DE RHEINSTEIG BESTAAT SINDS 2005 EN WERD AL SNEL EEN KLASSIEKER ONDER DE DUITSE LANGEAFSTANDS WANDELROUTES. DE GEHELE RHEINSTEIG LOOPT VAN WIESBADEN NAAR BONN (of andersom) EN IS 320 KILOMETER LANG.
De Rheinsteig ligt in het Unesco werelderfgoed Oberes Mittelrheintal en loopt veelal over de hoge rivieroever met mooie panorama’s, rotsenpartijen en kastelen, om regelmatig weer af te dalen door bossen en zijkloven met kleine beekjes, voert langs wijngaarden en door plaatsjes met historische gebouwen.
Zaterdag 28 april 2018 Brakel - Rüdesheim.
We zijn rond de klok van 10.00 uur vertrokken richting Duitsland. Via Venlo gaan we de grens over. Alles is anders nu want Irma rijdt het eerste stuk tot aan Moselblick waar we stoppen om onze broodjes op te eten. Daar ontmoeten we zowaar Geertje Viveen ( van 't Rond uit Woudrichem ), zij is op weg met haar familie naar Europapark Rust bij Freburg. Na een half uurtje pauze gaan we weer verder. Het is nog maar een half uur rijden naar het veer van Bingen.
Zondag 29 april
2018 Etappe 1 Rüdesheim –Lorch [voor route klik hier]
We hebben de wekker op 07.45 uur staan. Al snel zitten we aan het ontbijt. Dat laten we ons goed smaken. We kunnen tegen
betaling ook nog een lunchpakketje mee nemen.
Om 09.00 uur checken we uit en leveren we onze koffers in bij de balie.
Onze koffers komen te staan tussen de koffers van een gezelschap dat terug gaat
naar Zwitserland …., als dat maar goed komt….?
Pal naast ons hotel is de kabelbaan.
Boven aangekomen bezoeken we eerst het Niederwalddenkmal.
In 1871 begon men het Niederwalddenkmal naar een ontwerp van Johannes Schilling en Karl Weisbach te bouwen. In 1883 werd het monument afgewerkt. Het monument bereikt een totale hoogte van 38 meter en op het monument staat een 10,5 meter hoog standbeeld van de Germania, die de hoede aan de Rijn symboliseert. Zij herinnert aan de stichting van het Duitse Rijk direct na de Frans-Duitse Oorlog. Het monument is sindsdien een toeristenattractie.
Daarna lopen we via het Aulhausen Wald verder. We lopen
tussen de druivenranken. Het is prima wandelweer. Weer een stuk verder komen we bij de Binger Loch Blick. Hier hebben we een prachtig uitzicht over de Rijn. In de
verte zien we in de bocht Bingen liggen. Ook zien we het eiland met de BingerMaüseturm. Weer verder passeren we de Zauberhöhle.
Dit is ommuurde gang van ongeveer zestig meter lang en leidt je naar een
magische plek. Loop de grot binnen en zie dat de wanden versierd zijn met
glinsterende glassteentjes. Vroeger liepen mensen er met een kaars doorheen,
zodat deze prachtig schitterde. De gang komt uit op een ronde hal die de
Zauberhütte heet. Ben je al benieuwd wat je hier treft? Ga dan zeker eens naar
binnen!
Dan komen we al snel bij het Jagdschloss Niederwald. Het
weer is prachtig dus we nemen plaats op het terras voor koffie met Kuche.
Bij Assmannshausen moeten we eerst naar beneden om de
route te blijven volgen. Dat kan met een stoeltjeslift, maar wij gaan te voet
naar beneden.
We lopen door het kleine stadje Assmannshausen en even later gaat
de weg weer omhoog. Onder één van de prieeltjes (Rotweinlaube) die we
tegenkomen gebruiken we de lunch. Je hebt er prachtig uitzicht over de Rijn.
Als we weer verder gaan komen we in het zg. Teufelskadrich. We lopen door
afwisselend door de ene keer bos en dan weer door de druivenranken. Uiteindelijk
zien we in de verte Lorch liggen, maar het is op z’n minst nog anderhalf uur
lopen. Dat is geen straf wat het gebied waar we doorheen lopen is prachtig.
Rond 17.00 uur komen we aan in het plaatsje Lorch. We hebben ons onderkomen van
bovenaf al gezien dus het kan niet moeilijk zijn om dit te vinden. Als we op
Gästehaus Weingut Rößler aankomen, staat de baas ons al op te wachten en worden
we hartelijk ontvangen. Ons onderkomen is eenvoudig maar super schoon en
netjes. ’s Avonds eten we op het terras(je) van het Weingut. Erg gezellig. Van
te voren hebben we nog een kleine wijnproeverij en krijger 3 soorten wijn
geserveerd. Allemaal even lekker. Daarna hebben we heerlijk gegeten onder het
genot van een heerlijke karaf Rotwein.
Weer om 07.45 uur opgestaan. Na een eenvoudig maar goed
ontbijt gaan we aan de tweede etappe beginnen. Om 09.00 lopen we Lorch uit. Het is vandaag wat frisser dan gister en er staat behoorlijk veel wind wat we pas echt merken als we weer op hoogte komen.
We lopen eerst door een soort holleweg omhoog en zien al snel de ruïne van Burg Nollig liggen. Daar moeten we langs om op het juiste pad te komen. Aan de linkerhand zien we de Clemenskapelle liggen. Een pittoresk kerkje wat prachtig in het landschap ligt. We maken een lus om het Kerkje heen en hebben even later zicht op de ander kant van het Kerkje. We hebben de Rijn even verlaten om om het Kapelletje te lopen maar als we weer zicht op de Rijn hebben zien we aan de overkant Bacharach liggen. Na zo’n kilometer of zes komen we op de grens van twee provinciën. We hebben tot nu toe in Hessen gelopen maar nu komen we in Rheinland-Pfalz. We zouden hier kunnen stoppen voor de lunch maar lopen toch nog maar een stukje door. Als we even later weer zicht op de Rijn hebben is het plots weer stevig gaan waaien. We kunnen de lunch dan ook niet op één van de bankjes nuttigen. Dus lopen we nog verder tot we bij een tennispark(je) komen. Het tennispark lag er stil en verlaten bij, maar we nemen toch maar plaats op het terras waar we uit de wind kunnen zitten.
Kaub komt in zicht, maar eerst komen we nog een deel van de route tegen dat anders loopt dan de bedoeling is. Er zijn in januari veel bomen omgewaaid en die zijn nog niet allemaal opgeruimd. Zo worden we een stuk omgeleid. Het is evengoed een mooi aangelegd pad. We komen langs Burg Gutenfels. De Burcht is 110 meter boven de stad van Kaub gebouwd werd in 1220 gebouwd. We zijn inmiddels dicht bij Kaub aan gekomen en nemen de weg naar beneden. Om 14.45 uur lopen we Kaub binnen en bereiken we ons onderkomen voor die nacht Gästehaus Deutsches Haus. Ook weer eenvoudig maar kraakhelder. ’s Avonds eten we bij Weinbistro Kaub-Mitte, een gezellig tentje om te eten. Daar hebben we onder het genot van een fles Rotwein Flammkuchen gegeten – een traktatie.
Dinsdag 1 mei 2018 Etappe 3 Kaub – St.
Goarshausen (via Loreley). [voor route klik hier]
Deze
etappe wordt in alle folders uitgetekend als de “Königsetappe”. Dit predicaat verdient het zeker mede de
prachte uitzichten en niet in de minste plaats de passage over de Loreley.
Precies 09.00 uur vertrekken we uit het hotel. We brengen
eerst nog even een bezoekje aan de Evangelische Kirche.
Daarna vinden we al snel de route-bordjes van de Rheinsteig. Het pad loopt eerst weer omhoog. We komen langs de Leitenberger Turm uit 1320. Als we naar beneden kijken zien we het eilandje “Falkenau” in de Rijn met daarop een burcht.
Dat is de Burg Pfalzgrafestein. Het kasteel werd vanaf het begin van de 14e eeuw gebruikt om tollen te heffen op de Rijn, een lucratieve bezigheid voor de paltsgraven. De donjon, een vijfhoekige toren met de punt stroomopwaarts, werd gebouwd van 1326 tot 1327 door Keizer Lodewijk de Beier. Rond de toren werd van 1338 tot 1340 een hexagonale muur gebouwd. Verdere uitbreidingen volgden in 1607 en 1755, waaronder de zijtorentjes en de koepel, toevoegingen uit de Renaissance en de Barok.In 1866 viel het kasteel in handen van Pruisen en de tolheffing stopte in 1867. Sindsdien werd het gebruikt als signaaltoren voor scheepsverkeer. In 1946 kwam het onder het beheer van de deelstaat Rijnland-Palts. De deelstaat maakte van het kasteel een museum en herstelde het kleurenpatroon zoals dit in de Barok aanwezig was. Het museum weerspiegelt de situatie in de 14de eeuw. Er is dan ook geen elektriciteit of toilet aanwezig op het eiland. Het museum kan bezocht worden via een veerboot.
In Nederland kennen we ze wel, de stalletjes langs de weg met bloemen en fruit . (overgewaaid uit Denemarken). Maar hier komen we ze ook tegen maar dan gevuld met flesjes wijn. Voor € 2,50 nemen we een flesje halbtrocken mee. We komen langs het plaatsje Dörscheid . We lopen nu over een open vlakte met aan de ene kant akkers en de andere kant het bos. Weer een heel ander landschap dan we tot nog toe gewend waren. Weer een stukje verder hebben we weer zicht op de Rijn. We zien aan de overkant Oberwesel . De karakteristieke katholieke kerk valt meteen op.
De Loreley of Lorelei is een 132 meter hoge rots langs de rechteroever van de Rijn bij de Duitse stad Sankt Goarshausen in de deelstaat Rijnland-Palts, op Rijnkilometer 555. Op dit punt maakt de rivier een scherpe bocht, waardoor er een stevige stroming ontstaat. De vele schepen die hierdoor zijn vergaan, vormen het voer voor legendes en verhalen. De Loreley wordt jaarlijks door vele toeristen beklommen. Op de rots ligt een uitkijkpunt, vanwaar men kan genieten van een door velen als schitterend ervaren panorama.
Volgens de legende zouden er ooit nimfen rond de Rijn gewoond hebben. Toen de mensen de oevers begonnen te bevolken werden ze echter verjaagd. Slechts één nimf bleef achter. Zij kon geen afscheid nemen van de Rijn en vestigde zich op de hoge rots, vanwaar zij zicht had over de hele rivier. Met haar prachtige, treurige zang, haar schoonheid en haar lange, gouden haren wist zij de schippers te betoveren, die de aandacht voor hun schepen verloren en door de sterke stroom op de rotsen liepen (eenzelfde verhaalmotief vindt men in de legendes van de Sirenen uit de Odyssee). Velen verloren hierbij het leven.
Op zekere dag wilde een jonge ridder, de zoon van graaf Palatinus, het meisje eens van dichtbij bewonderen. Hij besloot met zijn schildknaap een tocht naar de rots te ondernemen, maar net als zovelen voor hem raakte hij betoverd door haar gezang. Hij kwam om toen ook zijn bootje de rotsen raakte.
Dat is de Burg Pfalzgrafestein. Het kasteel werd vanaf het begin van de 14e eeuw gebruikt om tollen te heffen op de Rijn, een lucratieve bezigheid voor de paltsgraven. De donjon, een vijfhoekige toren met de punt stroomopwaarts, werd gebouwd van 1326 tot 1327 door Keizer Lodewijk de Beier. Rond de toren werd van 1338 tot 1340 een hexagonale muur gebouwd. Verdere uitbreidingen volgden in 1607 en 1755, waaronder de zijtorentjes en de koepel, toevoegingen uit de Renaissance en de Barok.In 1866 viel het kasteel in handen van Pruisen en de tolheffing stopte in 1867. Sindsdien werd het gebruikt als signaaltoren voor scheepsverkeer. In 1946 kwam het onder het beheer van de deelstaat Rijnland-Palts. De deelstaat maakte van het kasteel een museum en herstelde het kleurenpatroon zoals dit in de Barok aanwezig was. Het museum weerspiegelt de situatie in de 14de eeuw. Er is dan ook geen elektriciteit of toilet aanwezig op het eiland. Het museum kan bezocht worden via een veerboot.
Het pad gaat glooiend op en neer. We schieten al een heel eind op en komen in de buurt van de wereldberoemde Loreley. De mythe rond deze hoge rots in een bocht van de Rijn is vrijwel bij iedereen bekend.
De Loreley of Lorelei is een 132 meter hoge rots langs de rechteroever van de Rijn bij de Duitse stad Sankt Goarshausen in de deelstaat Rijnland-Palts, op Rijnkilometer 555. Op dit punt maakt de rivier een scherpe bocht, waardoor er een stevige stroming ontstaat. De vele schepen die hierdoor zijn vergaan, vormen het voer voor legendes en verhalen. De Loreley wordt jaarlijks door vele toeristen beklommen. Op de rots ligt een uitkijkpunt, vanwaar men kan genieten van een door velen als schitterend ervaren panorama.
Volgens de legende zouden er ooit nimfen rond de Rijn gewoond hebben. Toen de mensen de oevers begonnen te bevolken werden ze echter verjaagd. Slechts één nimf bleef achter. Zij kon geen afscheid nemen van de Rijn en vestigde zich op de hoge rots, vanwaar zij zicht had over de hele rivier. Met haar prachtige, treurige zang, haar schoonheid en haar lange, gouden haren wist zij de schippers te betoveren, die de aandacht voor hun schepen verloren en door de sterke stroom op de rotsen liepen (eenzelfde verhaalmotief vindt men in de legendes van de Sirenen uit de Odyssee). Velen verloren hierbij het leven. |
| De Loreley |
De schildknaap wist zich echter te redden en bracht het droeve nieuws aan de graaf. Vol van woede en verdriet gaf die zijn mannen de opdracht de nimf van de rots te gooien, zodat zij net als al haar slachtoffers zou verdrinken. Toen de nimf de mannen van de graaf zag naderen, wierp ze haar halsketting in het water en zong nog een laatste lied. Daarop kwamen uit de Rijn grote golven op die haar meevoerden, waarop de nimf eeuwig verdween.
Deze legende vormde ook de basis voor heel wat andere verhalen. Onderaan de Loreley staat een standbeeld van de nimf.
Via hof Leiselfeld bereiken we een mooi uitkijkpunt, de Felsenkanzel , daar hebben we prachtig zicht op de Loreley. Het is er bijzonder druk, het is 1 mei dus alle Duitsers hebben vrij. We ontmoeten een groep Duitsers die ons uitleg geven over hoe bijzonder de Loreley eigenlijk wel is. Het zijn hele aardige mensen en we steken er veel van op. Na de nodige foto’s is het weer tijd om verder te gaan. Het is nog een kwartiertje lopen naar het zg. Loreley-Plateau. We ontmoeten nog een ouwe wijnboer die zijn druivenranken aan het inspecteren is. Als we vlak bij het plateau zijn zien we de groep Duitsers weer. Ze zijn gestopt bij een wijnproeverij en we zullen en moeten toch echt een glaasje meedrinken. Het is er erg gezellig een de BBQ is ook aan.
 |
| Weinprobe |
Toch maar weer verder en komen zo op het plateau van de Loreley. Daar is een bezoekerscentrum waar we koffie drinken. Via de treppenweg gaan we naar beneden. Het laatste stuk lopen we langs de oever van de Rijn. We komen langs het standbeeld van de nimf waar de Loreley z’n bekendheid aan heeft. Ons onderkomen van die nacht licht pal aan de Rijn, Pohl’s Rheinhotel Adler. Een statig hotel uit de oudheid. De kamers zijn smaakvol ingericht en overal ademt de sfeer oudheid uit. Tegenover het hotel is de aanlegsteiger voor de boot die ons morgen terug brengt naar Rüdesheim, dus we hoeven de straat maar over te steken. ’s-Avonds hebben we heerlijk in Restaurant Rheingold gegeten.
Woensdag 2 mei 2018 Terug met de boot van St. Goarshausen naar Rüdesheim
We kunnen
op ons gemak ontbijten want de boot waar we mee terug moeten komt pas om 10.10
uur.
Dus na wat rustig aan gedaan te hebben begeven we ons rond 10.00 uur
richting de kade en wachten we op de boot. We varen nu het hele stuk terug dat
we in drie etappes hebben gelopen. Dat is merkwaardig want nu zie je veel
punten die we gepasseerd zijn vanaf het water. Heel leuk. De boot legt op
verscheidene plaatsen aan om passagiers af te zetten en/of mee te nemen. We
kunnen aan lekker aan dek zitten zodat we alles goed kunnen zien.
De boottocht duur ongeveer 3 uur en om 13.10
uur zijn we weer terug in Rüdesheim. Daar halen we de sleutels van de auto op in
hotel Felsenkeller en begeven we ons
huiswaarts. Rond de klok van 17. 00 uur zijn we weer terug.
Dus na wat rustig aan gedaan te hebben begeven we ons rond 10.00 uur
richting de kade en wachten we op de boot. We varen nu het hele stuk terug dat
we in drie etappes hebben gelopen. Dat is merkwaardig want nu zie je veel
punten die we gepasseerd zijn vanaf het water. Heel leuk. De boot legt op
verscheidene plaatsen aan om passagiers af te zetten en/of mee te nemen. We
kunnen aan lekker aan dek zitten zodat we alles goed kunnen zien. |
| De Loreley |
De Rheinsteig is een aanrader voor alle wandelaars. Goed bewegwijzerd en mooie paden met prachtig uitzicht op de Rijn.
Of zoals één van de reviews op de website van Pharos het verwoorde:
Van het begin tot het eind genoten. In 3
etappes gewandeld van Rüdesheim naar St Goarshausen. De in het eerste hotel
ontvangen documentatiemap was erg verzorgd. Prima bewegwijzerd, schitterende
route ( afwisselend landschap, door bos, over smalle paadjes, steile passages,
door wijngaarden en dorpjes). Voldoende bankjes om van de mooie uitzichten te
genieten en nauwelijks asfalt. Leuke overnachtingsadressen en het
bagagetransport was top. En natuurlijk de ontspannende boottocht terug. Echt
een aanrader.
 |
| Clemenskapelle |
 |
| In de verte Weingut Rößler |
 |
| Niederwalddenkmal |
 |
| De Pegel bij Bingen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten