VAKANTIE STUMM – ZILLERTAL en MONTAFON 2017

Donderdag 29/6/2017

Om 05.15 uur zijn we vertrokken richting Oostenrijk. We bereiken Koblenz om 08.15 uur dus we liggen iets achter op schema. Daar we een kruissnelheid van 120 km per uur hanteren zijn we 10 minuten later. Voor het eerst zijn we met de Corsa en dat gaat prima. Na Koblenz rijdt Irma, zoals gewoonlijk, verder. Bij Heilbronn hebben we wat last van het vrachtverkeer dat hier af moet slaan richting de stad. We kiezen om via aan andere weg te gaan dan we gewend zijn en gaan bij Dreieck Feuchtwangen/Crailsheim de A7 op richting Ulm. Vlak voor Ulm tanken we en houden we lunchpauze. Bij Ulm gaan we de A8 op richting München. Het is een prachtige weg en we hebben totaal geen last van files rondom München. Na München slaan we bij Holzkirchen af de 318 op en rijden via de Tegernsee en Achensee richting het Zillertal. Daar arriveren we om 16.15 uur dus in totaal hebben we er precies 11.00 uur over gedaan. Als we het Zillertal inrijden is het bewolkt en regent het pijpenstelen. Maar nog tijdens het winkelen in de M-preise klaart het op. We kunnen meteen in ons appartement bij Franz Josef  en als we uitgepakt hebben kunnen we op een zonovergoten balkon plaatsnemen en uitrusten van de lange reis. Heerlijk!!!

Vrijdag 30/6/2017 Achensee [voor route klik hier]

Na een heerlijke nachtrust zijn we om 08.00 uur opgestaan. Het weer lijkt in orde. Lekkere Semmelen gehaald bij de Dorfback. Na de koffie vertrekken we met de auto richting de Achensee. We parkeren vlak voor Pertisau en trekken de bergschoenen aan. We willen langs de Achensee lopen van Pertisau naar Achenkirch. Het weer is prima. Dat zou je niet zeggen na een regenachtige avond en nacht. We lopen nog een stukje door het dorp en komen al gauw op de route. We lopen over een prachtig wandelpad langs de Achensee. Het eerste stuk is gewoon vlak, daarna gaat het over op smalle paadjes en gaat het iets omhoog en omlaag. We hebben steeds zicht op de Achensee en die ligt er azuurblauw bij. Prachtige vergezichten richting Pertisau en Maurach. Na ongeveer een uur en een kwartier bereiken we de Gaisalm. Hier nemen we een heerlijk soepje. Het is hier echt prachtig, mooi omgeving en een heerlijk terras. Hier leggen ook de rondvaartboten die op de Achensee varen aan. Na nog een kleine pauze gaan we weer verder richting Achenkirch. Dit stuk is iets zwaarder dan het eerste stuk. Al gauw zien we aan de overkant van het meer het kerkje bij Seehof. Daar zijn we in 2014 naar de kerk geweest tijdens een dienst “im Grunen”. Het weer blijft goed en het is ontzettend helder. Na een stukje stijl omhoog wordt het pad weer goed begaanbaar. Op het eind komen we langs een camping. Prachtig aangelegd langs het meer, met van alles te doen voor de kinderen. Bij hotel Scholastika is de aanlegsteiger en wachten we daar op de boot die ons terugbrengt naar Pertisau. s’Avonds  zijn we naar het Platzconcert in Kaltenbach geweest.
Afstand: 9,7 kilometer

Zaterdag 1/7/2017 Brandberg – Mayrhofen [voor route klik hier]

Als ik vanmorgen naar buiten kijk ziet het er vrij opgeklaard uit. Blauwe lucht en witte wolkjes in het dal. We gaan eerst de Z-tickets regelen en gaan we met de zug richting Mayrhofen. Daar gaan we met de bus naar Brandberg. We nemen daar plaats op het terras van Gasthof Tanner voor een bakje koffie. Daarna gaan we op pad richting Mayrhofen. Het eerste stuk gaat door het Wald en over een goed begaanbaar pad. Het is er heerlijk koel, prima wandelen zo. Na het bos komen we in een wat open gedeelte langs een watertje dat naar beneden klettert. We komen hier op het pad dat vanaf In der Au loopt. Hier hebben we al meer gelopen (2014 en 2016). Het is nu nog een uurtje lopen naar Mayerhofen waar we om 12.30 uur aankomen. Natuurlijk eten we daar weer een heerlijk broodje met warm vlees bij de slager.

We gaan nog even met de Penkenbahn omhoog maar daar is het inmiddels zo koud en nat geworden dat we besluiten om maar weer gauw terug te gaan naar beneden. We nemen de trein terug naar Stumm. In Zell stappen we toch maar even uit om een heerlijke coupe ij te nemen bij Gredler. Om 16.00 uur zijn we weer terug in Franz Josef waar we op het balkon neerzijgen.

s’Avonds  hebben we bij Nester gegeten, binnen. Daar is het e.e.a. verbouwd en het ziet er gelikt uit.

Afstand: 5,1 kilometer

Zondag 2/7 2017 Naar de Kerk in Jenbach en met Isskogelbahn omhoog

De wekker stond op 08.15 uur. Om half tien rijden we naar Jenbach. Daar begint om 10.00 uur de Kerk. De dienst is vandaag gewoon binnen. Er is vanmorgen behoorlijke opkomst met waaronder een stuk of tien Nederlanders. Ook Kees Sanner is aanwezig. Die hebben we al een keer in 2015 tijdens een buitendienst ontmoet. Na de dienst is er dit keer ook koffiedrinken en wij blijven ook nog even plakken. Zo kunnen we wat beter kennis met elkaar maken. Dan gaan we weer richting Stumm. We moeten de plannen bijstellen want het is gaan regenen. We rijden Gerlos en laten de Schwarzachalm voor wat die is en rijden door naar de Isskogelbahn. Daar gaan we met de gondel omhoog.
Boven is het koud en nat dus truien aan en parapluutje op en snel op weg naar de Latschenalm. Dat is maar tien minuten lopen dus we zijn er zo. Daarbinnen is het behaaglijk warm. We nemen allebei een Tiroler gröstl, heerlijk. We verpozen nog een poosje in de hut waar het best gezellig is. Als we weer terug gaan regent het nog steeds dus nemen we snel de gondel terug naar beneden. En dan weer terug naar Stumm met Irma achter het stuur.

Afstand: 2 kilometer

Maandag 3/7/2017 Burgstall Schrofen kapelle en de Keilkeller wasserfall

Als we wakker worden is het niet droog. Toch besluiten we om er op uit te gaan. Na de koffie vertrekken we met de trein naar Mayrhofen. Daar lopen we vanaf het station terug richting Hippach. Het regent behoorlijk dus parapluutjes maar weer op. Al snel zijn we bij de Burgstall Schrofen kapelle.
Deze kapel kan je niet missen als je met de trein naar Mayrhofen gaat. Vlak voor Mayrhofen doemt deze kapel aan de rechterkant op. Het ligt op een bultje dus we moeten iets omhoog. Het is een leuk kapelletje, we kijken natuurlijk ook even binnen en lopen rondom de kapel.
Het begint zowaar een beetje op te klaren en een flauw zonnetje komt af en toe tevoorschijn. We gaan weer verder richting Hippach. Opnieuw begint het te regenen maar dat mag de pret niet drukken. We lopen richting de de Keilkeller wasserfal. Die ligt in een soort klamm. Aan het begin hiervan komen we bij de Zimmerhauslmühle, die door water aangedreven wordt. Daar vinden we een mooi beschut plekje om de meegenomen lunch te gebruiken. Het is nog een klein half uurtje verder richting de waterval. Dus op pad maar weer. Als we er aankomen is de zon weer gaan schijnen en is het ook in één keer lekker weer. Bij de waterval is een eindje verderop een prachtig uitkijkpunt met een mooie blik op het Zillertal. De zon komt er nu goed door en het is plotseling goed toeven hier. We lopen weer terug via de molen en gaan in de richting van Hippach. Daar wachten we op de trein en gaan weer terug naar Franz Josef

Afstand: 5 kilometer

Dinsdag 4/7/2017 Schlegeis -  Pfitscherjoch-haus [voor route klik hier]
Ondanks dat de zon hoog aan de hemel staat kunnen we nog steeds niet op het balkon ontbijten. Het belooft vandaag een prachtige dag te worden. Na het ontbijt nemen we de trein naar Mayrhofen de bus naar de Schlegeis-stausee. Daar komen we om 10.10 uur aan. Het is er prachtig, een mooi blauwe lucht en hier en daar een wit wolkje. Na nog een bakje koffie te hebben genuttigd gaan we op pad richting Italië. We zijn hier al vaker geweest en kennen zo’n beetje alle hutten in de buurt. Het eerste stukje is nog via het stuwmeer en dan komen we geleidelijk op de route. We zien nog een stukje van de Neumarkter runde die we in 2014 gelopen hebben.

Het pad is vrij vlak en de omgeving is echt prachtig. Mede door het mooie weer hebben we schitterende vergezichten. Allengs wordt het pad steiler, in de verte zien we de Lavitzalm liggen. Als we daar aankomen nemen we een kleine pauze met sanitaire stop. Daar vandaan is het nog drie kwartier door naar Pfitscherjoch-haus, wat ons doel is voor vandaag. Je kunt er komen over de guterwerg of via een smal pad omhoog, wat wij kiezen. Zo bereiken we na een poosje de grens met Italië. Nog een stukje verder lopen en dan komen we bij het Pfitscherjoch-haus. Daar eten we wat en nemen een flinke pauze. We kijken in de richting van Italië en daar het goed helder weer is kunnen we ver kijken. Het is een prachtige omgeving en het is er goede toeven hoor.

We zijn genoeg uitgerust dus kunnen de terugtocht aanvaarden. We nemen nu de guterweg. Als we de Lavitzalm voorbij zijn halen we een stel uit Putten in. Daar lopen we een heel eind mee terug. Leuk om te horen dat ze ds. Tigchelaar kennen. Na een rustpauze nemen we afscheid van ze omdat ons tempo iets hoger ligt dan van hun, en we willen ook de bus nog halen. Die halen we op het nippertje. En zo komt er aan deze wandeling ook weer een einde. s’Avonds gaan we naar het concert in Fugen. Ze hebben weer een prima programma ingestudeerd.

Afstand: 14,3 kilometer

Woensdag 5/7/2017 Sint Valentine Kapelle [voor route klik hier] 

Het is vandaag een topdag.Als we opstaan is het stralend weer. Vandaag willen we de Sint Valentin Kapelle weer proberen te vinden. Daarom vroeg uit de veren. Met de trein naar Mayrhofen en daarna met de bus naar de Zillergrund Staumauer. De rit er naar toe is al prachtig, we komen langs Häusling en In der Au, allebei bekende plekken voor ons. Vanaf In der Au loopt een prachtig pad naar Mayrhofen, dat we al een paar keer hebben gelopen. Dit op aanraden van de Groningers. Na Bärenbad gaat het met de bus recht omhoog naar de Staumauer.  We drinken bij Adlerblick een kopje koffie en gaan daarna op zoek naar de kapel. Het eerste stuk is nog makkelijk tot aan het Almkreuz. Even daarvoor komen we Duitsers tegen die ook op weg waren naar de kapel maar die omgedraaid zijn. We wagen het toch om verder te gaan. Al snel komen we weer tussen de lawinehekken, maar het kan niet missen, we moeten deze kant op. Het pad is niet echt eenvoudig maar we schieten best wel op. Het gaat een heel stuk door omhoog langs de lawinevangers en als we dat gehad hebben, wordt het pad plots een stuk eenvoudiger. Nog een stukje verder krijgen we de kapel in het vizier.  Dan is het nog een half uur omhoog. We bereiken de kapel om 12.30 uur. Het uitzicht is fenomenaal. We zien de Plauenerhutte en heel in de verte de Hohenau Alm ( klein Tibet), allemaal

prachtige punten waar we al eens geweest zijn. We eten ons brood op bij de kapel en genieten samen van de rust die er heerst. Na de nodige foto's gaan we via dezelfde weg weer terug. Bij Adlerblick nemen we nog even plaats op het terras voor een biertje en een radler. We zijn mooi op tijd bij de bus naar Mayrhofen. Daar nemen we nog even tijd voor een ijsje bij de "cadilac". Heubergijs dat is het nieuwste!!!. Lekker hoor. We lopen terug naar het station en kopen nog een ansichtkaart om onder de ruitenwissers van de Groningers te stoppen. Maar wat gebeurd:   als we weer verder lopen, zie wie lopen we tegen het lijf???? De Groningers. Wat een verrassing,  de zoveelste keer dat we elkaar tegen komen. We gaan nog even mee naar hotel Neuhaus waar ze logeren en drinken daar nog wat op het terras, gezellig. We komen er eindelijk achter dat ze Mandema heten. Vol trots gaat mevrouw Mandema op zoek naar haar fototoestel met een foto van het plantje wat ze een paar jaar geleden had meegenomen uit Zell am Ziller. Het is al een hele plant geworden. We nemen de trein van 17.15 uur maar Stumm/Kaltenbach.

Afstand: 2,9 kilometer

Donderdag 6/7/2017 Grüblpitze – Ramsjoch – Torseen. [voor route klik hier]

Vandaag weer een topdag!. 5.55 uur staat de wekker ( waanzin). Maar dat moet wel want er staat ons een wandeling van 6 uur te wachten. Op naar de Eggalmbahnen en daar omhoog. Als we om 8.40 uur uit de kabelbaan stappen, ligt de Grüblspitze er weer uitdagend bij, hij wacht echt op ons lijkt het wel. Goed, er staat 1,5 uur voor maar wij doen er een kwartiertje langer over naar de top. Ik vind het netjes. Waar we ook lopen, we hebben een prachtig panorama op de bergen rondom ons. In de verte zien we de Hintertuxergletscher liggen. Bij het kreuz aangekomen nemen we

een kopje koffie uit de thermosfles en rusten even uit. We lopen vanaf het begin al op met een Belgisch stelletje met 2 kinderen van 6 en 8 jaar oud. Zij zijn ook boven en gaan net als wij via de Ramsjoch naar de Torseen. We gaan weer verder. We moeten nu naar de Ramsjoch en zo te zien is dat flink aanpoten. Maar het valt mee. We hebben de berg wel " aan de verkeerde kant" (Irma) . Maar eigenlijk zijn we boven verwachting snel op de Ramsjoch. Ook daar weer prachtige vergezichten. Er staan zelfs bankjes en we eten daar even een broodje. Het stelletje uit België is er ook, iets eerder dan

wij. De 2 kids doen het prima. We dalen af richting de Torseen. Het is een prima aangelegd pad naar beneden richting de Torseen. Die kan je boven op de Ramsjoch al zien liggen. Het is een prachtige tocht en we genieten met volle teugen. Bij de Torseen aangekomen zoeken we naar een bankje, maar helaas: geen bankjes. Dus lopen we door tot we een grote platte rots vinden waar we onze lunch kunnen nuttigen. Daarna weer verder op pad, we komen langs een prachtige waterval tegelijk met de Belgen. De kinderen vermaken zich daar prima. Het mooie pad eindigt bij de Nasse Tuxalm. Daar

beginnen we aan de laatste kilometers  maar het lijken voor ons wel de langste. Eerst door stuk bos en daarna nog erg lang over een schrotterpad  tot we bij Gemais zijn. Irma meldt inmiddels dat haar tenen los in haar schoenen zitten.

Dan wordt het weer leuker en komen we nog langs een kapelletje. Voor de tocht staat 6 uur op de bordjes maar wij doen er al met al 7,5 uur over. Toch nog prima. De tocht eindigt bij het talstation van de Eggalmbahn. Daar wachten we op de bus naar Mayrhofen. Irma loopt nog even het Turismusverband binnen en zegt dat het een prachtige tocht was maar dat ze graag nog wat bankjes bij De Torseen  en het laatste stuk had gezien. De mevrouw zou het noteren. De Belgen arriveren daar ook, zij logeren in Lanersbach. Het meisje heeft haar petje ook weer terug waar ze in het begin zo verdrietig om was. Ze had het in de gondel laten liggen maar iemand heeft het beneden netjes afgegeven. Zo gaat dat in Oostenrijk!. O ja: ik heb ze nog even nageteld maar ze zaten er nog alle 10 aan, netjes op een rijtje. Waar heb ik het over.......? De tenen van Irma natuurlijk.

Afstand: 13,2 kilometer

Vrijdag 7 juli 2017 Schwarzachalm

Heute Ruhetag. De wekker niet gezet en tranquilo. De laatste dag in het Zillertal. Ontbijt en koffie met Kuche op het balkon. Daarna hebben we boodschappen gedaan, en om half twaalf rijden we richting Gerlos waar we bij Kühle Rast parkeren. Van daar gaan we te voet verder richting de Schwarzachalm. Daar is zondags niets van gekomen vanwege het slechte weer. Daar begroeten we der Hans Egger. Hij zorgt zelf voor de muziek vandaag. We nemen het er van. Een lekkere Bretljause gaat er goed in. We blijven een paar uur op de Alm. Het is er weer hartstikke gezellig. Zo kunnen we

goed uitrusten van de vermoeienissen van de afgelopen dagen.

’s-Avonds hebben we heerlijk gegeten bij de Märzenklamm. Een “Märzenklamm-teller” voor twee personen.

Afstand: 6 kilometer

Zaterdag 8 juli 2017 Stumm – Schruns

Om half acht loopt de wekker af. Snel ontbeten en ingepakt en om negen uur rijden we uit Stumm weg richting het Montafon waar we nog een week zullen vertoeven. Het is rustig op de Autobahn A12. We komen door een boel tunnels maar vlak voor St. Anton is de Arlberg-tunnel dicht dus moeten we over de pas. Het is een mooi stuk om te rijden en sommige stukken zijn zeer stijl, waar de Corsa terug moet naar de 2^e versnelling. Als we de pas over zijn is het nog een klein stukje voor we het Montafon in rijden. Het verschil met het Zillertal valt meteen op. In het Zillertal is het veel gelikter als hier, hier is het een stuk eenvoudiger. Tegen twaalf uur bereiken we Schruns en arriveren we bij ons Appartement. Christiaan Sweiger (de huiseigenaar) is niet thuis maar hij heeft de sleutel in de postbus gedaan zodat we naar binnen kunnen. Het is een perfect appartement met van alles er op en er aan wat we nodig hebben. We installeren ons en gebruiken de meegenomen lunch. Aan het eind van de middag lopen we richting het centrum, dat is ongeveer een kwartier lopen. Twaalf jaar geleden waren we hier ook maar zo te zien is er niet veel veranderd. Dat is het grote verschil met het Zillertal, daar is ieder jaar weer wel wat veranderd. Bij Posthotel Taube nemen nemen we plaats onder de Platanen en Kastanjebomen en nemen een heerlijke coupe ijs. Als we net terug zijn in ons appartement komt Christiaan kennis maken. Hij heeft nog geen vakantie dus zal de komende dagen weinig thuis aanwezig zijn, maar hij weet zeker dat het ons hier zal bevallen.

Montafon: Montafon is een 39 kilometer lang dal in Oostenrijk. De rivier de Ill stroomt door het dal. Het dal gaat door Vorarlberg, begint bij de stad Bludenz en loopt tot aan de Silvretta. Ook de Verwallgroep en de Rätikongrenzen aan het dal. De hoogste berg in de omgeving is de Piz Buin met 3312 meter. In het totale dal wonen er  16.530 mensen, verdeeld over dertien dorpen, waarvan Schruns het belangrijkste is. Toerisme is de belangrijkste inkomstenbron voor de inwoners van Montafon: in het dal staan 62 skiliften.

Schruns: Ga je naar de Montafon, dan zul je ongetwijfeld Schruns bezoeken. Dit is de grootste plaats in deze lange vallei in het zuiden van Vorarlberg. Het dorp ligt waar de rivier de Ill en de Litz samenkomen en is omgeven door weilanden. Ook ligt het aan de voet van de Hochjoch, de belangrijkste berg in het skigebied Silvretta Montafon.

Schruns mag dan wel het grootste dorp van de Montafon zijn, maar toch telt het slechts 3.642 inwoners. Het ligt op 700 meter hoogte en naar Bregenz is het 66 kilometer.

In Schruns is genoeg te zien om je niet te hoeven vervelen. Zo is het centrum knus en overzichtelijk, met charmante houten en stenen huizen typisch voor de Montafon. Nog mooier is de parochiekerk van St. Jodok. Ooit was dit een middeleeuwse kapel, maar nadat een soldaat in 1682 op een mus schoot ging het kurkdroge dak en daarna de rest van het gebouw in vlammen op. Van de kerk die ervoor in de plaats kwam kun je nog altijd de schitterende barokke toren bekijken. Het huidige neoromaanse kerkgebouw stamt echter uit het einde van de 19e eeuw.

De zomer is een goede periode om Schruns te bezoeken. De Alpen van de Verwallgruppe ten noorden van de vallei en de Rätikon in het zuiden zorgen waar je ook bent voor een fenomenaal uitzicht. De best bereikbare bergen liggen ten noordoosten van Schruns, waaronder de 2.520 meter hoge Hochjoch en de 2.395 hoge Kreuzjoch. Meteen vanuit het centrum kun je de Hochjoch Bahn nemen. Deze kabelbaan brengt je naar het bergstation op 1.850 meter. Vanaf het terras van het Kapellrestaurant Rotisserie heb je hier een geweldig uitzicht over 200 pieken.

Zondag 9 juli 2017 Lindauer hütte [voor route klik hier]

Het is bewolkt als we opstaan maar de tempratuur is in orde. We willen vandaag naar de Lindauer-hütte lopen. Om half tien trekken we de bergschoenen aan en lopen naar het station. Daar gaat de bus om 10.00 uur richting de Golm-bahn. Rond 11.00 uur zijn we bij het Bergstation en gaan we op pad. We hebben dit stuk al eens eerder gelopen. Het is een prachtig pad dat langzaam langs de helling omhoog loopt richting de hut. Er bloeien ontzettend veel bloemen, het is een lust voor het oog. Na zo’n 3 kwartier passeren we de Latschätzalpe. We zijn op de helft. We hebben bijna de hele

tijd tijd zicht op Schruns en omgeving. In de verte zien we het kerkje van Bartholomäberg. Het weer is een beetje heiig en licht bewolkt maar hier en daar komt ook een stukje blauw aan de lucht. We draaien steeds verder om de berg heen en de Drei Turmen komen in zicht. Dat is het teken dat de Lindauer hütte niet ver meer is. Het is nog een kwartier lopen. Daar aangekomen nemen we plaats op het terras. De zon komt er nu goed door en het is in één keer warm. We nemen een frisse Bauersalate en zo verpozen we een wijle op het terras van de Lindauer-hütte. Voor we weer vertrekken,

nemen we nog een kijkje in de Alpengarten. Die is hier speciaal aangelegd. Er is weinig veranderd sinds we hier de laatste keer waren. En dan wordt het tijd om de terugtocht te aanvaarden. Dat houdt in dat we naar het dalstation van de Golm-bahn willen lopen. Er komen donkere wolken opzetten maat daar letten we nog niet op. Maar al snel voelen we de eerste regendruppels en dat zijn niet de laatste. Dus hoesjes om de rugzak en paraplu op. We lopen het hele stuk verder in de stromende regen en komen na anderhalf uur, als verzopen katjes, aan bij het dalstation van de Golm-bahn. We zijn er nog maar amper gearriveerd of de zon is weer terug en kunnen we zo lekker opdrogen in de zon. We nemen de bus terug naar Schruns en daar wachten we op de bus naar halte Alpenrose. Daar  vandaan is het maar vijf minuten lopen is naar ons huisje. Dat ligt alweer te baden in de zon. Dus we kunnen lekker op het balkon neerploffen en uitrusten van de inspanning.

Afstand: 12,5 kilometer

Maandag 10 juli 2017 Wiegensee – Verbella-alpe Kopssee [voor route klik hier]

Vandaag wee een topper hoor. We nemen de bus van 09.05 uur richting Biehlerhöhe en stappen bij de Tafamuntbahn in Partenen uit. Daar gaan we mee omhoog. We willen via de Wiegensee naar de Verbella-alpe en dan door naar de Kopssee lopen. Als we boven komen gaat het pad meteen stijl omhoog. We moeten eerst 400 meter stijgen. We lopen op met een stel dames uit Bremen. Zij hebben deze tocht al eens een keer gemaakt. Het gaat door het bos stijl omhoog. Af en toe hebben we zicht op de Silvrettastrasse. Om 11.30 uur zijn we bij de Wiegensee. Het is een prachtig

natuurgebied dat bestaat uit moerassige grond en natuurlijk de Wiegensee zelf. Het is een natuurlijk gevormd meer. We pauzeren een kwartiertje en nemen de nodige foto’s. Er staat geen wind dus het meer is helemaal vlak, de bergen rondom weerspiegelen in het meer….prachtig!

Het komende stuk wordt nog steeds gekenmerkt door het moerasachtige karakter. Naast de vele bloemen die er al zijn zien we ook hele velden Veenpluis. Het pad gaat verder richting de Verbella-alpe. Pas op het laatste moment kunnen we de hut zien, zo

mooi verscholen ligt hij in het prachtige berglandschap. De hut zelf is eenvoudig en we laten de Bretl-jause goed smaken. Na de Verbella-alpe is het nog een kleine 3 kilometer naar ons einddoel, de Kopssee. Het weer blijft goed, de zon  komt er zo nu en dan door. Het is heerlijk wandelweer. We houden nog even halt bij de Zeinis See. 
Om 14.15 uur zijn we bij de Kopssee aangekomen en wachten bij het Gasthaus Zeinisjoch op de bus die ons naar de Bielerhöhe brengt. Daar stappen we over op een ander bus die ons terug naar

Schruns brengt.

Afstand: 8,8 kilometer

Dinsdag 11 juli 2017 
Wormser hütte – Innerkapel alpe (via Seenweg) [voor route klik hier]

Vanaf ons balkon zien we heel hoog in de verte de Wormser Hütte liggen. Dat is ons doel voor vandaag. Er is heel gemakkelijk te komen. We gaan in Schruns met de Zamangbahn omhoog en nemen daarna de stoeltjeslift (Sennigrat bahn). Daar vandaan is het maar 10 minuten lopen naar de Wormser hütte. Daar eerst maar even koffie drinken. Daarna gaan we op weg over de Seenweg. Eerst komen we langs de Herzsee. Als je om je heen kijkt kom je ogen te kort. Het is hier fantastisch. Er loopt ook een pad door de Skitunnel maar wij volgen het andere pad langs de meren. Nu lopen we om de berg heen en komen langs de Schwarzsee. Ook hier weer een

prachtig panorama. We lopen weer verder en komen bij het punt waar we af moeten slaan naar de Innerkapel alpe. In de verte zien we de Seebligasee liggen. We dalen af richting de Innerkapel alpe, dat is nog drie kwartier afdalen. Daar aangekomen treffen we een groep die op pad is met een gids. Zij staan op het punt van vertrek en even later zijn wij de enige die op het terras zijn overgebleven. We nemen een geweldige Bretl-jause met eigen gemaakte kaas en een Obstler. Na ongeveer drie kwartier is het weer tijd om verder te gaan. Het laatste stuk gaat zo’n 200 meter over guterweg omhoog. Nog best pittig, maar goed we zijn om 15.00 uur weer bij

de Kapel alpe. Daar gaan we met de Zamang bahn weer naar beneden. Een prachtige tocht gehad.

Afstand: 8,3 kilometer

Woensdag 12 juli 2017 Gargellen:  Schmugglerpfad [voor route klik hier]

Vandaag gaan we naar Gargellen waar we met de Schafbergbahn omhoog gaan. We komen met de gondel over het vakantiepark van Landall. Vanaf het Bergstation loop een smokkelaarspad richting Zwitserland, waar we een gedeelt van gaan volgen. We lopen eerst over een breed pad maar dat gaat al behoorlijk omhoog. Het eerste stuk lopen we op met een grote groep Finnen – zij zaten bij ons in de bus naar Gargellen. Dan moeten we eerst weer een stuk naar beneden voordat we aan de klim naar de St. Antönier Joch beginnen. Deze Joch zie je al ver van te voren liggen. In drie

kwartier bereiken we de Joch (2379m). Hier zijn we op de grens met Zwitserland. Beneden in het dal zien we het gehucht Sankt Antönien (kanton Graubunden) liggen. Na een kleine rustpauze gaan we weer verder over de grens met Zwitserland. We lopen echt over de graat met smalle paadjes. Het is niet eenvoudig, We komen bij een rotspartij die lastig is te nemen. Irma moet een gedeelte kruipend overbruggen. We komen langs de Gafiersee. Daar zoeken we een geschikte rots om op te zitten zodat we ons meegebrachte brood op kunnen eten. We rusten weer even uit. We zijn nu

ongeveer op de helft tussen de St. Antönier Joch en de Gafier Joch. Het pad blijft rotsachtig, dalen en stijgen. Tenslotte bereiken we de Gafier Joch (2415m). Daar vandaan gaat het pad weer naar beneden en wordt het ook makkelijker begaanbaar. Al komen we nog één “hindernisje” tegen. We moeten over een stukje sneeuw van 5 meter lang. Irma durft niet en wil het hele stuk terug gaan om te kijken of er nog een ander pad loopt. Maar dat is toch te gek. Na enkele weigeringen komt ze toch ongeschonden over de “sneeuwvlakte” heen. Dan hebben we het ergste gehad en komen nog langs de

Schafbergsee (Speichersee) en even later zien we het Bergstation al weer. Er is nog even tijd voor een koele versnapering op het terras. Het was best pittig maar goed te doen. Weer een mooie dag achter de rug.

Afstand: 8,6 kilometer

Donderdag 13 juli 2017 Lünersee - Heinrich Hueter hütte – Rellstall

[voor route klik hier]

Vandaag weer een mooie wandeling op het programma. De wekker loop om half zeven af. We nemen de trein van 08.04 uur naar Bludenz. Daar nemen we de bus naar de Lünersee bahn. Het is zwaarbewolkt en als we met de gondel boven bij de Douglashütte aankomen is alles omhult met mist en nevel. Van de Lünersee geen spoor. Daarom eerst maar eens koffie drinken in de Douglashütte. Lekker een Apfelstrudel erbij. Plotseling trekt de bewolking even weg en spurt Irma naar buiten om een paar foto’s van de Lünersee te maken. Het zijn meteen de laatste foto’s want de wolken trekken

weer te saam en even later is de See niet meer te zien. Als we de koffie op hebben gaan we toch maar op pad, het zal heus wel opklaren. We lopen eerst over de Staumauer en als we dat gehad hebben moet in de verte ergens de Lünerkrinne zien maar door de bewolking is hij niet te zien. Dat heeft een voordeel, want zo weet je ook niet hoe ver of hoog het is. We volgen gewoon het pad en een bordje geeft aan waar we af moeten slaan naar de Krinne. Dan is het nog een kwartiertje voor we er zijn. Als de bewolking nu weg zou trekken konden we nog een paar foto’s maken van de Lünersee

maar helaas de gordijnen blijven dicht. Dus we gaan weer verder en komen in een half uur aan bij de Seetobel op 1910 meter. Onderweg hebben we nog een paar Murmeltiere gespot. Zo zijn we al een heel eind gevorderd en als we om de berg heenkomen zien we de Heinrich Hueter hütte al liggen. Na nog een half uur bereiken we de hut. De bewolking begint nu toch een beetje op te trekken en af en toe is de zon nu ook te zien. We zakken op het terras neer en bestellen een Knödel-salat en Knödel-suppe. Het klaart steeds verder op en we  kunnen nu ook zien hoe mooi het er is. De

Heinrich Hueter hütte ligt prachtig ingeklemd tussen de bergen. Maar we moeten weer verder want we willen met de wandelbus van 14.30 uur  terug en die willen we op tijd halen. Het is nog drie kwartier lopen dus dat wordt flink door stappen. Zo bereiken we Rellstall waar de bus ons ophaalt. Die brengt ons terug naar het station in Vandans en met de trein gaan we weer naar Schruns. We hebben nog even tijd om nog wat rond te kijken in Schruns en voor een ijsje.

’s-Avonds hebben we bij Taube gegeten onder de bomen. Daarna begon om 20.15 uur het Platzkonzert van de Harmonie van Schruns. Het stelde niet veel voor. Ze speelden een uur lang alleen maar eenvoudige marsjes en polka’s. Daarna was het de beurt aan de Trachtengruppe van Schruns met hun show. Ik vind er niet veel aan maar ik kan me toch wel een klein beetje voorstellen dat er hele volksstammen zijn die dit geweldig vinden.

Afstand: 7 kilometer

Vrijdag 15 juli Zimapark Bürserberg

Het regent. Tijd om te gaan shoppen. Dat hebben we nog niet gedaan deze vakantie. We nemen de trein weer naar Bludenz en laten ons daarna door de bus afzetten een enorm Winkelcentrum, het Zimbapark. Ze hebben er echt alles te koop, zo gek kan je het niet op noemen. Maar van slenteren wordt je moeier als een hele dag wandelen dus na een paar uur zijn we het al zat. We kopen nog wel een paar kleinigheidjes maar dan is het toch al gauw gedaan.

’s-Avonds hebben we heerlijk gegeten in Gasthaus “Zum Kreuz”, een echte aanrader. Je kunt er heerlijk eten en het is er erg gezellig. Zo zit deze dag er ook weer op.

Zaterdag 16 juli 2017 Schruns – Brakel.

Om 07.00 uur vertrekken we weer richting Nederland. De vakantie zit er op. Ook dit jaar weer een vakantie waarbij we twee gebieden bezochten. Het Zillertal zal altijd blijven trekken maar zo af en toe een ander gebied bezoeken heeft ook wel wat. Het Montafon is ons bijzonder goed bevallen. We kunnen er nog genoeg wandelingen maken dus we zullen er best nog wel een keer terug komen. 

We hebben deze vakantie in totaal 104 kilometer gelopen.