VAKANTIE JULI 2022 - LECHTAL

 

Dinsdag 12 juli 2022 Brakel-Holzgau.

We zijn vanmorgen om 05.30 uur vertrokken uit Brakel. Het weer is prima om te rijden. Na drie uur rijden is het alweer zover dat we bij Koblenz stoppen om even koffie te drinken en een broodje te eten. Dan neemt zoals we gewoon zijn Irma het stuur weer over en rijden we verder. Tot Koblenz geen baustelle maar we zijn maar amper  weer op weg en de eerste dient zicht aan. Er zullen er nog wel een paar volgen. Vooral bij Stuttgart is het raak. Daar komen we 2 keer een kwartier in de file, dus dat valt eigenlijk nog mee.

Een ieder die mij goed kent weet dat ik een hekel heb om in het rood te rijden. Maar de benzinemeter  gaat toch driftig naar het rood en even later licht het waarschuwingslampje aan. Ik vind dit niet fijn dus maar hopen dat er al gauw een bezinepomp komt. Uiteindelijk bereiken we die toch nog voor de benzine echt op is.
We arriveren om half vier in Holzgau waar we ontvangen worden door de moeder van Beatrix . Zij maakt ons wegwijs in het appartement. Het is werkelijk schitterend, netjes en schoon.  We denken dat we zelden zo’n mooi en schoon appartement hebben gehad. Als we uitgepakt hebben spreek ik nog even de twee gasten die in het andere appartement zitten, zij hebben de zonkant. Ze komen uit België uit de beurt van Antwerpen en blijven nog een paar dagen. Ze hebben er al een paar weken opzitten in het Zillertal, waar ze in Hippach zaten. Ze gaan morgen ook, net als we wij door de tunnelweg naar de Sulzlalm. We lopen voor het eten nog even naar de Lech die een paar honderd meter verderop stroomt en dan nog en blokje om langs een kappelletje, de Dreifaltigkeitskapelle. De omgeving ziet er schitterend uit en het is waar wij zitten heerlijk rustig. Kortom een boel ingrediënten voor een mooie vakantie.

Woensdag 13 juli 2022 Sulzlalm via tunnelweg [voor route klik hier]
Natuurlijk slapen we na de lange dag van gisteren eerst uit. Het weer is fantastisch, een prachtig blauwe lucht, dus het beloofd een mooie dag te worden. We doen rustig aan want de wandeling die we willen maken is niet al te zwaar en lang. We drinken eerst nog koffie en gaan zo’n beetje om kwart voor elf aan de wandeling beginnen. We starten de wandeling vanaf ons vakantieadres dus makkelijker kan het niet We lopen weer in de richting van de Lech zoals gister. Daar komt al gauw een bordje met Sulzlalm. We lopen een groot gedeelte langs de Lech en bij een soort Jeugdherberg begint de wandeling pas echt. Via een mooi pad gaat het stevig omhoog. Als we dit pad al een tijdje volgen zien we een pad recht omhoog, wat wij een afsteker noemen. We besluiten dit paadje te nemen en komen uiteindelijk na een flinke klauterpartij weer op het originele pad. We hebben de indruk dat het niet veel sneller is gegaan, het was alleen maar een stuk zwaarder. Al gauw komen we een bankje tegen met een prachtig uitzicht. Daar nemen we een kwartiertje pauze om bij te komen van de klim. Als we weer verder gaan komen we al snel tot de ontdekking waarom dit de tunnelweg wordt genoemd.

De eerstvolgende kilometers worden gevormd door een aan één schakeling van tunneltjes. Links zijn er steeds uitsparingen waar er zich steeds weer een ander panorama ontvouwt.  Het is er ook heerlijk koel  en in één van de tunneltjes is het zo aarde donker dat we zelfs geen hand voor ogen zien. Na de tunneltjes is het nog een drie kwartier doorlopen naar de alm. Daar aangekomen zoeken we een plaatsje onder een parasol wat nog niet meevalt. We bestellen skiwasser en 2 Knödelsuppe. Daar knap je van op. Zo verblijven we daar een klein uurtje, het is er erg gezellig. Er komt ook nog een schoolkamp uit België, zij houden daar een korte pauze en lopen daarna weer verder terug naar het dal. Als we weer terug gaan rusten we uit op één van de bankjes die er in de uitsparingen in de tunneltjes staat. Als we weer op het punt komen waar we zulk een mooi uitzicht hadden lukt het ons om nog even met Ariën te videobellen en kunnen hem een stukje van de omgeving laten zien. Dan is het niet zover meer naar Stockach. Daar nemen we de bus naar Holzgau. Daar kopen we ansichtkaarten voor de kleinkinderen, Ariën en Joanne. We schaffen ook een goeie wandel kaart van de omgeving aan bij het Toerismebureau. Voordat we weer met de bus terug gaan naar Schönau kopen we eerst nog een ijsje bij de Adeg. Dat hebben we wel verdiend na zo’n warme dag. Ik kom tot de ontdekking dat ik Wicilocs aan heb laten staan dus dat geeft een vertekend beeld voor diegene die hier naar kijken. Wat zijn we blij met het feit dat we aan de achterkant zitten van het huis zodat we daar nu heerlijke schaduw hebben, het blijft ’s avonds dan ook lang behaaglijk op het terras.

Donderdag 14 juli 2022 Sonnalm – Hexenkessel [voor route klik hier vanaf Lachenkopf]
Je hebt paden, mooie paden, heel mooie paden en zeer mooie paden. In het Nederlands zit hier niets meer boven. In het Duits is daar wel een woord voor: Fabelhaft. De paden waar we vandaag overheen lopen kunnen we met recht met deze superlatief benoemen. We gaan met de bus van 8.55 uur naar de Jöchlspitzbahn waar we met de gondel omhoog gaan. In de gondel zit ook een stel Belgen en van hun horen we ook dat het Lechtal het dal der Belgen wordt genoemd. Dat klopt want we zijn al heel veel Belgen tegengekomen. Nederlanders nog niet één. Boven aangekomen nemen we eerst een bakje koffie voor we aan de wandeling beginnen.  We willen de Alpenrosensteig lopen, volgens de info die we hebben moet dit een prachtige wandeling zijn. En dat is ook zo, want als we op pad gaan is het er meteen al schitterend. Het weer is prima. Na wat bewolking in de vroege morgenuren is het nu mooi weer, zonovergoten en staalblauwe lucht. Kortom Kaiserwetter. Ik kom tot de ontdekking dat Wicilocs niet goed werkt. Ik besluit om de wandeling die tot nog toe is geregistreerd te wissen en opnieuw te beginnen. Zodoende loopt de wandeling op Wicilocs vanaf de Lachenkopf. Bij de Lachenkopf

staat ook een Gipfelkreuz en daar lopen we nog even naar toe om mooie foto’s te maken. Na de Lachenkopf is het nog een klein stukje omhoog voor we het Bergheumuseum bereiken.  Hier krijg je een inkijkje van hoe het harde leven van de boeren vroeger was.  Vanaf dit punt kunnen we ook zien hoe het vervolg van onze wandeling is. We zien in de verte het pad lopen dat tegen de berg lijkt aangeplakt. Dit pad loop ruim vier kilometer langs de berg en aan het eind splitst het zich naar de Bernardseckhütte. Dat is dan nog een kwartier lopen. Daar nemen we plaats op het terras en bestellen we drinken en een Jausenplatte. We laten het ons goed smaken. Na een klein uurtje stappen we weer op. Het eerste stukje is in tegenovergestelde richting tot we weer de splitsing bereiken die naar het Talstation loopt. Dat wordt nog een stevige tippel. Het eerste stuk valt nog mee, dat gaat door de Wiese. Als we de bosrand bereiken wordt het lastiger.

Met al de wortels moeten we goed uitkijken waar we lopen. We hebben er al een paar uurtjes opzitten en de vermoeidheid en de warmte eisen hun tol. Maar we zetten door.  Er gaat een bus om 15.15 uur maar die gaan we niet halen. De volgende bus gaat dan pas weer om 17.25 uur. Dus als we uiteindelijk bij Hexenkessel arriveren is het niet een straf om daar een poosje te vertoeven onder een parasol, onder het genot van een Biertje en een Watertje. Er komt zelfs nog een Biertje en een liter Wasser voor kijken voor onze dorst gelest is. Uiteindelijk zijn we tegen zes uur thuis van een enerverende maar heel mooie dag.

Vrikjdag 15 juli 2022. Holzgau – Rossgumpenalm [voor route klik hier]
Na de inspannende dag van gister is het beter om de volgende dag wat rustiger aan te doen. We hebben een wandeling op het oog bij Holzgau die ons naar de Rossgumpenalm brengt langs watervallen en op de terugweg de hangbrug over de Höhenbachschlucht. Het is geen zware wandeling, anderhalf uur heen en anderhalf uur terug.  We nemen de bus van 10.20 uur naar Holzgau waar we bij het begin van de wandeling uitstappen. Het weer is nog wel wat bewolkt maar het zonnetje zit klaar. Het is prima wandelweer. Als we de Höhenbachschlucht inlopen zien we al snel de hangbrug boven ons. Het ziet er van onder af spectaculair uit. We hebben echt het gevoel of we door een Schlucht lopen. Aan beide kant hoge berghellingen waar het beekje de Höhenbach door heen slingert en uiteindelijk uitmondt in de Lech. We komen langs de Simmswasserfall, hier kan je ook klettern en over de waterval heen klettern via kabels  en kettingen. Dan is het nog een klein stukje door naar café Uta. Dit is een echt pleisterpunt dat precies op de helft van onze wandeling ligt. We nemen daar een bakje koffie met één portie Appfelstrudel wat ruimschoots genoeg blijkt voor ons allebei. Dan gaan we weer op pad richting de Rossgumpenalm, dat nog drie kwartier verder ligt. Het pad is goed te doen en gaat gestaag omhoog. De alm komt in zicht, dan is het nog tien minuutjes lopen. Vlak voor de alm is nog een pad dat richting de Hanssens Wasserfal 

Hanssens Wasserfal

leidt. Daar lopen we ook nog even naar toe en maken daar nog een paar prachtige foto’s. Dan lopen we door naar Rossgumpenalm waar het gezellig druk is. Ook het schoolkamp uit België zit op het terras. Ik geloof dat ze allemaal Kaiserschmarren besteld hebben want de laatste die ze bestelde moet een uur wachten tot ze klaar zijn. Wij nemen een lekkere Gulashsuppe. We blijven een klein uurtje plakken op de alm voordat we weer teruggaan.

Als we weer bij café Uta zijn, nemen we de weg richting de hangbrug. Dat is nog ruim een half uur lopen voor we daar zijn. Bij de hangbrug aangekomen nemen we eerst nog een korte pauze en steken daarna de

Hangbrug over de Höhenbachschlucht

Höhenbachschlucht over.  In 2016 zijn we over de Highline 179 die over de Fernnpass gespannen is gelopen. Die was spectaculair maar deze doet er niet veel voor onder. Na de nodige foto’s gaan we weer verder als we aan de overkant zijn. Het is dan nog ongeveer twintig minuten naar Holzgau mitte. Om 14.45 uur zijn we weer terug bij het vertrekpunt. ‘s Avonds zijn we uit eten geweest bij Gasthof Bären.  Al met al was het weer een prima dag. 

Zaterdag 16 juli 2022 Formarinsee – Lech [voor route klik hier]
Als er een superlatief zou bestaan voor Fabelhaft zou ik het onmiddellijk melden en aan de tocht die we vandaag gaan maken toe kennen.  We zetten de wekker op 6.55 uur om een beetje op tijd in Lech te zijn. Eerst stappen we op de bus die ons naar Lech brengt. Die doet er 40 minuten over. Bij de eindhalte stappen we uit en dan is het nog een minuut of tien lopen naar de bus die ons naar de Formarinsee brengt. De halte is pal voor de deur van Gasthof Post, het stamhotel van de Koninklijke familie. Deze bus brengt ons in een half uur naar de halte bij de Formarinsee.  Daarna is het nog een kwartiertje doorlopen naar de Formarinsee.

Formarinsee

Deze See staat al een aantal jaren in de top tien van de mooiste Seeën van Oostenrijk. Het is er dan ook schitterend. Het is prachtig weer en de See ligt er geweldig  bij. Je  kan ook om de See lopen om bij de Freiburgerhütte te komen. Maar dat doen we vandaag niet. Wij gaan weer terug naar de bushalte en vandaar gaan we de eerste etappe van de Lechweg lopen. Het is er echt wonderschoon. Rondom ons alleen maar natuur en bergen. Na enige tijd komen we langs de Lech te lopen en dat maakt het alleen nog mooier. En wat ook wel lekker is, er staan bankjes genoeg om even uit te rusten. Deze bankjes zijn steeds op magnifieke locaties geplaats met de prachtigste uitzichten. Zo komen we ook bij een bankje waar we ons meegenomen brood op eten. We zitten in de schaduw van een enorme spar en kijken uit over de wijde omgeving.

BVK kom je overal tegen

Het pad gaat verder over vlonders en we komen vlak langs de Lech te lopen. We vullen onze flessen met ijskoud water uit de Lech. We nadere Zug, een wijk buiten Lech. We hadden in de bus al gezien dat hier een Golfpark was. Daar komen we vlakbij in de buurt. Maar wat wil? Het pad van de Lechweg wordt omgeleid om het park heen. Tijdens de aanleg van het golfpark was er geen ruimte om de weg er doorheen te laten lopen. Dat kunnen de golfers er allemaal niet bij hebben. Wel een stelletjes uitgeputte wandelaars die vanaf van morgen vroeg al aan het ploeteren zijn, die kunnen  nog wel even op een extra omweg worden getrakteerd.  Maar er volgt nog een verrassing. Even verderop komen we langs een Kneippanlage waar we onze voetjes sissend in het ijskoude water laten bungelen. Daar knap je van op. Om half vijf lopen we Lech binnen en hebben er dan zesenhalf uur lopen op zitten , inclusief pauze. Bij de bushalte ontmoeten we voor de derde keer de groep met Belgische schoolkinderen. Zij gaan ook met de bus richting Holzgau. Respect voor de leiders. Op de vraag of ze vanavond nog een Volleybaltoernooitje op touw gingen zetten was het antwoord: "nee, morgen volgt een tweedaagse huttentocht" . Deze wandeling komt bij ons in de top 5 van alle wandelingen in Oostenrijk te staan. Het was geweldig.

Zondag 17 juli 2022 Ruhetag
Het is dat we de wekker op negen uur gezet hebben anders was het nog later geworden dat we opstonden. We hadden al besloten dat we vandaag rustig aan zouden doen. Dus langzaam opstarten dan maar. Voor het ontbijt zetten we het broodrooster in om de Semmelen te roosteren. Dit gaat in eerste instantie veel te hard en komen er dan ook als verbrande kooltjes uit. Maar de tweede lading gaat goed en met een eitje erbij is het een heerlijk ontbijtje. Als we na het ontbijt op het terras plaatsnemen wordt Irma gestoken door een vervelend beest en dat heeft meteen de kenmerkende bijwerkingen bij haar en de steek loopt uit om een enorm groot plakkaat op haar been. Azaron erop helpt niet echt, daarna koude kompressen.  Onderwijl belt Anneke video vanuit Breda en zo kunnen we Ariën nog even spreken en zien. Blij te horen en te zien  dat het goed gaat. We besluiten om met de bahn omhoog te gaan met de Jöchlspitzbahn om daar te lunchen. We rijden er met de auto tegen éénen naar toe en gaan omhoog. We laten ons de lunch goed smaken en zijn eigenlijk wel een klein beetje blij om het zo rustig aan te doen. We laten ons nog een half uurtje neerzakken in de ligstoelen die er genoeg staan. Daarna zitten we nog een poosje op ons gemak op een bankje te kijken hoe de parapenters opstijgen.

Parapenters stijgen op

Dan wordt het tijd om weer met de bahn naar beneden te gaan, met het vooruitzicht om bij de Hexenkessel een coupe ijs te nemen. We nemen plaats bij een Belgische mevrouw die we ook al hadden gehoord op het terras op de Sonnalm. Ze steekt tegen ons ook meteen van wal en heeft het over dat ze haar gal hebben afgenomen en over tunnèlkes en over amai. Er is geen woord tussen te krijgen. Uiteindelijk vraag ik ook maar permissie om iets te zeggen maar dat lukt pas na lang aandringen. Onze coupe ijs arriveert en zij gaat maar door over haar gal en dat ze geen bananen mag “anders loopt het er vanonderenuit hè”. (het zijn haar woorden hoor) en ik maar denken dat bananen juist stopten. Heerlijk zo’n verfrissend ijsje. Maar goed, het vrouwtje is maar alleen en heeft ook wat aanspraak nodig. Na het ijsje proberen we zo snel mogelijk afscheid te nemen van haar maar dat lukt ten dele want we hebben het terras al een heel stuk af voor ze tot de ontdekking komt dat ze tegen lucht zit te praten.

Maandag 18 juli 2022 Geierwally rundweg [voor route klik hier]
Vandaag hebben we de Geierwally rundweg op het oog. Rekenend houdend met het warme weer lijkt ons dit een mooi wandeling voor vandaag omdat hij niet lang en zwaar is. We hoeven ook niet vroeg weg zodat we nog tijd hebben voor een bakje koffie op het terras. Ongeveer 11.15 starten we met de wandeling die begint op het parkeerterrein van de Schnitzschule, een school voor houtbewerkers en creatievelingen. Het pad loopt over een schrotterweg en die willen we eigenlijk de hele tijd volgen om het niet te moeilijk te maken.

Schrotterweg

Het is fijn dat we veel in de schaduw lopen. Het is toch nog een uur en een kwartier gaan naar de eerste hut die we tegen komen, Kasermandl. Daar laten we ons de soep heerlijk smaken. Met een Skiwasser en een biertje er bij kunnen we er weer tegenaan.  Dan gaat het weer verder. We hebben nog zo’n zelfde stuk voor de boeg maar nu gaat het naar beneden. Ook nu weer hele stukken in de schaduw. Door voldoende rustpauzes te nemen redden we het wel. De omgeving is prachtig, ook hier weer één en al natuur. Dus geen bebouwing maar alleen Bergen die we zien. We komen nog langs een hut, de Gibler Alm, maar die is dicht. Maar het is nog een kwartiertje lopen naar de bus in Elbigenalp, weer een prachtige wandeling zit er op.

Dinsdag 19 juli 2022 Rüfikopfbahn – Monzabonsee [voor route klik hier]
Het wordt vandaag in Nederland tegen de 40 graden. De eerste etappe van de Nijmeegse vierdaagse is gecanceld. In het Lechtal wordt het ook zeer warm. Daarom zoeken we het hoogste punt van het Lechtal uit om naar toe te gaan. We gaan met de bus naar Lech en daar nemen we de gondel naar boven naar de Rüfikopf, 2342 mtr. Als we boven zijn nemen we eerst een kopje koffie met een heerlijk stuk Marillenkuche mit Sahne. Daarna zoeken we de weg naar de  Monzabonsee.

Dat is maar een klein half uurtje lopen vanaf het Bergstation. Maar vanwege de warmte doen we het rustig aan. Om half twaalf zijn we bij de See. De omgeving is ronduit verbluffend, zo mooi. De See met rondom de bergen ligt er als een panorama bij. Het is of we in een ansichtkaart lopen, zo mooi. We vinden een bankje aan de kant van het water waar we een uur blijven zitten om van de omgeving te genieten. Hier eten we ook ons meegenomen brood op. Het is echt overweldigend. Dan wordt het weer tijd om ons los te rukken uit dit prachtige natuurschoon. We gaan via een ander weg terug naar de Bergbahn. Daar nemen we nog wat te drinken voor we met de gondel mee naar beneden gaan.  Daar proberen we nog wat te shoppen maar het is opvallend dat er helemaal geen souvenirwinkels zijn in Lech. Eigenlijk hebben we waar we tot nog toe geweest zijn nog niet één souvenirwinkel gezien.  Dus daarom maar om 15.09 uur mee terug met de bus naar Bach-Schönau.  Daar is het in de schaduw nog best wel warm.

Woensdag 20 juli 2022 Steeg-Kienberg-Steeg (Hängebruckewanderung)[voor route klik hier]
Het wordt vandaag weer warm met kans in de middag op onweersbuien. Daarom willen we een gemakkelijke wandeling maken van een paar uur. De Hängebruckewanderung bij Steeg is dan ook een mooie uitdaging. Eerst gaan we nog boodschappen doen bij de M-preis. Na de koffie gaan we met de bus naar Steeg waar de wandeling begint. We steken de brug over de Lech over en al snel komen we op een pad dat best wel stijl omhoog gaat. Na niet al te lange tijd komen we bij een mooi uitzichtpunt waar een schommelstoel is geplaatst.

Daar rusten we even want door de warmte gaat het snel met de energie. Als we nog een stuk geklommen zijn komen we op een makkelijker pad dat ons tot vlak bij Kienberg brengt. Daar gaat pad over in een asfaltweg en even verder komt hotel Alpenhof in zicht. Maar helaas die zijn dicht. Gelukkig hebben we goed ontbeten en hebben nog een appeltje bij ons. Wel kunnen we daar vers koud water tappen want er is een pomp naast het hotel. We zullen heus niet verhongeren. We lopen weer verder en komen door een tunnel. Vlak daarna gaat het naar beneden richting de hangbrug over de Kaiserbach-Schlucht.

Die steken we over en hebben een prachtig zicht op de Kaiserbach. Als we er overheen zijn gaat het meteen weer omhoog via een smal pad dat uitkomt op een schrotterpad. Dan hebben we het zwaarste gehad en is het nog drie kwartier lopen naar Steeg. Op een bankje rusten we even uit en eten het appeltje.  Om 14.00 uur zijn we weer terug in Steeg. Daar nemen we de bus naar Holzgau en nemen een heerlijke coupe ijs op het terras van Neue Post. Inmiddels is het flink donkerder geworden en in de verte horen we al gerommel maar het blijft nog wel droog. We gaan nog een paar winkels in om nog wat kadootjes te scoren voor de klein kids maar dat valt niet mee. Inmiddels is het gaan regenen als we op de bus staan te wachten naar Schönau.  Weer een prachtige wandeling achter de rug.

Donderdag 21 juli 2022 Häselgehr – Elmen via Doserwasserfall [voor route klik hier]
In de ochtend hebben we rustig aan gedaan. Het is vandaag wat minder zonnig, maar prima wandelweer.We gaan met de bus van rond elf uur op pad richting Häselgehr. Daar start de wandeling die we op het oog hebben. Na een kleine kilometer vinden we al de Doserwasserfall. We kunnen de waterval een stukje naar boven toe volgen waar we mooi zicht hebben op de waterval.

De Doser-waterval in Häselgehr maakt indruk met zijn mystieke sfeer als een plek om op te laden en te mediteren. Bovendien stroomt de waterval slechts 8 maanden per jaar. De stroom stijgt elk jaar in april en staat droog in november. Volgens de legende stroomt de beek van 23 april (St. Georg) tot 11 november (St. Martin). Volgens de folklore zou hiervoor een draak verantwoordelijk zijn... wie weet?

Daarna gaat het weer verder in de richting van Elmen. Eerst een stuk over de schrotterweg. Deze  eindigt bij camping Rudi. Daar kunnen we meteen een sanitaire stop houden. Dan gaat het over een geasfalteerde weg en lopen we hele stukken langs de Lech. We komen ook nog langs een  Rafting en Canyoning  centrum. Bij Klimm aangekomen kunnen we niet over de originele brug maar over een noodbrug die we dan ook over steken. We komen nog langs een kapelletje, de Dreifaltigkeitskapelle. Dan is het nog een klein kwartiertje naar Elmen waar we de bushalte vinden. We gaan met de bus mee en stappen uit in Bach waar we nog een beetje winkelen. Zo zijn we om 16.00 uur weer terug in Villa Alpin. 's-Avonds hebben we bij Neue Post heerlijk gegeten.

Dreifaltigkeitskapelle, Elmen

Vrijdag 22 juli 2022 Bach – Jausenstation Wase [voor route klik hier]
Het plan was om via een höheweg van Steeg naar Holzgau te lopen, wat vrij zwaar is. Daarom besluiten we, ook vanwege de warmte, om het wat rustiger aan te doen. We hebben nog een mooie wandeling bij Bach gezien en daar gaan we met de bus naar toe. We lopen eerst een stukje nog door  het dorp. Even buiten het dorp loopt de weg omhoog richting het Jausenstation. Gelukkig lopen we veel in de schaduw want het is erg warm. We ontmoeten een stel uit België (75+). Zij komen al bijna 30 jaar in het Lechtal en zijn met een opwarmrondje bezig, zo zegt hij. Zij wijzen ons de weg richting naar  het Jausenstation.

Op verschillende plaatsen hebben we mooie uitzichten. Op een gegeven moment zien we ook Holzgau liggen in de verte. We doen er uiteindelijk toch ruim een uur over voor we bij de alm zijn. Daar aangekomen zoeken we een plaatsje uit de zon. We eten er lekker, Spiegelei met spek en brood. Heerlijk met een koud drankje erbij. Dan gaan we weer terug. Dat loopt een stuk makkelijker naar beneden. We komen bij het punt waar we de Belgen zagen en op advies van hun nemen we een andere weg terug. Deze leidt via een winterrodelbahn. Zo zijn we om kwart voor drie weer terug in Bach. Daar nemen we bij Grünen Baum een heerlijke coupe ijs. En dan zit dit avontuur er ook weer op net zoals bijna onze vakantie.

Samengevat:
-We hebben iedere morgen buiten ontbeten.
-We hebben 1 keer ’s-avonds binnen moeten eten, de rest buiten
-We konden iedere avond tot laat buiten op het terras blijven zitten.
-We 89,95 kilometer gelopen
-We hebben op 1 dag na alle dagen 100% zon gehad.
-Parapluutje is 1 keer uitgeklapt geweest om van de bus naar ons appartement te lopen.
-Eindstand Rummikub: Irma heeft overtuigend gewonnen.😕
-Villa Alpin kan in de top 5 van appartementen.
-Ik denk dat  het Lechtal een blijvertje wordt.

Het Lechtal is een schitterend dal waar heel veel nog is zoals het hoort te zijn.  Het is er gemoedelijk en authentiek. Kortom een dal om terug te keren.