweer dus we duiken er nog even in. 's Avonds lekker op het balkon nog een paar spelletjes Rummicub gedaan. Goed toeven op het balkon.

Vrijdag 5  juli 2019 Spieljoch-Geolsalm-Mittelstation[voor route klik hier]

We rijden met de auto naar de Spieljochbahn waar we rond de klok van elf boven zijn. We lopen richting het Gipfelkreuz en genieten daar van het prachtige uitzicht. We lopen bovenlangs richting de Geolsalm. Altijd weer een mooi pad om te lopen met constant zicht op het Zillertal beneden. Na drie kwartier lopen zien we de Geolsalm beneden ons liggen. Binnen het uur bereiken we de alm. We bestellen er een Bretljause en Frankfurter met brood.  Heerlijke lunch.  Na een uurtje besluiten we om terug te lopen naar het Mittelstation. Ook dat is weer een mooi en goed begaanbaar pad naar beneden.  Niet al te zwaar. We zijn  om half drie bij het Mittelstation, maar eerst gaan we nog even  bij de Kholeralm aan voor een coupe ijs en en milkshake. Daarna gaan we met de gondel  naar beneden.  Als we terug zijn in Stumm laat het weer het toe om nog even te gaan zwemmen. Dat houdt in dat we van de 11 dagen hier 7 keer gezwommen hebben, dat is nog nooit voorgekomen.

's Avonds gaan we naar het Platz-concert in Kaltenbach. Als  we er om kwart voor acht aankomen blijkt het al begonnen te zijn. Vanwege het feest van de brandweer is er een aangepast programma. De kapel met Wolfgang speelt maar tot half negen. Het is er ontzettend druk en er wordt overvloedig gegeten en gedronken. Naar muziek werd niet geluisterd. Voor ons is de lol er af. Dus rijden we terug naar Stumm om lekker op het balkon te genieten van de invallende avond.

Conclusie 11 dagen Zillertal:
Het was warm, soms te warm maar het was fantastisch. Want we hebben  het ook wel eens anders gehad met regen en koud weer. De achillespezen van Irma hebben  het goed gehouden en we zijn blij dat het tot nog toe zo goed gegaan is. We hebben prachtige wandelingen gemaakt waarvan een aantal nieuwe. Morgen gaan we  verkassen naar het Kleinwalsertal.

********************************************************

Zaterdag 6 juli 2019 Stumm-Mittelberg. Haldensee [voor route klik hier]

Vandaag de dag van de verplaatsing.  Na het ontbijt pakken we alles in en nemen afscheid van Monie en Franz. Franz is ook gekomen om in de tuin te werken.  We rijden het Zillertal uit  en gaan op de de Autobahn op richting Innsbruck.  Het is prachtig weer,  blauwe lucht en zon aan de hemel. Na Innsbruck komt al snel de Fernnpass in zicht.  Daar was het (nog) niet druk. Na  verloop van tijd rijden we onder de hangbrug door, de Highline179. Daar hebben we in 2016 overheen gelopen toen we ook naar het  Kleinwalsertal onderweg waren. We rijden door tot aan de Haldensee. Daar parkeren we de auto bij het zwembad en vandaar gaan we op pad om een wandeling te maken maken om de Haldensee. Dat is een wandeling van een uur. Onderweg eten we ons brood op een bankje. En inderdaad, na een uur zijn we weer terug bij de auto. We rijden daarna door naar Mittelberg waar we verwelkomd worden door Marijke en André in haus Bärenkopf. We hebben de beschikking over een comfortabel appartement, zo te zien kunnen we hier het wel een week uithouden. Na eerst uitgepakt te hebben gaan  we op het terras zitten maar nog geen kwartier later breek er een hoosbui los dus gauw naar binnen. 's Avonds nog een klein rondje gemaakt in Mittelberg. 

Zondag 7 juli 2019 Fluchtalpe [voor route klik hier]

Vandaag geen wekker gezet. Als we wakker worden regent het. De broodjes hangen aan de deur dus dat is goed geregeld. Lekkere knapperige broodjes. We drinken eerst nog koffie en lopen daarna naar de bushalte,  nog geen 100 meter van ons huisje.  Tegen half elf beginnen we de wandeling vanaf halte Schwendle naar de Fluchtalpe.  Een prachtige wandeling in een totaal ander gebied dan het Zillertal. Het  is nog droog maar er zitten buien aan te komen. We passeren Innere Wiesenalp, het is een prachtig gebied en  heerlijk stil. Daar vandaan is het nog één rechte weg naar de Fluchtalpe.  Als we er bijna zijn begint het te regenen dus gauw parapluutje op. Als we er zijn is het weer droog en breekt de zon weer door en is het heerlijk op het terras. Dat is maar goed ook want binnen is er geen toegang.  We nemen een goulashsoep en blijven er een poosje van de omgeving genieten.  Daarna lopen we eerst tot aan de Innere Wiesenalp terug en gaan dan richting Höfle. Onderweg krijgen we nog een paar buien te verduren, maar we regenen niet tot op het bot toe nat, het valt allemaal reuze mee. We komen  bij de bushalte Höfle,  hier zouden we op de bus kunnen wachten maar we besluiten om door te lopen naar Mittelberg. Dat is dan nog een half uur en tevreden komen we om kwart over twee aan bij ons appartement.
Om half vijf nemen we de bus naar Baad. We willen daar de finale van de voetbalwedstrijd tussen Amerika en Nederland gaan kijken bij het Starzelhaus van  Noël Gijs gaan kijken.  Marijke heeft hem gebeld en gezegd dat we er aan kwamen.  Noël zou voor de bitterballen en frikandellen zorgen. Als we in Baad aankomen is het nog 10 minuten stijl omhoog. Net op dat moment begint het te storten en te onweren. Gelukkig hebben we de parapluutjes bij ons maar we willen  zo snel binnen zijn dat we bekaf aankomen. Maar goed, we verwachten dat de hele zaak vol zal zitten met Nederlanders maar dat valt tegen.  Alleen een  Belgisch echtpaar zit ook naar het voetbal te kijken. Het had leuk kunnen zijn, maar Nederland verliest de finale met 2-0. Om kwart voor acht zijn we weer terug in Mittelberg met de bus.

Maandag 8 juli 2019 Freibergsee [voor route klik hier]

We staan bij droog weer op. Na het ontbijt gaan we met de bus naar de Söllereck-Bahn. In de bus is het best wel druk en bij iedere halte komen er meer mensen bij. Maar bij de Kanzelwandbahn gaan er een heleboel mensen uit. We gaan met de Söllereck-Bahn omhoog waar we eerst een "kop koffie" nemen. De prijs van de koffie zal ik maar niet noemen. We gaan op weg. Al snel komen we over een  pad met planken. Het is daar erg moerassig dus die planken zijn wel nodig. Het is jammer dat het zwaar bewolkt is, dus  erg ver weg kunnen  we niet kijken. We zouden bij mooi weer zicht op Oberstdorf hebben maar daar is niet veel  van te zien. Maar het is gelukkig (nog) droog.  We komen bij Berggasthof Hochleite waar we op het terras plaatsnemen en iets te eten bestellen.  Precies als we weer verder willen gaan vallen de eerste druppels. De regenjassen moeten aan. We lopen door tot de Freibergsee en gaan het pad op dat om het meer loopt. We zien al snel de schans (Heini Klopferschans) liggen.  Dit is niet de schans van het Vierschanzentournooi maar deze wordt gebruikt om ski te vliegen. Ongeveer op de helft komen  we langs de schans.  We besluiten om deze te bezoeken en kopen kaartjes om mee naar boven op de schans te komen. Met een lift gaat het omhoog.  Bovenop is goed te zien hoe hoog het is en dat je toch heel wat moed moet hebben om hier op de ski's naar  beneden te glijden. Jammer dat het zicht beperkt is maar je kunt je voorstellen hoe mooi het hier is om foto's te maken. We gaan ook nog met het kabelbaantje naar beneden om te kijken waar de skispringers neergekomen.  Petje af voor deze durfals. We nemen nog een bakje koffie  in de schans en daarna gaan we weer verder. Inmiddels is het gestaag gaan regenen, dus de regenjassen maar weer aan.  Het is dan nog een uur lopen naar het Talstation van de Söllereck-bahn. Daar hoeven we niet lang op de bus te wachten. In Riezlern stappen we even uit om wat boodschappen te doen bij de M-Preiss.  Als we weer bij de bushalte staan te wachten op de bus naar Mittelberg is daar ook een aardig stel uit Nederland waar we mee aan de praat raken. Zij zitten op de camping in Baad.  We hebben  hele verhalen  en als we langs ons appartement komen wijzen we dat dan ook aan. Erg leuk. We stappen uit, en ik ontdek even later dat ik m'n paraplu in de bus heb laten liggen. Dat is minder want tot nog toe hebben we hem vaak nodig gehad in het Kleinwalsertal . Dat wordt morgen eerst een nieuwe paraplu kopen. Als we al even thuis zijn wordt er op de deur geklopt en is daar de aardige meneer uit de bus, hij komt de paraplu terug brengen.  Hoe aardig. We laten hem even het appartement zien en hij is vol verwondering.  Ik heb m'n parapluutje weer terug.

Dinsdag 9  juli 2019 Walmendingerhorn-Alpe Stierhof-Baad [voor route klik hier]

Na het ontbijt gaan we op weer op pad. Naast ons appartement loopt een paadje omhoog, daarvandaan is het Talstation van de Walmendingerhorn vlakbij. We moeten even wachten voor we mee kunnen met de gondel want vlak voor ons is een  grote groep jongelui gearriveerd die ook allemaal mee willen. Het weer is bewolkt maar af en toe laat de zon zich even zien. Boven drinken we eerst een bakje koffie.  Het voelt fris aan maar verder is het goed te doen. Af en toe is er wat meer ruimte tussen de wolken en kunnen we iets van de omgeving zien. Het is een uur lopen naar de Alpe-Stierhof en dat halen we makkelijk. Het is een heel eenvoudige hut maar we kunnen er een lekkere Jausenplatte eten. Het is inmiddels helemaal dichtgetrokken en we zien niet veel  meer van de omgeving, dat is wel jammer want anders hadden we een prachtig uitzicht.  Als we weer op pad gaan  lopen we eerst een stukje terug en nemen dan het pad dat naar Baad leidt. Het blijft mistig en kil. Om half drie komen we langs het Starzelhaus.  We denken er een lekker portie bitterballen te halen maar helaas,  dinsdag Ruhetag. Dus dat feest gaat niet door. Dan maar doorlopen naar de bushalte. We rijden mee terug tot Riezlern waar we nog wat shoppen en ansichtkaarten kopen  voor de kleinkinderen. Om half 5 zijn we weer terug in het appartement. Weer een geslaagde wandeldag.
In het appartement is het iets minder. Met behulp van André wordt er een nieuwe waterleiding aangelegd en dat heeft geresulteerd in een het feit dat we 's avonds geen water hebben. Maar geen probleem, Marijke en André lossen het op met flessen water die ze uitdelen. Hopelijk is het morgen over.

Woensdag 8 juli 2019 Kanzelwand-Kuhgerenzsspitze-Mittelberg [voor route klik hier]

Vandaag is het plan om met de Kanzelwandbahn omhoog te gaan en dan een ronde te maken richting de Gehrenspitze en dan via de Schlappoltsee en het Blumenlehrpad terug te lopen. Het is vandaag mooi opgeklaard weer.  Als we boven komen zien we rechts van ons het pad naar de Kuhgerenzsspitze lopen. Dat lijkt ons toch ook wel  een mooie wandeling. En omdat we dat toch ook een keer willen doen besluiten we onder de koffie om de plannen om te gooien en het pad via de Kuhgerenzsspitze te nemen. Dat is echt geen verkeerde keuze naar zo later blijkt, want het is een prachtig pad dat eerst glooiend naar beneden loopt en daarna glooiend naar boven. Onderweg zien we de mooiste bloemen. We komen bij de Kuhgerenzsscharte. Vandaar is het nog een kwartiertje naar de Spitze. Daar aangekomen  hebben we een schitterend uitzicht ver het Kleinwalsertal. We blijven er een poosje rondhangen en maken er prachtige foto's.  Daarna lopen we weer naar de scharte waar we ons brood op eten.  Vanaf daar is het nog een half uur naar de Innere Kuhgerenalpe waar we een versnapering nemen op het terras.  Héérlijk.  Dan is het weer verder door het prachtige landschap. Het blijft mooi weer dus we kunnen heel wat meer zien dan de vorige dag. We gaan  via slingerpaadjes naar beneden. We gaan door tot aan Innere Wiesenalp. Hier waren  we afgelopen zondag ook. Ook daar houden we even halt om een lekkere beker met quark met vruchten te verorberen.  Daarvandaan is het nog een half uur lopen naar de bushalte. Daar aangekomen blijkt dat de bus pas over een uur komt dus dan kunnen we beter doorlopen want het is dan nog 20 minuten tot aan ons appartement.  Kortom,  de  geweldige wandeling mede door het mooie weer. 's Avonds zijn we wezen eten in Riezlern en daarna naar het Platz-concert in Mittelberg.  Ze speelden  alleen marsen en polka's. Maar we stonden er  versteld van hoeveel publiek er op af was gekomen.

 

Donderdag 9 juli 2019 Ifen 

Vandaag effe maar eens een beetje rustig aan gedaan. We zijn via het voetpad naast ons appartement naar Mittelberg gelopen en daar wat boodschappen gedaan bij de M-preiss.  We hebben ook in Mittelberg, bij Neue Krone, koffie gedronken. Weer terug en in ons huisje ons omgekleed voor een korte wandeling.  We nemen de bus naar de Ifen-bahn en gaan daarmee omhoog. We eten er eerst een Fritatensoepje. Er loopt een panorama-pad van een kwartier wat we eerst lopen en hebben zo mooi zicht op de Ifen. Daarna lopen we naar beneden naar het Talstation. Dat is ongeveer een uur. Het is heel de tijd al een beetje miezerig maar we hoeven de regenkleding niet aan.

Beneden aangekomen wachten we op de bus naar Hirschegg waar we bij het Walserhaus even uitstappen. We neuzen wat rond in het Walserhaus en gaan dan weer verder met de bus naar ons appartement. 's Avonds zijn hebben we bij Neue Krone gegeten. Het eten was daar voortreffelijk. 

Vrijdag 10 juli 2018 Terug naar huis

Het zou vandaag een regendag worden volgens de weerberichten. Als we opstaan is het al zwaar bewolkt en tijdens het ontbijt begint het te regenen. Niet zo maar een beetje maar echt stevige regen. We overleggen wat te doen. We kunnen vandaag nog naar Oberstdorf gaan om daar nog wat te winkelen. Maar zo als het er nu naar uitziet blijft het heel de dag regenen. We zien het niet zitten om dan winkel in winkel uit, parapluutje op parapluutje af te doen. Eerst maar eens koffie drinken. En dan besluiten we om de koffer te pakken en op huis aan te gaan Om 11.30 uur is alles in de auto gepakt en zijn we klaar voor vertrek. We nemen afscheid van Marijke en André en zetten koers richting Nederland. De eerste paar uur rijden we constant in de regen en het is ontzettend druk op de weg, mede door de regen hebben we veel file. Maar ook veel Baustellen houden uren op. De regen is inmiddels overgegaan in hevige stortbuien en soms zien we geen hand voor ogen. Nee het schiet niet op. Tot aan Koblenz is het Stau na Stau. Pas na  bij Koblenz gegeten te hebben, kunnen we goed doorrijden. Dat houdt in dat we om 22.50 uur thuis zijn. We hebben er 2 uur langer over gedaan dan op de heenweg, terwijl we 200 kilometer minder hoefden te rijden.

Conclusie 7 dagen  Kleinwalsertal:
Het Kleinwalsertal is een overzichtelijk en compact dal. Je kunt op veel plekken zien waar je bijvoorbeeld de vorige dag bent geweest. In vergelijking met Zillertal is het er een stuk eenvoudiger. In het Zillertal is het allemaal bling, bling. Hypermoderne liften. Hier zijn de meest liften nog uit de jaren '60/'70. Echt een reden om er zeker weer eens terug te komen.