Goilberdingerpad

Goilberdingerpad nabij Culemborg dinsdag 26 september 2023[voor route klik hier]

Alweer een prachtig klompenpad met een diversiteit aan landschappen. We lopen langs sloten en vaarten, we komen over dijken, door weilanden en uiterwaarden en tot slot komen we nog bij een fort. Kortom alle reden om er een mooie wandeling van te maken. Die paar kleine stukjes over asfalt is te verwaarlozen, daar hebben wij geen probleem mee, zoals in sommige reacties wordt geschreven.

Het is 10.40 uur als we aan de wandeling beginnen. Toen we aan kwamen rijden via de Diefdijk zagen we in de verte een follie staan wat we niet thuis konden brengen. Dat misterie zou snel opgelost worden. Onze auto staat geparkeerd op het parkeerterrein dat hoort bij Caatje aan de Lek. We lopen over een verdedigingswal in de richting van een weiland. Het gaat over een smal pad met aan de

linkerhand een boerensloot. Een stukje verderop doemt het follie op dat we eerder zagen en dan wordt duidelijk wat het is. Het is een zogenaamde Kogelvanger. Een hoge vrijstaande muur die overgebleven is van een schietbaan die tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers is

aangelegd. Aan het eind van dit pad gaan we links en komen een klein stukje over de Prijssenweg. Het gaat al snel naar rechts en we komen opnieuw over een smal pad vlak langs een brede vliet. Het is hier oppassen geblazen, want als je struikelt lig je er zo in. Rechts van ons zien we zorgboerderij "de Witte schuur". Dan gaat het weer naar rechts en lopen we langs de Prijsche wetering. Links de wetering en rechts bosschage. In de struiken zien we Vlier- en Bosbessen. We nemen een bruggetje over een smal slootje. Echt zo'n slootje van een schoolplaat van vroeger. We lopen nog door een mooi stukje weiland in de richting van de Diefdijk. Deze dijk volgen we totdat we linkaf de Lange Meent in kunnen en nog een stukje verder komen we op de Korte Meent. Dit is een mooi pad richting de Lekdijk. Maar voor we daar zijn nemen we eerst pauze en de tijd om onze lunch op te eten. Langs de weg vinden we een mooie picknicktafel waar we aan plaats nemen. Er staat ook nog een lekkere luie bank waar Irma zich een moment op laat zakken. Even rust in de "Stress free zone" (zie foto).

Stress free zone

Als we nog maar net verder gaan  zien we langs de weg een soort brievenbus met bovenop de tekst "Wandelgedachten". In de bus zit een boek waar je een bericht in kan achterlaten. Wij schrijven er ook een klein stukje in over de wandeling. Leuk idee, lijkt Oostenrijk wel. Daar vind je op elke bergtop bij het Gipfelkreuz een boek om je ervaringen in te noteren. Het pad gaat verder richting de Lekdijk en komt over erven van een paar woningen. Op de dijk aangekomen zien we rechts de Lek met z'n uiterwaarden. Daar lopen we straks doorheen. Binnendijks zien we een aantal monumentale boerderijen. Dan gaan we rechts de dijk af en komen zo door een mooi gebied, de uiterwaarden van de Lek. Echt weer een heel ander gebied dan we tot nog toe gehad hebben. We willen natuurlijk ook fort Everdingen bezoeken en daarvoor moeten we naar rechts weer richting de dijk. Via een slingerpaadje bereiken we het fort.  

FORT EVERDINGEN
Fort Everdingen maakt deel uit van de Nieuwe Hollandse Waterlinie, een verdedigingslinie (aangelegd tussen 1815 en 1940) die loopt van Muiden tot aan de Biesbosch. De Linie bestaat uit ruim vijftig forten en zes vestingsteden en wordt verbonden door ruim duizend militaire en waterbouwkundige objecten en het omliggende open landschap. 

NIET GASTVRIJ
De route van het Klompenpad loop over het fort.

We nemen even de tijd om het e.e.a. te bekijken. Het is dinsdag, er zijn dan geen activiteiten op het fort en het retaurant is dicht. Toch vinden we een WC die open is waar Irma dankbaar gebruik van maakt. Ik neem plaats op een bankje in de buurt. Een man, die kennelijk bij het fort hoort ziet dat gebeuren en informeert bij mij of we campinggasten zijn. Ik antwoord hem ontkennend. Waarop de man zegt: "Dat toilet is alleen bedoeld voor campinggasten". Waarop ik antwoord: "Mijn vrouw zit er nu al op en ik haal ze er echt niet af". De man kijkt me een moment aan, draait zich zonder iets te zeggen om en loopt gepikeerd weg. Nou vraag ik je: "Hoe gastvrij kan je zijn". Ik vertel dit aan Irma als ze weer verschijnt. Die reageerd met: "Als ik dat geweten had, had ik een grote boodschap gedaan, en niet doorgetrokken". 

We lopen via het fort verder en komen bij een sluisje dat we te voet over kunnen steken. Op de
Goilberdingerdijk gaan we linksaf weer de uiterwaarden in en lopen het laatste stuk langs de Lek. Zo bereiken we weer het punt waar we vanmorgen zijn begonnen bij Caatje aan de Lek.