OVER DIT BLOG

   Laatst gepost

De Zillertaler fans

Oberkrimml 1984
Eén van de eerste keren dat we in Oostenrijk waren

De naam van deze blog doet vermoeden dat de blog alleen maar over het in Oostenrijk gelegen Zillertal gaat. Dat is dus niet zo. Wij zijn zeer zeker verknocht aan Oostenrijk. Het begon allemaal in de verkeringstijd toen we er al snel achter kwamen dat we allebei wel wat hadden met de bergen. We zijn toen op vakantie naar Saalbach geweest. Daarna hebben we eigenlijk altijd Oostenrijk als vakantie bestemming gehad. Met een uitstapje naar Denemarken waar we een keer in Ebeltoft en een keer op het mooie eiland Fyn vakantie hebben gehouden. Maar Oostenrijk blijft toch ons favoriete vakantie doel. Al snel ontdekten we een pareltje in het Vorarl-gebergte waar we jaren achter elkaar in het kleine plaatsje Schnifis, bij de familie Schnegg, verbleven. Ook hebben we een uitstapje naar het verder gelegen Kärnten, waar we in  Mühldorf  verbleven. Dan zijn we ook meerdere malen naar het Montafon geweest. Ook later toen ik al met dit blog begonnen was. Daarnaast hebben we ook al twee vakanties doorgebracht in het Kleinwalsertal. Maar onze favoriet is toch wel het in Tirol gelegen Zillertal. Daar zijn we al menigmaal geweest. De laatste jaren doen we het zo dat we eerst naar het Zillertal gaan en dat we er daarna nog een week aan vast plakken in een ander gebied van Oostenrijk. In de laatste gevallen was dat dus Kleinwalsertal en Montafon. 

Je kunt zo bijna alle wandelingen die we er maken in deze blog vinden. Met een uitgebreide beschrijving en een link naar Wikiloc waar de wandeling te vinden is via maps. Maar we hebben ook een aantal etappe's van de Rheinsteig gelopen, daar kan je ook verslagen van lezen op deze blog. En ook onze wandelingen in Nederland worden in deze blog beschreven.

Ik ben met deze blog begonnen in 2011 toen ik een reis maakte naar Eldoret in Kenia. Ik maakte deze reis namens de Hervormde Kerk en de Zendingscommissie van Brakel. Daarna heb ik alle vakantie- en wandelverhalen die we beleefden blijven plaatsen op de blog. 

Maar je kunt in deze blog ook andere gebeurtenissen vinden zoals enkele verhalen over muziekvereniging OBK uit Brakel, waarvan ik reeds meer dan 50 jaar lid ben. 


Inmiddels zijn we ook begonnen met het lopen van klompenpaden. Klik op de link hieronder en bekijk de paden die we tot nog toe hebben gelopen.

KLOMPENPADEN

Hieronder vind je enkele tips van wat je percé moet bekijken in de blog.

Als je er op klikt word je automatisch naar het betreffende artikel doorgelinkt.

TIP: Kijk ook eens op de blog die ik bijhoud over het MUNNIKENLAND

Scan de QR-code voor Munnikenland

********************************************************************************************

Laatst gepost

Toertocht met VW Bus Red Velvet T1

Vakantie Lech juli 2022

Vakantie Kleinwalsertal mei 2022

Vakantie Lermoos 2021

Rheinsteig oktober 2019

Vakantie Stumm en Mittelberg juni/juli 2019

OBK 100 jaar

Muziekvereniging OBK uit de oude doos 

Vakantie Stumm juni/juli 2018

Rheinsteig mei 2018

Vakantie Stumm en Schruns juli 2017

Vakantie Stumm en Riezlern juli 2016

Vakantie Stumm juli 2015

Weekendje Epe op de Veluwe april 2015

Montferlandse Toppenroute september 2014

Vakantie Stumm juli 2014

Vakantie Stumm juli 2013

Lang weekend Moezel oktober 2012

Vakantie Stumm juli 2012

Vakantie Stumm juli 2011

Reis naar Kenia februari 2011

Termatenpad Leusden

Maandag 10 april 2023 (2e Paasdag) Termatenpad Leusden [voor route klik hier]

We parkeren onze auto bij theehuis Mon-Chouette (Mijn Uil). Hier begint de route. We lopen een lein stukje over een Jaagpad dat langs het Valleikanaal loopt. Al snel komen we op de Liniedijk te lopen. Deze dijk hoort bij de Grebbelinie. Deze linie was van groot belang vanwege de rol tijdens gevechtshandelingne in WO II. We klomen verschillende Kazematten en Bunkers tegen die herinneren aan die tijd.

De Grebbelinie is een waterlinie van ca. 60 kilometer lengte, die gebruik maakt van de natte omstandigheden in de westelijke, laagst gelegen deel van de Gelderse Vallei. Het is een uniek voorbeeld van een aanleg van een waterlinie uit de achttiende eeuw. Doordat sindsdien geen grote ingrepen hebben plaatsgevonden in de structuur van de linie is het grootste deel van de liniewal, de keerkaden en de aarden verdedigingswerken bewaard gebleven. Dit gedeelte van de liniedijk is gelegen in de gemeente Leusden tussen de Driftakkerweg en de zuidelijke gemeentegrens. De linie is op enkele plaatsen onderbroken.
Het gedeelte van de Liniedijk in de gemeente Leusden is ongeveer 8000 meter lang. Het is gelegen tussen de Driftakkerweg en de grens met de gemeente Woudenberg. De liniedijk is niet onder profiel, maar de contouren van de liniedijk zijn goed herkenbaar. Als gevolg van de aanleg van het industrieterrein De Horst en de aangrenzende woonwijk is het deel van de liniedijk tussen het Mosselpad en de Vlietsingel verdwenen. Op dit deel van de liniedijk bevinden zich drie grenspalen met de inscripties O33, O46 en O49

We slaan rechtsaf de Zegheweg op en lopen aan de noordkant van Woudenberg over de Groenewoud-sesteeg, Het klompenpad gaat nu verder door het landgoed Geerestein. We spotten daar nog een ringslang die op de weg, niets vermoedend op ons toekomt. Maar als hij ons in de gaten krijgt schiet hij snel de berm in en ik heb nog net tijd om een foto te maken. 

We moeten nu rechtsaf de Griftdijk op maar we kiezen per ongeluk het pad ervoor. Dankzij de Klompenpadapp komen we er al snel achter dat we verkeerd lopen en keren terug en gaan nu wel de Griftdijk op. Daar vinden we een bankje waar we ons brood opeten. 

Daarna komen we nog door een mooi gebied, landgoed den Treek. Voor de Heilhenbergerbeek slaan we linksaf. Er komen net een paar kajaks aan gepeddeld. Ze moeten hier het water uit om hun bootje een stukje verder weer te water te laten omdat hier een sluisje is aangebracht, wat het waterniveau een stukje hoger brengt.

Landgoed den Treek:
Op de overgang van de Utrechtse Heuvelrug naar de Gelderse vallei ligt Landgoed Den Treek-

Henschoten, bezoek het Treeker Info Punt voor meer informatie.
Bekende trekpleisters op het landgoed zijn de Pyramide van Austerlitz en het Henschotermeer.
Er zijn diverse wandelingen over het landgoed die op eigen gelegenheid te maken zijn en starten
vanaf verschillende parkeerplaatsen. Voor fietsers is er de Treeker Webapp langs allerlei
bezienswaardigheden. Mountainbikers kunnen tegen betaling terecht op twee uitdagende
mountainbikeroutes over het landgoed. Ruiters en koetsiers kunnen tegen betaling gebruik
maken van zo’n 62 kilometer aan goed onderhouden ruiterpaden. Bezoekers kunnen in het
Treeker Info Punt en op de uitgebreide website van het landgoed terecht voor meer informatie
en voor de aanschaf van mountainbike-en ruitervignetten. 
Dit uitgestrekte gebied met bossen, natuur, landbouw en heide beslaat bijna 2200 hectaren.
Landgoed Den Treek-Henschoten is een van de grootste particuliere landgoederen van Nederland.
De aandeelhouders van Den Treek-Henschoten zijn nazaten van de stichter van het landgoed,
Jonkheer W.H. de Beaufort. In 1807 kocht hij de buitenplaats Den Treek met omliggende
bossen en landerijen. 

We lopen verder via de Ooievaarshorsterweg in de richting van Leusden en passeren de Arnhemseweg.

We slaan rechtsaf de Tabaksteeg in. Aan de linkerhand zien we een prachtige nieuwbouwwijk. Ze

hebben hier een prachtig uitzicht over de omgeving. Aan het eind gaat de weg over in een pad langs

de Hamersveldse wetering. Hier liep vroeger een spoor waar aan het eind van het pad nog wat 

restanten bewaard zijn gebleven.

De spoorlijn Amersfoort-Kesteren werd in 1880-1886 aangelegd. Na de vernielingen

van de spoorbrug bij Rhenen in 1940 en nogmaals in 1944 werd de spoorlijn niet 

hersteld. De oude spoorlijn is door de verhoogde dijk nog in het landschap te herken-

nen. Voor het autobedrijf van de familie Pon blijft het traject Amersfoort-Leusden dat 

nog wel intact was van groot belang: de verbinding kreeg zelfs de naam ‘Ponlijn’ en 

wordt vandaag de dag nog gebruiktals lokale goederenlijn. 

Aan het eind gaan we linksaf de Leusbroekerweg op en dan zijn we al bijna weer bij het beginpunt 

van het klompenpad. 

We drinken nog een kopje thee met wat lekkers erbij bij de Theeschenkerij en zo zit deze wandeling

er ook weer op.

Cotlandenpad Amerongen

Donderdag 2 maart 2023 Cotlandenpad Amerongen [voor route klik hier]

Vandaag is weer een klompenpad aan de beurt. We rijden na de koffie uit Brakel weg richting Amerongen. Daar begint de wandeling, vlakbij Kasteel Amerongen. We parkeren onze auto op het parkeerterrein aan de Burgwal. Vandaar lopen we eerst richting een aantal Tabaksschuren.

Amerongen stond bekend om haar tabaksteelt. De geschiedenis hiervan is te zien in Tabaksteelt-museum. In het dorp Amerongen vinden we nog enkele huizen die zijn gebouwd in de stijl van Tabaksschuren. 





Al snel naderen we kasteel Amerongen. We lopen om het kasteel heen over de grachtenwal.

Kasteel Amerongen is een prachtig Huys uit de zeventiende eeuw. Het is lange tijd in bezit geweest van adel die invloedrijk waren in Nederland, zoals de familie Van Reede. Het Huys heeft nog steeds zijn oorspronkelijke inventaris uit de negentiende eeuw en is daarom uniek in Nederland. De Duitse Keizer Wilhelm II verbleef 1,5 jaar op Kasteel Amerongen toen hij na de Eerste Wereldoorlog asiel aanvroeg in Nederland. Wilhelm II tekende zijn troonsafstand in 1918 op Kasteel Amerongen en het bureau waaraan dit gebeurde, behoort vandaag de dag nog steeds tot de collectie van het Huys.

We lopen de Rijnsteeg uit en en komen zo via herberg de Rode Leeuw op de Kersweg en komen zo bij een monumentale boerderij genaamd Waaijenstein. Vanaf hier komen we op een mooie laan met bomen. Het pad is inmiddels overgegaan in onverharde ondergrond. We lopen nu op landgoed Zuylestein. Het gebied wordt gekenmerkd door de  de aanwezigheid van zogenaamde zuwes. 

Een zuwe is een scheidingskade tussen verschillende ontginningseenheden en werd ook zijdwinde genoemd. Deze enigszins verhoogde kades hadden een waterkerende werking en deden gelijk dienst als pad. De zuwes moesten aan bepaalde voorwaarden voldoen: ze waren 10 voet breed en lagen ca. 2 voet boven het grondwaterpeil. Nu zijn de kades met opgaande beplanting door de verhoogde ligging in het landschap nog herkenbaar als zuwes. 
Eigenlijk is een zuwe hetzelfde als de, in onze streek, bekende zeiving. Hier en daar zijn die bij ons nog wel te herkennen, zoals langs de van Hiemstraweg.

We komen op een punt waar we moeten kiezen of we de originele route volgen of een kleine omweg maken. Als we de route blijven volgen komen we door een gebied dat tijdens een natte periode bijkans niet te begaan is.

Daar wordt op tijd, op de route, voor gewaarschuwd. We besluiten het er op te wagen en nemen de originele route, het is per slot van rekening al geruime tijd droog. Maar het valt op plekken toch nog tegen en onze voeten zuigen hier en daar vast in de modder. Maar we redden het en komen even later weer op een droger gedeelte. We passeren diverse bruggetjes en komen zo op de Amerongse Wetering. We naderen nu de restanten van het eens zo mooie kasteel Zuylestein. 

Kasteel Zuylestein werd voor het eerst vermeld in 1381 als ’t Huys mit sijnre hofstede, dat gheheten is Sulensteyne. Het kasteel met de uivormige spitsen werd door de geallieerden in maart 1945 gebombardeerd. Van de voormalige ridderhofstad Zuylestein zijn het poortgebouw, de oranjerie, het tuinmanshuis en de muur nog behouden. De Hollands-classicistische tuin, die tegen het einde van de 17de eeuw in opdracht van Willem van Nassau-Zuylestein is aangelegd, is één van de weinige die grotendeels bewaard is gebleven. Het nog steeds aanwezige lanenstelsel op het landgoed dateert ook uit deze tijd, en is uniek in Nederland.

We komen ook nog langs een fraai gereataureerde schaapskooi. 
En dan zijn we alweer bijna terug bij kasteel Amerongen. We komen nu bij de voorkant uit. Daar is een taveerne waar we lekker koffie kunnen drinken. Het zonnetje schijnt zo lekker dat we op het terras kunnen plaatsnemen. Lekker hoor. Ik moet meteen weer denken aan slot Loevestein, waar dit allemaal niet mogelijk is omdat je eerst entree moet betalen. Maar daar heb ik het in mijn vorige blog al over gehad. Als je dat nog een keer terug wilt lezen klik dan hier.

Dan is het nog een stukje door het dorp en vlak voor we bij de parkeerplaats zijn waar onze auto staat is nog een mooi uitkijkpunt waar je over het gebied heen kijkt. 

En zo zijn we na 12,5 km weer terug bij de auto. Het was een prachtig klompenpad en prima bewegwijzerd.

Dorenweertsepad

Dorenweertsepad donderdag 5 januari 2023 [voor route klik hier]

Dit Klompenpad begint bij het prachtige kasteel Doorweth bij Doorwerth. We kunnen onze auto vlak bij het kasteel parkeren. Daar trekken we onze bergschoenen aan en lopen het terrein op van het kasteel. In de taveerne kunnen we terecht om van het toilet gebruik te maken. Daar komen we aan het eind van de wandeling weer terug maar ik wil nu al even gebruik maken om het een en ander uit te leggen hoe het er daar aan toe gaat. Je kunt daar gewoon de taveerne in en daar gaan zitten om iets te gebruiken. In ons geval werd het twee koffie met een heerlijk stuk bosbessentaart. Dus je hoef er niet eerst intree te betalen om vervolgens in de taveerne plaats te kunnen nemen. 

Ik schrijf dit omdat ik heel erg verbolgen ben van hoe het bij slot Loevestein geregeld is. Wij wonen op een steenworp afstand van Loevestein en het wil nogal eens het geval dat we in de buurt van het slot een wandeling maken of dat we er naar toe fietsen. Hoe lekker is het dan om nog even in de taveerne plaats te nemen of op het terras om er iets lekkers te nuttigen. Dat kan wel, maar... dan moet je eerst intree betalen, € 14.50 per persoon, en dan mag je plaats nemen in de taveerne. Dus dan ben je € 29,00 verder en dan heb je nog niets op. Nou dan is mijn zin in koffie allang over. Wat eem bekrompen gedoe zeg. En dat speelt zich af vlak bij ons, waar we vroeger ook gewoon zonder problemen naar toe konden. Maar nu zitten daar een stelletje figuren met eurotekens in d'r ogen en die zulk soort dingen verzinnen. Belachelijk.  

Zo dat ben ik kwijt......!

En dan nu het Dorenwertsepad.Het begint dus bij het kasteel Doorwerth. Via het terrein van het kasteel lopen we zo de bossen in. Al snel passeren we een ijskelder.

IJskelder

Een ijskelder is een veelal vrijstaande en ingegraven kelder, waarin men in de winter stukken ijs op slaat en afdekt met hooi ter extra isolatie.
Het is rustig winterweer en er groeien nog steeds diverse paddestoelen. Ik fotografeer een paar bijzondere exemplaren. Als we weer een stuk verder zijn komen we langs de uitkijktoren de Boersberg. die we beklimmen. Boven hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving. Na hier een poosje te hebben vertoeft gaan we weer verder en komen bij een volgend uitkijkpunt, Rolandeck en ligt op een ijstijdstuwwal. De heuvels die we zien zijn niet van natuurlijke oorsprong, maar in de prehistorie door mensen opgericht. Vaak werd een grafheuvel echter voor meer dan één begraving gebruikt. Na iedere bijzetting werd zo'n heuvel gewoon wat groter gemaakt. Ook werden er naderhand urnen met crematieresten in begraven. Grafheuvels dateren uit de laatste 3000 jaar voor Chr.
Niet ver daarna bereiken we de restanten van een oude theekoepel. Op de overblijfselen hiervan gaan we zitten om onze boterhammen te eten. We gaan weer op pad en lopen nog steeds door de bossen. We bereiken het landgoed Duno. Dit is een landschappark dat in 1800 is ontstaan. We lopen  nu in de richting van Heveadorp. We passeren ook nog de Duno-brug. Deze brug heeft verder geen enkele functie en is er alleen maar om het landschap op te sieren. We noemen dat een follie. Dan lopen we Heveadorp binnen. Daar is wel het een en ander over te vertellen:

Heveadorp

In 1888 vestigden zich op landgoed de Duno een melkerij met stamboekvee en modelboerderij Huis ter Aa. In 1914 werd dit particuliere bezit deels verkocht aan een Groningse firma. Deze fabriek kon in Groningen niet meer uitbreiden en verhuisde daarom richting Doorwerth; het vakbekwame personeel meenemend. In 1916 werd zo de N.V. Nederlandse Rubberfabrieken Hevea opgericht. Het Huis ter Aa werd kantoor (dat het nu nog is) en de stallen werden ingericht voor de fabricage van rijwielbanden. De fabriek had in die tijd 258 werknemers in dienst en breidde verder uit. Zo ontstond een zogenoemde boven- en benedenfabriek. De ligging aan de Rijn was gunstig vanwege de aanvoer van kolen en grondstoffen.

Voor de werknemers liet het bedrijf een dorpje bouwen: Heveadorp. Zo bond men de arbeiders aan de fabriek. Het dorp telde eind jaren dertig 154 woningen. De productie breidde zich uit naar schoenen, hakken, rubber laarzen en allerlei industriële en huishoudelijke artikelen. Na een bloeiperiode werkten er eind 1939 1500 mensen. Dat aantal halveerde in de oorlog. Veel van de fabriek werd verwoest, evenals zestig woningen. Ondanks de vele bezwaren tegen de wederopbouw, werd de fabriek toch herbouwd. De werkgelegenheid kreeg voorrang boven de landschappelijke waarde. Verplaatsen zou miljoenen gekost hebben. 
In 1977 bereikten Vredestein en de vakorganisaties overeenstemming over de herstructurering van het bedrijf. Dit plan omvatte onder andere de bouw van een nieuwe fabriek in Renkum en de afstoting van de activiteiten in Heveadorp. Bijna heel het dorp was toen bedrijfsbezit. Vanwege de slechte woningmarkt werd het inmiddels verpauperde Heveadorp in 1983 verkocht. Een deel kwam in bezit van de gemeente. Het fabrieksplateau werd afgegraven en het gebied hersteld. Er kwamen verschillende typen woningen, zowel woningwetwoningen, premiewoningen als vrije sectorwoningen. Nu telt Heveadorp ruim 850 inwoners

Als we Heveadorp uit zijn komen we over de Westerbouwing waarvan we mooi zicht hebben over de Nederrijn. We komen over een weg die we ook tijdens de Airborn tocht hebben gelopen We lopen nu in de richting van de Nederrijn en lopen nog een heel eind door de uiterwaarden van deze rivier.

Dus dit is een heel ander landschap dan waar we tot nopg toe in gelopen hebben. Dat maakt deze wandeling dan ook zo bijzonder. Links van ons ien we de sluizen van Driel. We zien in de verte kasteel Doorwerth al opdoemen maar het zeker nog drie kwartier voor we daar zijn. Het tempo wordt mede bepaalt door de vele omheiningen die we over moeten. Maar ze hebben hier prima voorzieningen getroffen om deze op een vrij gemakkelijke manier over te komen. 

Zo lopen we om 14.15 uur weer het terrein van kasteel Doorweth op. Geheel gratis. En niemand die zegt: "je moet eerst € 14,50 betalen om er in te kunnen". We kunnen gewoon in de taveerne plaatsnemen om koffie te drinken. Niets aan de hand. Zo kan het dus ook. Maar op Loevestein moeten ze weer zo hoognodig intree heffen om úberhaupt een kopje koffie te drinken.

Bah...bah en nog eens bah!!!

PS. We hebben vandaag (28-1-2023) een rondje gelopen bij Loevestein. Ik ben voor de zekerheid nog even gaan kijken of het nog steeds klopt van wat ik hierboven over Loevestein heb geschreven. En warempel wat ik heb geschreven klopt niet meer. De intree is met een euro verhoogd. De rest van mijn verhaal klopt helaas nog wel.