SPEECH

 

50 jaar lid van OBK 

Ja, wat kan je ongelooflijk veel meemaken om alleen al 50 lid jaar van een vereniging te zijn. Ik wil langs deze weg graag een terugblik werpen op 50 jaar OBK en proberen met wat anekdotes te amuseren uit het beroemde, zeg maar beruchte bestaan van de vereniging.

Toen ik als 7 of 8 jarig ventje een muziekinstrument in handen geduwd kreeg, moest ik toch eerst goed kijken van wat voor voorwerp ik daar zag. Het was een dof stuk metaal, vol met butsen en deuken. Het bleek een bugel te zijn. Enfin, mee naar huis genomen en proberen er geluid uit te krijgen, en ik moet zeggen, dat lukte al best wel snel.

Maar om muziek te leren spelen moet je natuurlijk op les. En dat gebeurde in eerste instantie in het schuurtje bij Jan Spiering sr. Samen met Henk kregen we daar les van hem.  Dat waren spannende avonden want Henk kreeg er meer van langs dan ik. Maar goed, Jan wist ons toch klaar te stomen om in het orkest plaats te nemen. Ik inmiddels op de Alt-hoorn en Henk toen nog op de bugel, hij ging pas later over naar het slagwerk. Ik weet nog dat ik nog een paar repetities mee heb gemaakt met de toenmalige dirigent van Berkel, in het Werkliedengebouw (de Zaal), wel te verstaan. 

Inmiddels was er een nieuwe dirigent aan getrokken, te weten Jan van Neerijnen. Onder zijn leiding zou de fanfare ontzettend op bloeien. Hij bracht muziek stukken mee waar de rest van de Bommelerwaard nog nooit van gehoord had.  Wie weet het nog: Imparita Roca, Instant Concert, Stars and Stripes, Rimbalzello, Herp Albert, Hair. 

Ik weet nog goed tijdens een festival in Orthe dat we daar Rimbalzello speelden. Op het plein bij de tent had zich een handjevol mensen verzameld en stonden een beetje noodgedwongen naar de muziek te luisteren. Maar aan het eind van ons concert hadden we nog een soort toegift en dat was Rimbalzello. We zetten in en speelden er op los en wat gebeurde. Rondom het plein gingen deuren van huizen open en de mensen kwamen kijken van wat er toch aan de hand was. Dit hadden ze nog nooit een fanfare horen spelen. Toen het afgelopen was, was iedereen dolenthousiast, en we moesten het stuk nog een keer spelen. Polonaise werd gevormd en een lange stoet trok over het plein. Ik geloof dat we Rimbalzello die avond 4 keer gespeeld hebben. 

Ook tijdens een concert in Gameren waren de rapen gaar. Daar hadden we ook een toegift, ditmaal Stars and Stripes for ever. Hadden ze nog nooit gehoord in Gameren, maar het dak ging eraf. We hebben het 3 of 4 keer moeten spelen.  Toch twijfel ik aan de muzikale kennis van de toen malig gemiddelde Gameraar. Ik zal een fragment laten horen hoe het klonk. Men had nog nooit van house-muziek  gehoord maar OBK blies het toen al. Ik laat nu een fragment horen.

Berucht en beroemd waren de Taptoes waar OBK aan mee deed, en dan hebben we het over de Taptoe die gehouden werd ’s-avonds na de ponymarkt. In die tijd marcheerde O.B.K. nog maar niemand zag dat eigenlijk meer zitten. Maar goed OBK zou ook weer mee doen. Wat was het geval. Dirigent, Jan van Neerijnen zette de repetitie voor de Taptoe nog een nieuw stuk op de lessenaar. Wie weet het nog? Inderdaad “Cent Mille Chansons” van Frida Boccora, een songfestivalliedje dat toen enorm populair was. Het was een stuk met solo voor cornet en Adrie van Dalen zou de solo voor zijn rekening nemen. Het probleem was nu dat het stuk begon met een inleiding en dat aan het eind van de inleiding een maat met een zg. doorgetrokken streep was (voor de kenners) en dat daarna het stuk pas echt goed begon met de solo van Adrie. Maar op de repetitie ging die doorgetrokken streep steeds fout. Maar goed Jan van Neerijnen zou Jan van Neerijnen niet zijn, we zouden  het stuk toch tijdens de Taptoe te spelen. Tijdens de Taptoe waren we uiteindelijk aan “Cent Mille Chansons” toe en we begonnen er met goede moet aan. De in leiding ging prima maar de rest niet. De doorgetrok-ken streep ging helemaal fout. Adrie probeerde nog wel in te zetten maar wist niet wanneer. OBK luisterde of Adrie wel speelde om zo te horen waar we ergens waren in het stuk, dat hielp niet . OBK keek naar de dirigent om te kijken waar we waren, dat hielp ook niet.  OBK luisterde naar elkaar om te horen waar we waren, dat hielp nog minder. OBK keek naar elkaar om te kijken waar we waren, dat hielp helemaal niet.  Nee, er kwam niet veel van terecht. Uiteindelijk stopte de één na de ander maar met spelen totdat er op het laatst nog maar een paar muzikanten overbleven. Die zijn tenslotte ook maar gestopt. Het publiek had er blijkbaar weinig van gemerkt. Die vonden het wel mooi, maar alleen een beetje zacht, was het commentaar.  En de dirigent???..... de stoom kwam uit z’n oren. Ik zal maar niet zeggen wat hij na afloop zei.  In de jaren daarna namen we plaats op het bordes, dat marcheren was maar niks. (zie de foto’s) 

En dan waren er de concoursen. Eén concours herinneren zich velen nog, dat was  het concours in Doetinchem op 29 november 1975. Daar haalden we in het in het Amphion-theater een eerste prijs met lof van de jury. We speelden daar als verplicht werk de Suite van Jan Seegers. We kregen 170 punten toebedeeld. Als vrij werk speelden we Preludio Marzialevan Frank Wright.  Daarvoor kregen we 162 punten. In totaal 332 punten, dat was nog nooit gebeurd in de historie van O.B.K. En bij mijn weten is het daarna ook niet meer gebeurd. Als het wel zo is corrigeer me maar. 

Een ander hoogtepunt vond plaats in de Sint Maartenskerk in Zaltbommel op 12 oktober 1985. Daar vond een concert plaats samen met de toen bekende "Groeneveld Koren". Tijdens dit concert voerde we het prachtige "Resurgam" uit van Eric Ball. De uitvoering was zo indrukwekkend dat de mensen, toen het stuk afgelopen was, niet durfden te applaudisseren uit respect van de dramatiek die het stuk uitstraalt. Toen het applaus uiteindelijk losbarstte was er geen houwen meer aan. In de pauze en na afloop is er nog lang nagepraat over deze magnifieke uitvoering. 

Ook is het jubileumconcert ter gelegenheid van het 75 jarig bestaan bij velen lang bij blijven hangen en dat wordt nog steeds bij tijd en wijlen aangehaald. Dat vond plaats op zaterdag 18 juni 1994. Het was in de openlucht. In de vijver voor huis Brakel waren pontons neergelegd en daarop was een giga-podium gebouwd. Samen met de Genie-kapel en alle koren uit de omgeving van Brakel, waaronder Soli Deo Gloria, is toen een wervelend concert gegeven met solisten, licht en vuurwerkshow. Als klap op de vuurpijl werd Ouverture 1812 van Tschaikowski uitgevoerd. Compleet met geweer en kanonschoten werd dit werk een hoogtepunt van de avond. Ik weet nog goed dat we zaterdag

 ’s-middags generale repetities hadden en we zouden ook 1812 doornemen zoals we het ’s-Avonds zouden spelen. Toen de passage kwam waarin het kanongeweld losbarst vonden we het maar een beetje slap. Als dat het nou was dan was er geen spektakel aan. Maar goed, tijdens het concert was er toch het e.e.a. aan de kanonnen gesleuteld want op het moment suprême werden we bijna van de pontons afgeblazen. Vooral het laatste salvo was een voltreffer want het podium heeft nog zeker enkele minuten staan natrillen door het geweld

 Waar ook nog steeds op terug gekomen wordt zijn de uitwisselingconcerten in en met Brakel België en Brakel Duitsland. De uit het Belgische Brakel fanfare "Vrije kunstkring" en de uit het Duitse Brakel afkomstige "Spielmannzug" kwamen eerst naar ons. Het werd een memorabele dag die zaterdag op 13 november  1999. De buitenlanders hadden eerder die dag al een mars door Brakel gemaakt waarna 's-middag in Huis Brakel de officiële ontvangst was. 's-Avonds was er een concert waar alle drie de korpsen optraden. Het is heel laat geworden die zaterdagavond. Het was zelfs zo dat de "Spielmannzug" al in de bus zaten voor vertrek, dat besloten werd om er maar weer uit te komen en nog een nummertje te spelen. Dus hup!!, iedereen er weer uit en weer spelen in Huis Brakel.

Natuurlijk zijn we zelf ook naar Brakel België en Brakel Duitsland geweest. Brakel Duitsland is mij het meest bij gebleven. Dat was een trip van 2 dagen. Zaterdags heen en zondags terug. We werden er ontvangen door Herr Burgemeister in zijn privé-woning. De voordeur ging open en de kisten met bier stonden tot aan het plafond opgeslagen. Dat was voor die zelfde middag tijdens een gezellig samenzijn in de tuin van de Burgemeester. Het concert was die avond om 20.00 uur. Wij waren al bijtijds aanwezig in de zaal waar wel plaats was voor 1000 mensen. Om kwart voor acht zaten er nog maar een handje vol mensen in de zaal. Wat moet daar van terecht komen, dachten wij. Maar klokslag acht uur zat de zaal tjokvol. Het concert was grandioos en het publiek laaiend enthousiast. Succesnummer die avond was El Cumbanchero Palo Palo van Johan Perik. We hadden gezorgd voor speciale Duitse teksten die bij het stuk hoorden.  

Ik kan nog oeverloos door gaan met anekdotes van de laatste 50 jaar. Zoals toen het instrument van Killeke, tijdens een mars door Brakel, zo plat als een dubbeltje werd gereden. Of toen we met OBK aanwezig waren bij de opening van het pompstation in het Munnikenland.  Of toen we een keer meededen met een taptoe op de markt in Zaltbommel. Of als we op een vrachtwagen , tijdens de optocht, door Brakel heen gereden werden, levensgevaarlijk. De gezellige festivals in Alem en Orthe.  En wat te denken van een concert bij de Heineken Fanfare in den Bosch. 

En dan nu 100 jaar. 100 jaar muziek in Brakel. Waarvan ik (ruim) 50 jaar heb mogen meegenieten. Ik vond het bijna altijd genieten. De repetities op vrijdagavond zijn voor mij altijd een moment geweest in de week om naar toe te leven. Ik vond het altijd ontspannende avonden en nog. We maken gevarieerde muziek en al ben ik geen ster, ik noem mijzelf altijd maar een goede middenmoter,  ik geniet altijd van de stukken die we spelen.

Ook de sfeer is prima, op een enkele keer na, maar ja dat hou je toch zo nu en dan.

Ik heb 5 dirigenten meegemaakt bij OBK te weten:

Van Berkel (maar 2 of drie repetities), Jan van Neerijnen, Gert Peeters, Arnold Wensink en Leon Vliex. OBK staat tot en met heden onder zijn bezielende leiding.

 

 Ik ben heel dankbaar OBK voor de prachtige 50 muzikale jaren.

OBK BEDANKT!!! 

Op naar het volgend jubileum.

 

 

 

 

 

 

 

 

OBK 100 JAAR 

In 2019 bestond OBK 100 jaar. Dat houd in dat de vereniging is opgericht op 20 mei 1919. Dit heugelijke feit is op grootse wijze in 2019  gevierd. 

Zaterdag 19-01-2019 Nieuwjaarsconcert:

Het begon allemaal tijdens het nieuwjaarsconcert op 19 januari in het atrium van de Wilhelminahof. Daar werd het nieuwe jaar maar ook het jubileumjaar ingeluid met een spetterend concert samen met het B-orkest. Vele mensen hadden de moeite genomen om dit heugelijke feit met ons mee te maken.
OBK bracht onder andere het prachtige Song of Hope ten gehore en aan het eind van het concert hebben we samen met het publiek geproost op het nieuwe jaar op de klanken van Happy NewYear, waarbij ook de leden van het B-Orkest waren aangeschoven.

Donderdag 20-06-2019 Receptie en huldiging jubilarissen:

Op 20 juni begon Feestweekend van drie dagen.De activiteiten vonden allemaal plaats op het sportcomplex van voetbalvereniging BZC aan het Veer. De donderdag was ingeruimd voor een receptie waarbij iedereen die OBK een warm hart toedraagt uitgenodigd was. De kantine van het Veer was tot aan de laatste plaats bezet.
Er waren maar liefs 19 jubilarissen waarvan hieronder een foto en de namen.

Achter van L/R: Teun Versteeg(50), Sjanie Bambacht(50), Karel van Dee(25), Jose ten Hagen(25), Leon Vliex(15 jaar dirigent bij OBK), Rhodee Spiering(12,5), Bianca de Vries(12,5), Anneke Tromp(50), Herman van Veen(40), Willy Theuns(40)Onder: Dick van Daalen(60), Ellen van Dalen(25) Gera van Dalen(12,5), Rolf Wildemans(12,5), Kirsten Oudmaijer(25), Arien Versteeg(12,5), Carolina Mc Cormack(25)Midden: Hemmie van Veen(65) en Wim van Dalen(50)

De avond verliep bijzonder gezellig en één voor één werden de jubilarissen naar voren geroepen door de voorzitter en werd hij door hem toegesproken en kreeg hij van een afgevaardigde van de muziekbond een herinnering-speld op gespeld. Ik dus voor het feit dat ik 50 jaar lid van de vereniging was. Als je 50 jaar lid bent van een vereniging heb je al heel wat meegemaakt met de vereniging en ik vond het de moeite waard om dit te delen met de aanwezigen in de zaal. Nadat de laatste jubilaris was gehuldigd, Hemmie van Veen voor maar liefs 65 jaar lid, heb ik het woord genomen en een speech te beste gegeven. Ik heb 50 jaar de revue laten passeren, ouwe koeien uit de sloot gehaald, anekdotes verteld en muziekfragmenten en foto's van reeds lang vervlogen tijden laten horen en zien. In de link vind je de tekst van deze speech.

SPEECH

Vrijdag 21-06-2019 Maestro concert:
De vrijdagavond was ingeruimd voor een Maestro-concert. Maestro is een populair programma op TV waarin bekende Nederlanders een symfonie-orkest dirigeren. Het is de bedoeling dat in ons geval 4 min of meer Bekende Brakelaren OBK gaan dirigeren. Moet een succes worden. Al vanaf begin van het jaar zijn de deelnemers aan het oefenen in huis Brakel met Leon en Herman om het dirigeren een beetje onder de knie te krijgen.

Maar voorafgaande aan het Maestro concert is er eerst nog een gezellige Pub-quiz in de kantine van BZC. Ook nu weer was de kantine tot de laatste stoel bezet.

Op het hoofdveld van BZC is een prachtig podium neergezet waar de happening plaats gaat vinden. Compleet met Videowall, licht en geluidseffecten. Alles is in gereedheid voor twee dagen prachtige entertainment.Het is allemaal in de buitenlucht dus dat is een gok maar ondanks dat het een beetje fris is is het toch prachtig weer voor deze avond.

De deelnemers van de Maestro zijn BB-ers zijn:
-Cornelis van Dalen
-Trijnie van Dijk
-Christiaan van de Vegt
-Ester Vroeg
Zij gingen de muzikale strijd met elkaar aan om de felbegeerde titel "Maestro van Brakel" De jury die avond bestond uit oud dirigent Arnold Wensink, oud lid Wim Baijense en onze eigen dirigent Leon Vliex. Het werd een memorabele avond waar heel veel publiek op af was gekomen. De Maestro's hebben het serieus aangepakt en doen hun uiterste best om een goed resultaat neer te zetten.
Het was geweldig om met de Maestro’s  samen te werken. We hebben veel lol samen gehad! En het was mooi om te zien hoe ze keer weer flink gegroeid waren en de muziekstukken steeds beter beheersten en begrepen. En dat ook aan ons duidelijk konden maken. Soms met meer dan alleen dirigeren! En dan de uitslag. De winst ging naar Trijnie van Dijk.  Met een geweldig mooie, rustige en muzikale uitvoering van "The Mission" en een lekkere vlotte "A brand new day" haalde zij de hoogste punten. Maar ook het geweldige, zelfverzekerde optreden van Cornelis met  "Indiana Jones" zal nog lang in ons geheugen staan. Wat een passie. Hij werd uiteindelijk, met een klein verschil, tweede. Maar ook grote bewondering voor Ester en Cristiaan die de derde plaats deelden. Ga er maar aan staan: Moment for Morricone was het lastigste stuk om te dirigeren. Erg knap gedaan Esther, met al die tempo wisselingen! En ook Stars Wars was geen makkie. Top Christiaan!

Zaterdag 22-06-2019 Promconcert

Zaterdag moet de klapper worden. Naast de muziekstukken voor het Maestro concert hebben we ook een heel programma ingestudeerd voor het Promconcert. Ook het B-orkest geeft acte de presense. Met een mooi programma trappen ze de avond af. Ze brengen voor de jeugd aansprekende muziekstukken ten gehore zoals: Pirates of the Caribbean, Shape of you, Shake it off en Uptown Funk met DJ Cor. Prachtig.

Daarna is het de beurt aan het A-orkest. En meteen bij het eerste werk is het al vuurwerk met het spetterende Rock Fantasy. Maar daar is meteen al een verhaal bij. Wat wil het geval. Rock Fantasy is opgebouwd uit vier thema's en eindigt met het alom bekende Hey Jude van de Beatles. Het geval wil dat het laatste thema begint met een solo voor Schuiftrombone en Klokkenspel. En daar zit de crux. Toen dit stuk voor de eerste keer tijdens de repetities op de lessenaar verscheen komt Arién (slagwerk) naar mij (schuiftrombone) toe met de mededeling dat hij en ik deze solo voor onze rekening moeten nemen. Ik ben dan wel niet gewent solo te spelen maar in dit geval was ik meteen laaiend enthousiast. Wat wil je nog meer. Allebei jubilaris en dan als vader en zoon deze solo spelen, prachtig toch, Dat betekend wel dat ik mijn uiterste best moet gaan doen om deze solo in te studeren. Maar goed, de repetities vorderden en ik moet zeggen de solo ging steeds beter zodat tegen dat het jubileumweekend naderde het stuk op een akseptabele wijze ten gehoren gebracht kan worden.

Het concert nadert en op een gegeven moment komt Arién naar mij toe met het een voorstel. Hij stelt voor om tijdens de solo van instrument te wisselen en te doen alsof we echt dit van plan zijn (dat zou kunnen want daar is in het stuk gelegenheid voor). Ik vind het een prachtig plan maar heb toch zo mijn bedenkingen. Ik stem in maar zeg dat we het eerst met de dirigent moeten bespreken maar daar is Arién op tegen want dan vind hij het toch niet goed zo zegt hij. Daar zit wat in dus vooruit dan maar. De generale repetitie is op zaterdagmiddag en onze solo gaat prima, het wisselen van instrument bewaren we voor vanavond.. Na de generale komt Arién weer naar mij toe met een nieuw voorstel. Volgens hem moeten we aan de andere kant van het podium gaan staan zodat het publiek on s beter kan zien. Daar zit wat in maar ik zeg dat we dat eerst even met Leon moeten overleggen. Ook dit wordt weggewuifd met dan vind ij het toch niet goed. Dus hebben we onze instrumenten aan de andere kant van het podium neergezet.

Om 20.00 uur is het zo ver. Na de benodigde openingswoorden wordt Rock Fantasy wordt ingezet. Ik wacht aan de zijkant van het podium op onze beurt, dat duurt nog even want het is een behoorlijk lang stuk. Maar uiteindelijk is het zo ver. De solo nadert en Arién komt van het podium af en we lopen naar onze plek aan de rechterkant van het podium. Vlak voor we in moeten zetten kijkt Leon over zijn linker schouder naar de plaats waar we zouden staan maar hij ziet daar niet. Dit bezorgt hem bijna een rolberoerte, zal hij later zeggen. Dan klink vanaf de ander kant onze solo en waarempel de solo gaat naar behoren. Het toneelstukje met het wisselen van de instrumenten gaat ook goed, hilariteit alom. We nemen een welgemeend applaus van het publiek in ontvangst. Daarna nemen we onze plaatsen weer in in op het podium voor het vervolg van het concert.

Hier kun je de video bekijken.

]

We hebben speciaal voor vanavond 4 zangers binnen onze gelederen nl. Rosanne, Robert en Gijs en Esmee). Het wordt een geweldige avond, zowel voor het publiek als voor de muzikanten. We spelen meezingers van Guus Meeuwis en André Hazes waarbij Gijs Vervoorn de zang voor zijn rekening neemt. Maar ook muziek van Morricone en een geweldige medley met Nederlandse Rocknummers van Earth and fire en Golden Earing. Eén van de hoogtepunten van de avond was toch wel het optreden van Esmee met haar vertolking van het liedje Valerie van Emy Winehouse. Ze deed dit met zoveel overtuiging en enthousiasme dat aan het eind een staande ovatie haar ten deel viel. TOP ESMEE!!!!!, we zullen dit niet gauw vergeten.

Het concert is precies om 00.00 uur afgelopen. We hebben er dan ruim 5 uur muziek en entertainment opzitten en dat wordt buitengewoon gewaardeerd door het publiek. Het is echt een avond om nooit meer te vergeten en er wordt nog lang over nagepraat in Brakel.

Vrijdag 13-12-2019 Galaconcert in de Hervormde Kerk van Brakel.

Het laatste onderdeel van ons jubileumjaar vind aan het eind van 2019 plaats in de Kerk van Brakel. Daar zal op vrijdagavond een Galaconcert plaats vinden. We hebben weer hard gestudeerd op een groot aantal nummers. We hebben gekozen voor muziek die in deze tijd, het is bijna Kerst, passen een een stemmig programma samengesteld. De Kerk is prachtig uit gelicht met speciale spots.

Ook het geluid is goed verzorgd. Alles is er klaar voor om een prachtige avond te worden. En dat gebeurd ook

Het B-orkest trapt ook deze avond af met een aantal Kerstliederen die iedereen kent. Ze krijgen veel bijval van het publiek.

Het A-orkerst opent met het mysterieuze en opzwepende werk The Awakening wat prachtig klinkt in de Kerk. We spelen ook een aantal werken met koor Haeel Imanoe zoals o.a. You raise me up, met solist Wim van Kuijk. Dat wordt zeker gewaardeerd door het publiek wat massaal is opgekomen. Waar iedereen kippenvel van krijgt is de uitvoering van de prachtige muziek uit de film Schinler´s List. OBK begeleid de nog jonge violiste Marijke van der Drift. Het was een prachtige uitvoering, heel indrukwekkend.

Ook hebben we nog een keer the Mission uitgevoerd. Speciaal hiervoor was Trijnie, winnares van de Maestro's, naar Brakel gekomen om dit stuk nog een keer te dirigeren. Geweldig. En dan was er nog de uitvoering van het schitterende stuk Song of Hope met de solisten Herman en Karel. Dit was ook één van de hoogtepunten van de avond. Verder kwamen stukken voorbij als, Abide with me en Anthem met zang van onze eigen Robbert.

Iedereen kan terug zien op een buitengewoon mooie avond waar iedereen muzikaal verwent is. Een waardige manier om het jubileumjaar af te sluiten.