Vakantie Lechtal 24 juni tm 8 juli 2025
Dinsdag 24 juni 2025 Brakel - Bach-Schönau
We rijden precies om 05.00 uur weg uit Brakel. Het weer is prima, droog en helder. Het eerste gedeelte gaat zonder problemen en we rijden om 07.45 uur het parkeerterrein van Moselblick bij Koblenz op. We hebben dan sneller gereden dan andere jaren.
Irma rijdt weer het volgende eind en bij Hockenheim hebben we wat file en kiezen we ervoor om via Heilbronn te rijden, omdat op de A8 voor Stuttgart de weg dicht is vanwege een geschaarde vrachtwagen. Later hebben we voor Ulm nog wat file maar verder is de rit geen probleem. We zijn rond de klok van half vier bij Villa Alpin, nadat we eerst nog boodschappen gedaan hebben bij de M-Preiss.
We worden verwelkomt door omaatje die ons meteen uitnodigt om een
Schnapps te komen drinken. Maar we gaan eerst de auto uitpakken en oma helpt daarbij mee. Ik heb de hele dag al last van een enorme hooikoortsaanval en als ik dat vertel komt oma met het idee om toch maar een Schnapps te komen drinken want dat is goed voor de hooikoorts, zegt ze. Dus zo zitten we amper 5 minuten nadat we geariveerd zijn al aan de borrel.
Nadat we alles verder hebben uitgepakt duiken we toch maar even het bed in om wat bij te komen van de reis. Dat deed ons goed. Daarna lekker nassi gegeten en daarna lekker op het terras neergedaald waar het heerlijk is.
Vandaag morgen is het als warm als we opstaan. Zo warm zelfs d at we binnen ontbijten. Het zou vandaag boven de 30 graden komen.
We hadden al besloten dat onze eerste wandeling de Jochweg langs de Lech zou worden. Die houden we er in als eerste wandeling om er in te komen. Het is een makkelijk pad dat langs de Lech loopt en veel in de schaduw. Om half elf gaan we op pad en lopen in de richting van de Lech. Daar steken we het bruggetje over en verder is het één lang pad dat langs de Lech loopt. Hier en daar gaat het wat omhoog zodat je schiterende uitzichten hebt over de Lech en het dal. Op een gegeven moment lopen we in een bebost gebied met aan de rechterkant de Lech als ik opmerk tegen Irma dat het er zo ook in de Rocky Mountains uit zo kunnen zien.
We merken wel dat het warmer wordt maar de schaduw van de bomen houdt de ergste warmte tegen.
We komen bij een
Kneippanlage. Daar gaan de bergschoenen uit om verkoeling te zoeken in het heldere water dat rechtstreeks uit de bergen komt. Daar knap je van op. Als we weer verder gaan komen we bij een bruggetje waar we mooi zicht hebben op de
Hägerau-wasserfall. We willen sowieso doorlopen naar Steeg om daar wat te eten. Net als de vorige keer gebruiken we de lunch bij Sojer. We zitten er met een Duits stel uit Neurenberg aan tafel die de
Lechweg met de fiets aan het doen zijn. Het zijn wel E-bikes bekent de man.
Hierna lopen we terug in de richting van Hägerau.
Daar bezoeken we nog even het Kerkje. We zijn altijd weer verbaasd over de pracht en praal. Zelfs de biechtstoelen zijn versierd met van alles en nog wat. We willen de bus van 15.18 uur terug nemen. We zien dat er nog tijd genoeg is om nog door te lopen naar hotel
Styrolerhof in Walchen. Als we daar aankomen kunnen we zelfs nog een biertje en spaatje drinken.
We zorgen dat we op tijd bij de bus staan en deze brengt ons in vijf minuten weer naar Schönau. Het was een warme maar oh zo mooie wandeling.
Afstand: 11,2 km
▲170 m
▼140 m
Het belooft vandaag weer flink warm te worden en er wordt gewaarschuwd voor zware buien met onweer. Ons plan is om vanuit ons huisje naar
café Uta (ze hebben daar heerlijke
Kaiserschmarrn) te lopen en dan terug naar Holzgau.
Dat is een makkelijke wandeling en zoals we het inschatten kunnen we voor de buien weer terug zijn. We drinken eerst nog koffie en om half elf gaan we op pad. We nemen het smalle paadje omhoog. Daar komen we op de Fortstrasse die verder omhoog slingert en uiteindelijk komen we op het pad richting Café Uta. Dit is een smal paadje dat nog steeds omhoog gaat. Het pad gaat ook een paar stukken over vlonders hetgeen betekent dat het hier drassig is. Hier zien we ook meteen veenpluis groeien. We hebben prachtig uitzicht over het dal en we zien in de verte ook Schönau liggen met ons appartement. Om 11.45 uur zijn we bij de hangbrug gearriveerd. Dit is de bekende hangbrug over de Höhenbach. We laten de brug links liggen, we zijn er al meerdere keren overheen gekomen. We gaan verder richting Café Uta dat nu nog een klein half uurtje lopen is. Maar dat valt mee hoor. We doen er 20 minuten over.
Het is inmiddels 12.00 uur geweest dus tijd om hier lekker onder de parasols te gaan zitten. We bestellen wat te drinken en een portie Kaiserschmarrn. Die zijn hier oh zo heerlijk. Tegelijk rusten we ook uit, want het is warm en de tocht ging voor het grootste deel omhoog. Het was niet echt steil maar toch...! Om 13.00 uur zijn we weer op pad. De weg loopt nu naar beneden en we komen lang de
Simms Wasserfall. Dat is altijd weer spectaculair. Het water perst zich hier een weg door een smal stuk met aan beide kanten hoge rotswanden. Het eerste stuk van het pad gaat erg steil naar beneden maar na een klein kwartiertje komen we op een beter begaanbare weg die ons onder de hangbrug doorleidt naar Holzgau. Het is nog steeds droog al betrekt de lucht wel een beetje. We besluiten om nog wat te shoppen in Holzgau. Bij Sport 2000 kijken we voor mij nog naar een nieuwe rugzak maar dat gaat helaas niet lukken. Als we de bus van 15.20 uur terug willen nemen hebben we nog tijd genoeg om bij
Gasthof Bären een coupe ijs te nemen, die hebben we wel verdiend. Daarna lopen we nog even de Kerk van Holzgau binnen. Ook hier weer pracht en praal. Als we de Kerk verlaten is het gaan regenen dus gauw de parapluutjes op en naar de bushalte waar we droog kunnen zitten.
Dat is maar goed ook want het komt met bakken naar beneden. Al snel zien we een wagentje van de Gemeente aankomen, die gaat alle putten checken of er geen vuil voor ligt, zodat het water goed kan wegstromen. Later lezen we op de socials dat het in andere delen van Oostenrijk enorm noodweer is geweest, compleet met hagel en wateroverlast. We wachten een half uurtje op de bus, het is inmiddels weer droog, waar we mee terug gaan naar Schönau. Als we uitstappen begint het opnieuw te hozen, dit keer met hagel en wind. Daar helpt het parapluutje maar ten dele tegen zodat we toch nog behoorlijk nat zijn als we bij Villa Alpin aankomen.
's-Avonds zijn we wezen eten bij
Laterndl. Dit op aanraden van Oma. Dat is een gezellig restaurantje in Grünau, een paar dorpjes verderop. We bestellen een Schitzel en een
Grillteller. Wat ze kwamen brengen verraste ons enorm want de Schnitzel was zo groot dat hij niet op het bord paste. De Grillteller was ook van het kaliber XXXL. Ik kreeg de Schnitzel nog wel op maar de Grilteller was Irma toch te machtig. Het was ontzettend lekker, dat wel.
Afstand: 6,81
Nadat het gister nog lang heeft door geregend staat de zon als we opstaan weer hoog aan de hemel. Het is flink opgefrist maar we kunnen niet buiten ontbijten want de stoelen en de tafel zijn nog nat. We drinken eerst één bakje koffie en daarna nemen we de bus van 09.50 uur in de richting van Häselgehr waar we een etappe van de Lechweg willen lopen.
Daar zijn we om 10.20 uur en we beginnen aan een etappe van bijna elf kilometer. Het begin is vrij eenvoudig en na een kwartiertje bereiken we de Djoser wasserfall. Daar waren we al eens een keer dus daar hoefden we niet uitgebreid rond te neuzen, Na een paar foto's genomen te hebben gaan we weer verder. Tot nog toe is het een eenvoudig pad dat door het landschap slingert. Maar dat blijft niet zo. Het gaat al snel, dan weer omhoog en dan weer omlaag. Maar het is niet echt steil. Het is goed te doen en iedere keer als we denken nou zijn we wel genoeg omhoog gegaan, dan gaat het pad weer naar beneden. We zien rechts van ons de Lech stromen in de diepte. Gister zagen we dat de Lech veranderd was in een bruine modderstroom na de hoosbuien maar we zien nu al dat het water al weer wat helderder wordt.
Toch durven we niet water uit de beek te drinken. Als we later oma er naar vragen blijkt het geen probleem te zijn. We komen bij de afslag naar Elmen maar wij gaan door richting Vorderhornbach. We zijn nu iets over de helft van de etappe die wij willen lopen. We lopen nu over de panoramaweg die ons verder voert naar Vorderhornbach. Het gaat nog steeds op en neer en het einde van de tocht komt in zicht. We komen bij een schommelstoel met wijds uitzicht over het dal en Voderhornbach zien we onder ons liggen. Verder dan een half uurtje zal het niet meer duren. We lopen nog door een mooi stukje en bereiken dan Vorderhornbach. Daar nemen we plaats op het terras van Gasthof Rose. We bestellen een Radler en een bier. Dat hebben we wel verdiend.
Er komen twee Nederlanders aanlopen die ook op het terras willen neerdalen en bij ons komen zitten. We raken in een geanimeerd gesprek met elkaar. Ze zijn met de caravan en staan op de camping in Vorderhornbach. Ze komen uit Almelo en willen ook een paar etappes van de Lechweg lopen. Het is inmiddels bijna half vier, de bus komt zo dus we lopen we naar de bushalte die om de hoek is. Het is nog vijf minuten wachten op de bus en deze brengt ons weer terug naar Bach-Schönau.
Afstand: 10,6 kilometer
▲ 380 m
▼ 410 m
We gaan vandaag met onze eigen auto er op uit. We willen naar Bschlabs. Dat is een dorpje in een zijdal van het Lechtal. Het is een dorpje dat net zo onuitspreekbaar is als te bereiken met de bus. Kan wel met de bus maar dan ben je een halve dag aan het reizen.
Met de auto is het ruim een half uur. We willen daar toch een rondwandeling maken dus dat komt goed uit. Om 10.35 uur parkeren we de auto bij het Kerkje waar de wandeling ook begint. Het eerste deel wordt de "Weg der Sinne" genoemd. We komen meteen op een smal pad, dat naar beneden loopt en we lopen lekker in de schaduw. Dat komt goed uit want het is flink warm. We komen bij een bruggetje en steken de Streimbach over. We lopen steeds door de bossen. Echte vergezichten zijn er niet. We zijn best een eind gedaald dus dat houdt in dat we ook weer omhoog moeten. We zijn nu op een stuk dat het weer omhoog gaat. Maar echt steil is het niet. Dan horen we de beek alweer, dat wil zeggen dat we weer afgedaald zijn en komen we bij een oude hangbrug. Hier steken we de Streimbach opnieuw over.
Even lijkt het er op dat we door een Klamm lopen. We zien aan beide kanten hoge rotsen omhoog gaan. Maar even later lopen we weer over een mooi bospad. We zien een bankje waar we even uitrusten. Bij het bankje staat een bordje met opschrift: "Ort der Stille". Dat klopt want als je je adem inhoudt horen we allen maar het suizen van de bomen. Heerlijk. Dat brengt ons aan het einde van de "Weg der Sinne". Deze gaat over op de Bschlabser-höhenweg. Het eerste stuk is een breed pad maar het gaat al snel over op een smal bospaadje. Dit pad is prachtig aangelegd en we lopen hier weer in de schaduw. We hebben de Landesstrasse over gestoken en lopen nu langs de Plötzigbach. Deze volgen we een heel eind. Maar we moeten nog een stuk verder als we weer wat bebouwing zien.
Dit zijn de eerste huizen die bij Bschlabs horen. Maar het is toch nog even doorstappen voor we het Kerkje weer zien waar we geparkeerd staan. Om ongeveer half drie zijn we bij Gasthof zur
Gemütlichkeit, dat tegenover het Kerkje ligt, waar we een lekker glas fris nuttigen en uitrusten. Het was een prachtige wandeling. Het was welliswaar veel door het bos, dus weinig verre uitzichten, maar dat was vandaag vanwege de wamte niet erg.
's-Avonds zijn we wezen eten bij Gasthof Bären. Daar hebben ze lekkere Pfandl die we allebei bestellen met soep vooraf. Lekker gegeten daar. Het is morgen zondag 29 juni, dat is de derde zondag na Pinksteren. Dan is er het Katholiek feest
Herz Jesu Feuer. Zaterdagavond wordt dit feest op vele plaatsen in het Lechtal ingeluid. Eerst is er een optocht met muziek, schützenverrein en trachtengroep naar de Kerk waar een zegen gevraagd wordt over het feest. Wij sluiten ook aan en beleven de dienst ook mee. Heel apart. De pastoor die voor gaat komt uit India. Later op de avond worden vuren ontstoken op de bergen Dit feest stamt al uit de 18de eeuw.
Afstand: 7.77 km
▲ 270 m
▼ 220 m
We moeten er een beetje bijtijds uit want het zou wel eens een lange dag kunnen worden. We willen de bus naar Lech nemen en daar overstapen op de bus naar de Spullersee. Het wordt best wel een lange tocht dus daarom zijn we al om half acht uit de veren.
We nemen de bus van 09.00 uur naar Lech. Het is zeker drie kwartier rijden naar Lech. En daarna de bus verder naar de See. Daar zijn we om 11.00 uur dus we hebben bij elkaar al 2 uur in de bus gezeten. Wij vinden het niet erg want er is veel te zien onderweg. We lopen rond het meer, dat is de makkelijke weg naar de Ravensbürger hutte. Daar willen we naar toe om te eten. Als we half rond het meer zijn gelopen zien we de hut al liggen in de verte. Toch zal het nog een uur duren voor we bij de hut zijn. Voorlopig lopen we nog door een prachtig gebied met alleen maar bergen om ons heen en natuurlijk de Spullersee. We bereiken het pad naar de Ravensbürger hutte en kunnen kiezen om de makkelijke guterweg te gaan of het iets moeilijker pad dat steil omhoog gaat. We besluiten voor het laatste. Binnen twintig minuten bereiken we de hut waar we neerploffen onder de parasols. Een sherpa komt meteen vragen wat we willen drinken. Daarop is maar één antwoord mogelijk: "Ein grosse Bier und ein Mineraalwasser".
We nemen er ook nog een heerlijke Gulashsuppe en we kunnen er weer tegen. Het is inmiddels 13.00 uur geweest dus we aanvaarden de afdaling naar Zug. Als het goed gaat willen we nog doorlopen naar Lech. Maar het is flink warm dus we moeten onderweg even kijken hoe het gaat. Als we een half uur onderweg zijn zien we een groep mensen in de verte omhoog komen. We sluiten daarbij aan. Maar dat is nog niet zo makkelijk, want ze hebben een ander tempo als wij en daarbij hebben ze nog al het één en ander te vertellen. Wij vinden dat nogal vermoeiend, lopen en praten. Daarbij komt dat het niet het gemakkelijkste pad is waar we op lopen. Het gaat best wel steil naar beneden en overal liggen losse stenen ter grootte van een, zeg maar, wandelschoen. Wij moeten alle zeilen bij zetten om op een fantsoenlijke manier beneden te komen. Het lukt ons om wat afstand te nemen van de groep en gaan op eigen tempo verder. Gelukkig gaat het pad uiteindelijk over in een mooi bospaadje. We lopen nu ook in de schaduw want we hebben de hele dag boven de boomgrens gelopen. Nu lopen we het bos in. We komen bij een mooie waterval, de
Stierlochbach wasserfal. Daar pauzeren we even en genieten van de koelte van de waterval. Dan komt Zug in zicht en is het nog 5 hete minuten naar de bushalte. De bus komt er meteen aan en deze brengt ons naar Lech. We hebben nog een dik uur voor de bus terug naar Schönau komt dus kunnen we nog wel wat drinken op een terras, dat hebben we wel verdiend. We nemen plaats op het terras van Hotel Krone en nemen een biertje en een mineraalwater. Als we afrekenen komt de ober met de rekening en legt die met een stalen gezicht voor ons neer: € 12,00. Ja dat is dus Lech, je moet maar weten dat je er geweest bent. De Koning en Konningin weten in ieder geval dat ze een goed gevulde beurs mee moet nemen als ze komen logeren in Gasthof Post. Als we naar de bushalte lopen, kopen we nog twee ijsjes, dat gaat er ook wel in. Daarna nemen we de bus en zijn om 17.30 uur weer terug in Schönau. Het was weer een welbestede dag.
Afstand: 10,2 km
▲290 m
▼610 m
Maandag 30 juni 2025 Lechweg Vorderhornbach - Forchach [voor route klik hier]We nemen vandaag de bus van 09.50 uur naar Vorderhornbach. Daar zijn we afgelopen vrijdag gestopt na een etappe van de Lechweg.
We drinken eerst een bakje koffie bij Gasthof Rose. Daarna beginnen we aan de volgende etappe. Die loopt eigenlijk naar Weissenbach (15 km verderop) maar omdat het zo warm is denken we dat we niet verder komen dan Forchach (10 km) Eerst vullen we de flessen nog met water uit de dorpspomp. Daar vinden we een steen met een mooie tekst (zie foto). Dan gaan we op pad. Deze etappe is zo goed als vlak dus wat dat betreft is het zeer eenvoudig. Wat het vandaag moeilijk maakt is de warmte. We horen op het nieuws dat heel Europa zucht onder een hittegolf en Oostenrijk doet ook mee.
We kunnen sommige stukken in de schaduw lopen maar in de open stukken is het flink warm. We lopen hele stukken langs de Lech maar er zijn ook stukken bij dat we de Lech niet zien. Daarvoor zijn we te ver van de Lech afgedwaald. De Lech is hier ook zo'n beetje op z'n breedst. De oevers zijn breed maar we zien dat de Lech via diverse stromen zich een weg zoekt naar beneden. We komen bij een vogelkijkhut waar we mooi in de schaduw ons brood op kunnen eten. We zitten er lekker. Dan is het nog ongeveer twee kilometer naar de Forchacher Hängebrücke. De Lechweg gaat niet over de brug maar we houden de Lech aan de linkerzijde. We besluiten hier te stoppen.
We lopen nog wel even over de brug naar de overkant en terug. Ook dalen we nog even af op de oever van de Lech om pootje te baden. Heerlijk even met de warme voetjes in het koude water. Daarna lopen we naar Forchach om daar in de Dorpsstube plaats te nemen op het terras en een lekker drankje te bestellen. Daar waren we aan toe. Na drie kwartier brengt de bus ons weer terug naar Schönau.
Afstand: 10,5 km
▲ 60 m
▼ 130 m
In 2023 hebben we deze wandeling al eens een keer gemaakt. Het is een prachtige tocht naar de alm toe dus wat let ons om dit nog eens een keer te herhalen. De vorige keer hebben we dit met het openbaar vervoer gedaan. Dat was toen een omslachtige bezigheid want vanaf Elmen moesten we overstappen op en taxibusje dat ons naar het parkeerterrein van de Petersbergalm bracht.
Nu rijden we met onze eigen auto naar de parkeerplaats. We komen door de de plaatsjes Vorderhornbach (daar waren we gisteren nog) en Hinterhornbach. Vlak voorbij Hinterhornbach vinden we de parkeerplaats. We hebben koffie mee dus we drinken eerst een bakje koffie. Het is al flink warm. Het zou vandaag 34 graden worden. Gelukkig lopen we ook stukken in de schaduw. Het is een breed pad wat heel langzaam onhoog loopt. Heel veel bikers hebben dit pad ook ontdekt want er passeren ons velen. Op een half uur voor de alp passeren we Drähhüttenalm, een klein nederzettinkje voor vakantiegangers, meestal uit Duitsland. We vullen er de flessen bij de pomp. Dan is het nog een half uur naar de alm.
Het venijn zit hem in de staart zegt Irma. Ik was dat alweer vergeten maar inderdaad na nog een kwartiertje lopen gaat het pad flink omhoog. Maar we bereiken de alm mooi binnen de tijd. Er staan minstens 50 mountainbikes, allemaal elektrisch, geparkeerd. Slechts een handje vol wandelaars hebben de tocht gemaakt. We schuiven aan bij een stel uit Wurzburg, zij zijn voor de eerste keer in het Lechtal. Dat activeert meteen de touristische opleiding van Irma en ze begint meteen de mooiste wandelingen en allerlei info te spuien aan het stel. We bestellen een Jausenplatte voor twee en een Schiwasser en Johannesberenspapf. Het is er goed toeven op de alp en we zakken nog even in de ligstoelen die klaarstaan.
Even de luiken dicht en uitrusten. Maar na een half uurtje, net voordat we in slaap vallen, gaan we toch maar terug. Het is inmiddels half twee geweest. Na twintig minuten komen we weer bij de Drähhüttenalm. Daar vullen we de flessen weer af met koud water. Het is erg warm dus we moeten blijven drinken. We zijn blij als we weer bij de auto zijn. Het was een warme tocht en dan is 12 kilometer zo'n beetje de max voor vandaag.
Het was prachtig vandaag.
Afstand: 11,9 km
▲ 220 m
▼ 230 m
We nemen de bus van 09.00 uur richting Lech en stappen in Warth uit bij het Talstation van Steffisalp. Daar nemen we de stoeltjeslift naar boven. Vanaf daar kan je verscheidene tochten maken. Wij zijn in 2023 hiervandaan naar de Körbersee gelopen.
Nu is het de bedoeling om af te dalen naar de Bodenalpe via het gehuchtje Bürstegg. Het wordt vandaag weer warm maar we zitten vrij hoog dus we hebben er weinig last van. Eigenlijk is het wel een aangename temperatuur om te lopen. We gaan eerst een stukje omhoog via een mooi pad. Beneden ons zien we Warth liggen. We zien ook hele stukken van de Lechweg die we al gelopen hebben. Na een half uurtje gelopen te hebben komen we bij de Wannensee. Om er te komen moeten we een stukje van het pad af. We maken er een paar mooie foto's en dan gaan we weer verder. Het is werkenlijk een prachtig berglandschap waar we in lopen. We komen bij een hutje waar we wat rusten. Het gaat nu flink naar beneden over slingerpaadjes.
Het is nog steeds aangenaam om te lopen. De zon staat hoog aan de hemel maar echt last hebben we er niet van. We komen langs een groepje koeien en dat wil zeggen dat er al snel een alm in de buurt moet zijn. En inderdaad, even later zien we Bürstegg liggen en na vijf minuten kunnen we plaats nemen op een bankje in de schaduw bij de hut. Ze hebben er iets te drinken en ook iets eenvoudigs te eten. We drinken er een Mineraalwasser (€ 4,00 per flesje). Er is ook een WC (buiten) dus daar maken we dankbaar gebruik van. En dan gaat het weer verder. We kunnen kiezen tussen het schrotterpad of een afdaling over een smal paadje. Wij kiezen voor het laatste. Na 20 minuten bereiken we
Gasthaus Bodenalpe. Het is inmiddels 12.30 uur geweest dus strijken we neer op het terras. Grillworst en
Tiroler Gröstl staat op het menu. Dat lusten we wel.
We nemen de bus terug naar Holzgau. In de bus is het snikheet, de airco doet het schijnbaar niet dus dat is geen pretje. In Holzgau aangekomen dalen we meteen neer op het terras van het Posthotel waar we even later genieten van een Yogurtbecher. De lucht begint wel wat te betrekken maar toch besluiten we om terug te lopen naar Schönau. Dat is nog een half uurtje lopen door het veld.
Ook deze dag was weer wel besteed.
Afstand: 5,35 km (Steffisalp-Boden Alpe)
▲50
▼460
Afstand: 2,29 km (Holzgau - Schönau)
▲ 0
▼ 30
Vandaag staat een makkelijk stuk van de Lechweg op het programma. We gaan met de bus naar Forchach waar we de vorige keer gebleven waren.
We stappen bij de Dorfstube uit de bus. Daar komen net de kinderen uit de Kerk. Ze zijn naar een speciale mis geweest ter gelegenheid dat de vakantie aangebroken is. Op het terras van de Stube zijn tafels neergezet waar de kinderen allemaal aan plaatsnemen en er komt van alles op tafel aan eten en drinken. Het ziet er erg gezellig uit. De kinderen hebben 9 weken vakantie. Maar goed, wij lopen terug naar het punt waar we de vorige keer gebleven zijn en gaan weer op pad. Het weer is lichtbewolkt en niet meer zo warm al de laatste tijd. We lopen over een pad dat langs de Lech loopt maar ook veelal het bos in gaat.
Weer een heel ander gebied dan we tot nog toe gehad hebben. Zo blijft de Lechweg gevarieerd. We komen bij de Johannes-brücke die we over moeten steken. Dan voelen we de eerste druppels regen. Even later besluiten we toch om de poncho's aan aan te doen. Maar na twee minuten is het al weer droog. In de verte zien we wel dat de lucht erg donker ziet en horen we ook af en toe een donderklap. Maar al snel blijkt dat de regen wegtrekt en kunnen we ongehinderd verder. Inmiddels zijn we de Baggersee gepasseerd. Een mooi meertje waar je in zou kunnen zwemmen. Wij doen dat dus niet en lopen verder richting Weissenbach. Dan zien we al snel de Kerk van Weissenbach in de verte.
Maar het pad van de Lechweg gaat niet rechtstreeks die kant op. We krijgen eerst nog een mooi stuk om het dorpje heen. Eerst komen we nog bij een Kneippanlage.
Maar de schoenen blijven aan en wij gaan door in de richting van het dorp. We arriveren er om 13.30 uur. We zijn net te laat voor de bus dus moeten we drie kwartier wachten op de volgende. Maar, dat heb ik al meer gezegd, dat is helemaal geen straf als je op een bankje kan neerdalen in een plantsoentje bij een Kerkje.
Dit was het laatste stuk van de Lechweg dat we dit jaar willen lopen. Er zijn nog drie etappes te gaan. Dat hopen we volgend jaar te doen.
Afstand: 8.19 km
▲ 60
▼ 80
Vrijdag 4 juli 2025 Jöchlspitze [voor route klik hier]V
Vandaag kunnen we een lang gekoesterde wens in vervulling laten gaan. En, ik zal het maar alvast vertellen, deze wens kunnen we afvinken. We willen de Jöchlspitze gaan bedwingen. Dat klinkt dramatisch, maar als je tegen de 70 loopt, dan denk je er eerst wel even over na om er aan te beginnen. Maar goed, wij gaan de strijd aan. We rijden met de eigen auto naar het Talstation van de
Jöchlspitzbahn. Daar parkeren we de auto en nemen de gondel omhoog naar de Sonnenalm. Het is net tien uur, tijd voor een bakje koffie met, en dat is voor de eerste keer deze vakantie, een Apfelstrudel mit Sahne. Dan wordt het tijd om te gaan. De vorige keer dat we hier waren hebben we ook een zelfde stuk gelopen zoals we nu willen gaan. Toen zijn we door gegaan naar de
Bernhardseck-hütte.
Het eerste stuk gaat het langzaam omhoog over een pad met wat stenen. We bereiken na een half uur de afslag naar de Lachenkopf. Daar slaan we af naar het Heubergmuseum dat we al snel zien. We kunnen daar lekker even uitrusten op een bankje. De vorige keer zijn we toen hier verder gegaan naar de Bernhardseck-hütte. Hier gaan we nu verder het smalle pad op naar de Jöchlspitze. Deze berg wordt ook wel een grasberg genoemd en dat kunnen we merken want de paden zijn hier vooral modderig. Het gaat wel steil omhoog dus af en toe glijden we uit. We kunnen op een gegeven moment kiezen tussen twee paden, het modderige pad of een pad dat vol met stenen ligt. Soms is het het handiger om het pad met stenen te nemen. Ik kies het modderige pad maar dat was niet handig want dat gaat langs een steile afgrond. Even lijkt het er op dat we niet verder durven (we moeten ook weer terug hè).
Maar dan merken we dat we weer op een makkelijker stuk komen dus zetten we door. Het is dan nog twintig minuten stijgen. Het kruis komt steeds dichterbij. We bereiken de top om 12.05 uur. We kunnen lekker op een bankje zitten. Er zijn al mensen boven. Zij zijn ons tijdens de beklimming gepasseerd. Ze spreken een taaltje dat we niet thuis kunnen brengen. Als we er naar vragen blijkt dat ze uit Turkmenistan komen en al bijna 40 jaar in Zwitserland wonen. Het zijn buitengewoon vriendelijke mensen en ze maken van ons ook nog een foto bij het Kruis. We hebben weer brood mee dat we lekker op eten. Als toetje hebben we druiven mee genomen. Na een half uurtje gaan we weer terug. De terugweg valt reuze mee.
We dalen makkelijk af ondanks dat het hier en daar een beetje glibberig is. Al snel zijn weer bij het Heubergmuseum waar we even rusten. In de verte zien we al weer het kruis van de Lachenkopf, daar willen we wat langer rusten. Daar aangekomen hebben we een schitterend uitzicht over het Lechtal. We zien de Lech beneden ons stromen. Die is nog steeds bruin van de regen van afgelopen nacht. Het is genieten hier. Dan is het nog een half uur lopen naar de Sonnenalm. Daar drinken we nog wat op het terras en laten ons nog even in de ligstoelen zakken. Heerlijk. Om half drie gaan we met de gondel naar beneden. We doen nog even boodschappen bij de M-Preis.
Het was vandaag een Topdag met de nadruk op Top. 's-Avonds zijn we wezen eten in
Styrolerhof.
Afstand: 5,55 km
▲ 450
▼ 450
De wekker loopt om half acht af. We willen met de bus naar
Gramais dus dan moeten we op tijd zijn. Maar nog voor we op staan besluiten we om met de eigen auto te gaan. Met de bus wordt het een gedoe met overstappen enzo.
Dus we doen rustig aan en de wekker wordt nu ingesteld op half negen. Na het ontbijt rijden we weg. Het is, met de auto, een half uurtje rijden.
Gramais is een zogenaamd Auszeitdorf. Dat betekent dat het een rustig dorp is waar doorgaans weinig toerisme is, maar wel mogelijkheden zijn om te wandelen. In Gramais wonen maar een handjevol mensen. Het is de kleinste zelfstandige gemeente van Oostenrijk. Als je voor je rust hier wil komen dan moet je hier zijn. Het is met de auto goed te bereiken, al zijn de meningen daarover verschillend. We zijn er om 10.00 uur en zoeken een plaatsje om te parkeren. Dat valt nog niet mee want zoveel parkeerplaats is er niet. We parkeren op de laatste parkeerplaats. Trekken de wandelschoenen aan en lopen eerst naar Gasthof Alpenrose waar we een bakje koffie drinken. Het is er echt pitoresk met een kerkje dat zo uit een anzichtkaart komt.
Na de koffie gaan we op pad. Er staat twee uur voor de wandeling, maar wij hebben besloten om het rustig aan te doen vandaag, na een dag als gisteren. Onderweg zijn gebeeldhouwde figuren te vinden. Trouwens Lechi is een soort mascotte of knuffel die je in het hele Lechtal, als je er oog voor hebt, begeleidt tijdens wandelingen. Overal duikt hij weer op. Zo ook hier weer.
Het pad loopt naar beneden en al snel genieten we van de intense rust die er heerst. Al gauw passeren we de Otterbach. Weer een stuk verder komen we bij de Schafkarbach. We kunnen er met een finke stap overheenstappen maar er is ook een wankel bruggetje waar Irma overheen wiebelt. Het pad wordt hierna een stuk smaller en we lopen door het bos. Het gaat kronkelend omhoog. We komen weer bij de Otterbach die we opnieuw over steken. En steeds komen we gebeeldhouwde figuren tegen van hout. We komen bij de autoweg uit die we een stukje moeten volgen door een galerij, de Haselbachgalerie. Het blijkt dat we hier een bordje gemist hebben want we hadden voor de galerij omhoog moeten gaan. Maar we komen toch weer op het goede pad. Dat pad loopt een stukje langs de autoweg die we laag beneden ons zien. Dan komen we op de Rentnerweg en plotseling zien we het dorpje Gramais, met het kenmerkende kerkje, beneden ons liggen. Meteen zien we een bankje waar we mooi ons brood op kunnen eten.
Een mooier plekje is er niet te vinden. Het laatste stuk gaat verder over de Rentnerweg. We komen een aantal dames tegen, een groepje van ongeveer 10. Zij zijn bloemen en kruiden aan het pluken onder begeleiding van een coach. Ik heb het vermoeden dit een Yogaclubje is, Gramais staat daar bekend om, die straks als ze terug zijn in Gramais, thee gaan zetten van de kruiden en bloemen. En dan...., zweven maar. Nee dit was bepaald geen theekransje. Om 13.30 uur zijn we weer terug en Gramais waar we nog even bij het Gemeinde-Ambt rusten om dan naar de auto te lopen. Gramais is echt een dorpje waar je tot rust kunt komen. Wij hebben in ieder geval genoten.
De middag duurt nog wel even dus er is nog wel tijd om met de Jöchlspitzbahn omhoog te gaan, dus rijden we naar Bach en even later zitten we op het terras van de Sonnenalm. We laten ons nog een half uurtje in de ligstoelen zakken en sluiten de luiken.
's-Avonds zijn we bij Post wezen eten. Het was er voortreffelijk. We namen een Seniorenteller. Meer dan genoeg voor ons. Daarna is er een Platzconcert in Stockach waae we ook nog naar toe gaan. Daar is het best druk. Morgen is er een Schützentreffen en er zijn al heel wat Bateljons aanwezig in de tent. Het is er heel gezellig.
Afstand: 6.09 km
▲ 190
▼ 180
Vandaag hebben we onze plannen drie keer bij moeten stellen. Het eerst plan was om naar Gams-Vroni te lopen. De weersvoorspellingen hebben het over regen en het is zeker twee uur lopen dus we stellen ons plan bij.
Het wordt Jausenstation Wase, ook daar zijn we al eens een keer geweest, maar het is daar zo gezellig zodat we hier nog wel een keer naar toe willen, en het is maar één uur lopen. We nemen de bus en stappen in Bach-dorf uit. Bij het bord van Wase aangekomen zien we dat het "Geslossen" is. Dus we moeten weer bijstellen. Laten we maar naar Elbigenalp lopen. Dat is een lekker vlak stuk. En als we omkijken zien we dat de lucht donker wordt en we horen het in de verte al onweren. Voorlopig is het nog droog dus we zetten de pas erin. We komen langs een mooi kapelletje, St. Annakapelle. Het begint dan al een beetje te druppelen maar we kunnen nog wel een stukje door voor de regen los barst.
Dat gebeurt dan ook en we hollen naar een hutje dat we in de verte zien. Daar kunnen we een beetje schuilen als we de poncho's aandoen. Even gaat het flink tekeer. Het hoost en dondert om ons heen. We staan redelijk droog dus wachten maar tot de bui overtrekt. Na tien minuten kunnen we weer verder. We houden de poncho's nog maar even aan. We komen bij de bushalte Grünauerbrücke waar we nog wat schuilen. Even later is het helemaal droog en kan de regenkleding uit. Het is meteen ook weer aangenaam weer en lopen verder langs de Lechtalstrasse tot we bij hotel Alpenrose zijn. Daar schakelen we voor de derde keer als Irma te binnen schiet dat de Gibleralm met een half uur te bereiken is. Dus op richting de Gibleralm. We kunnen via Conny's-Adlerweg of via de guterweg. We besluiten voor het eerste. Het is een mooi bospad en ook niet al te lang. Er staat twintig minuten voor maar we zijn er in een half uurtje.
Ondanks de regen gaan de mensen toch allemaal op pad want ook hier zitten best wel een koppel mensen op het terrass. We nemen er een Jausenplatte die geweldig smaakt. We gaan via de guterweg terug. Dat is één lange stuk naar beneden met één bocht. Dat lopen we wel in twintig minuten. Om half drie zijn we bij de bushalte bij Hotel Alpenrose. Daar wachten we op de bus. Er komen veel wielrenners langs want het is vandaag de Radmarathon van Reutte. Daar doen 2.500 deelnemers aan mee. Er zijn diverse afstanden. Eén categorie gaat tot Steeg en die zagen we vanmorgen vroeg al gaan. Die we bij de bushalte zien zijn op de terugweg. Het was vandaag welliswaar wisselvallig maar wij hebben heerlijk kunnen wandelen.
Afstand: 6,32 km
▲ 200
▼ 180
Vandaag de laatste dag alweer. We doen vandaag rustig aan. Om ongeveer 11.00 uur lopen we naar Holzgau. Het regent een beetje maar de regenkleding hoeft niet aan. In Holzgau lopen we nog even bij de sportwinkel langs. Irma koopt daar nog een paar wandelsokken.
Dan nemen we de bus naar Steeg en stappen bij halte Dorf uit. Bij Käserei Sojer eten we een voortreffelijke Tosti. En dan nemen we de bus weer terug naar Schönau. Daar hebben we alvast het één en ander ingepakt. Het is vandaag touwens een stuk frisser dan we gewend waren. Op 1.800 meter wordt sneeuw gemeld.
Afstand: 2,6 km
▲ 60 m.
▼ 50 m.
Tijdens onze wandelingen hebben we diverse stenen op verschillende plekken gevonden.
Heel bijzonder. Ze krijgen een mooi plaatsje bij ons thuis zoadat we weer een keer terug kunnen denken aan deze fijne vakantie.
SAMENGEVAT:
-We hebben alle dagen gewandeld.
-Er waren dagen bij dat het erg warm was.
-We hebben bij elkaar misschien een half uur de regenkleding aangehad.
-We hebben geen blaren noch enig andere blessure.
-We hebben weer drie etappes van de Lechweg gelopen enzijn tot Weissenbach gekomen.
-We hopen volgend jaar deze trail te voltooien.
-Rummikub: heeft Irma opnieuw met grote overmacht gewonnen
-Yatzee: heeft Teun Irma een verpletterende nederlaag bezorgd.
-Triominos: niet gespeeld.
TOTALEN:
Afstand: 105,37 kilometer (dat is 30 meter minder als vorig jaar)😊
▲ 2680 meter
▼ 3410 meter
Dinsdag 8 juli 2025 Terugreis naar Brakel
Zoals we gewend zijn staan we op de vertrektdag on 06.00 uur op en binnen een uur zijn we startklaar om te vertrekken. We nemen afscheid van Oma. Gisteravond hebben we al afscheid genomen van Beatrix.
We rijden om 06.55 uur weg uit Schönau in de stromende regen. Tot Ulm regent het behoorlijk door. Daarna wordt het minder en tenslotte is het droog. We hebben onderweg nog wel wat kleine buitjes maar dat levert verder geen problemen op wat betreft opstoppingen in het verkeer. Om 13.30 uur stoppen we bij Koblenz op de voor ons zo bekende plaats. Daar eten we wat en rusten even. Dan gaat het weer verder. We rijden om 17.00 uur Brakel binnen. We hebben er 10 uur en 10 minuten over gedaan.
