Vroeg in de morgen loopt de wekker niet af. Irma is een kwartier van te voren
wakker en we gaan er als een speer uit. Dat resulteert er in dat we om half zes
wegrijden uit Brakel. Ik heb van te voren nog even de buienradar van Europa
gecheckt en warempel, in heel Europa schijnt het droog te zijn maar over het
gebied waar wij naar toe gaan hangt precies een buiensliertje dat maar weinig
van zijn plaats gaat. Het zou toch niet waar zijn? Het is zaterdag dus
ontzettend rustig op de weg, ook in Duitsland. We pauzeren weer bij Moselblick
bij Koblenz.
Na Koblenz komen we pas de eerste Baustelle tegen. Er zullen er
nog zeven volgen. Alleen even voorbij Stuttgart op de A8 hebben we 10 minuutjes Stau vanwege een botsing met een stuk of 4 auto’s. Het is net gebeurd anders
hadden we er wel wat langer in de file gestaan. Ook hebben we al flink in de
regen gereden.
Om precies half drie komen we aan bij ons onderkomen voor de komende week, de
Alte Bank in Riezlern. Het is zowaar droog. We worden daar verwelkomd door
Petra Roth, die ook in het complex woont. Ze vertelt dat we de enige gasten
zijn, maar daar hadden we al rekening mee gehouden. We wisten dat het een
rustige periode is in het KWT, tussen het winterseizoen en zomerseizoen. We
nemen onze intrek in appartement Rubel…., dat is nogal wrang gezien de toestand
in de wereld op dit moment. Maar goed het is niet anders. Omdat de appartementen
gemaakt zijn in een oude bank hebben ze de namen mee gekregen van valuta-eenheden,
en zo zijn wij in app. Rubel terecht gekomen. Het is een schitterend
appartement, zo goed als nieuw en ruim van opzet. We ontvangen de Walsercard van Petra Roth, deze geeft toegang tot de Bergbahnen, is buskaartje en helemaal super: dient ook als sleutel op alle deuren in de Alte Bank.
Na uitgepakt te hebben lopen we een rondje door het dorpje. Het is echt erg
rustig in het dorp, dat kunnen we aan alles merken. Maar wij komen voor onze
rust dus voor ons is dat niet erg. We drinken nog een kopje koffie bij
restaurant Bex. Er staan nog twee stukjes appelgebak in de vitrine maar wat een
pech, die worden voor wij ze kunnen bestellen weg gesnaaid voor ander gasten.
Jammer maar de koffie was prima.
We hebben vandaag maar meteen goed in gezet. Als je op de
link klikt voor de route zie je meteen waarom. Liefst ruim 15 kilometer hebben
we er op zitten.
Het begon allemaal vanmorgen om half negen toen we er uit gingen. Ik heb
heerlijke broodjes gehaald die nog warm waren van de bakkerij, zo vers waren
ze. Ik hoef maar naar buiten te stappen en meteen om de hoek is de bakkerij.
Makkelijker kan het niet.Na een
heerlijk ontbijt kunnen we even rustig aan doen en is er nog tijd voor een
bakje koffie voor we op pad gaan.
We nemen de bus naar Baad.
De bushalte is 1 minuut lopen van Alte Bank, geweldig
toch? Het is in de bus nog steeds mondkapjes op, FFP2 maskers zelfs. Wat dat
betreft zijn ze in Oostenrijk nog streng. Maar goed, leuk is het niet maar het
is niet anders. Het is een kwartiertje met de bus.
Daar begint de wandeling die we van plan zijn te doen. De wandeling loopt voor
het grootste deel langs het riviertje de Breitach. Het is 1 mei en de lente is
hier nog pril. Zodoende komen we stukken tegen waar nog sneeuwresten liggen.
Maar aan alles kan je zien dat de lente er hier ook aan komt. Vroege lentebloeiers
zoals de stengelloze sleutelbloem
en het bosanemoontje schieten hier overal de grond uit. Aan het begin van de wandeling
is het nog zwaar bewolkt maar gaandeweg wordt het beter. We waren bang voor
bakken met regen maar alles lijkt mee te vallen. In Baad begint de wandeling
dus. Baad is zo’n beetje het Talschlüss voor auto’s. Je kunt hier vandaan alleen
nog maar te voet verder. Wij gaan weer terug richting Riezlern, langs de
Breitach. Dat is een mooi pad langs de
beek en loopt het dal uit richting Oberstdorf waar hij uitmondt in de
Breitachklamm. Als we een half uurtje hebben gelopen belt Anneke en kunnen we even videobellen met Ariën. Daarna gaan we
weer verder en is het genieten van de prachtige omgeving en het mooie weer. En
dan te bedenken dat de weersvoorspellingen heel anders waren namelijk alleen
maar regen. Maar het is zelfs zo dat de zon er ook bij komt. Kortom heerlijk
wandelweer. We komen langs een kapelletje, de Leidtobel Kapelle Maria Hilf.
Al in 1730 werd in de
Leidtobel (=woestijnravijn) een Moeder Gods-kapel gebouwd. Het was pal naast de
oude hoofdweg naar Mittelberg-Riezlern. Kerkbewaarder Leo Mathis en pastoor
Anton Schäfer begonnen in 1892 met de bouw van de huidige kapel. Daniel
Schuster stelde het pand gratis ter beschikking en de Hirscheggers leverden ook
gratis het steenmateriaal. De gemaakte bouwkosten werden gedekt door
vrijwillige donaties. In 1919 schilderde de schilder Josef Reich uit Bizau de
figuur "Maria mit Kind", een kunstwerk uit de Allgäu rond 1510
opgedragen aan Waitz. De kroon van dit gotische beeldhouwwerk werd gesneden
door Ferdinand Kessler uit Riezlern. De kapel zelf werd pas in 1919 ingewijd en
de meetvergunning werd verleend. In 1935 werd aan de noordzijde een achthoekig
rond gebouw toegevoegd. Onze Lieve Vrouw werd ook enorm vereerd in het nieuwe
heiligdom, vooral tijdens de jaren van de twee wereldoorlogen.
Na hier even rondgekeken te hebben gaan we weer
verder. We komen bij de Burmi-weg.
Deze weg is speciaal aangelegd voor
kinderen. Je vindt er speeltoestellen, picknickplaatsen , sporttoestellen etc. zodat
de kinderen spelenderwijs het wandelen over de paden ontdekken. We naderen
inmiddels Riezlern weer maar we willen nog een lus maken om Riezlern heen via
de Hängebrücke en dan verder langs de Schwarzwasserbach. Dat is nog een
prachtig stuk en het lijkt net of je door een Klamm loopt. Dat is niet zo gek
want nog een uurtje doorlopen en je komt bij de Breitachklamm. Dan komen we bij
een afslag die weer terug leidt naar Riezlern maar die is afgesloten want een passage
over een brug is ingestort en de weg is afgesloten. We besluiten niet het hele
eind terug te gaan maar door te lopen naar de Schwendau-brucke en dan via de
gewone weg terug naar Riezlern. Dat blijkt noch goed te doen en zo komen we om
ongeveer half vier weer terug in het appartement.
Maandag 2 mei 2022 Oberstdorf – Spielmannsau [voor route klik hier] Vandaag doen we het dunnetjes over van gisteren. Als
je op de link klikt zie je waarom.
Zo zag het er uit toen we vanmorgen opstonden
Als ik vanmorgen naar buiten kijk zie ik een strak blauwe lucht, kortom
Kaiserwetter. We hebben vandaag een wandeling bij Oberstdorf op het programma
staan. En omdat het zulk mooi weer is lijkt ons dat een strak plan. Na eerst
een paar ansichtkaarten te hebben gekocht voor de kleinkinderen en Ariën zorgen
we dat we om kwart over tien bij de bushalte zijn voor de bus naar
Oberstdorf. We worden door de Walserbus afgezet bij het station van Oberstdorf en
vandaar is het een kleine kilometer lopen naar het begin van de wandeling.
Die
begint bij de Trettach-Brücke. Dat is vlak bij het Thalstation van de
Nebelhornbahn en we zijn ook vlak bij de Skiespring-schans van Oberstdorf,
bekend van het Vierschansentoernooi. De zon heeft behoorlijk veel kracht dus
jassen uit en eerst goed insmeren. Dan gaan we op pad. We lopen op een prachtig
pad langs het riviertje de Trettach. Het is er erg idyllisch en de vergezichten
zijn er prachtig. We komen lang Cafe Jägerstand. Dat laten we links liggen want
het is gesloten. Wel zijn best wat
eetgelegenheden open, al hadden ze ons gewaarschuwd dat dit wel eens tegen kon
vallen. André van Haus Bärenkopf vond het maar een dooie boel, zo had hij ons
gemaild, toen we daar wilden boeken. Ook Petra Roth van Alte Bank stuurde nog
een mailtje vlak voor we afreisden dat het sehr, sehr ruhig ist. Maar het valt allemaal best mee.
We steken de Trettach over en lopen nu aan de linkerkant van de beek. We lopen
door prachtige alpenweiden, ook hier begroeid met lentebloeiers. We zien hier
hele velden met Pinksterbloemen, die zijn in Nederland allang uitgebloeid. We
lopen nu over een weggetje genaamd Dietersberg. Hier staan een paar prachtige
landhausen die ook dienst doen als Gasthof. Dan voert de weg omhoog door het
bos. Het is dan nog drie kwartier doorlopen naar Spielmannsau. Daar arriveren
we om 12.50 uur, dus we hebben er 10 minuten korter over gedaan dan de
bedoeling was. En dan hebben we nog rustig aan gedaan met rondkijken en foto’s
maken. Het terras is open en we nemen
plaats op een bankje voor de hut in de zon.
Zo, daar zitten we heerlijk. We
nemen iets warms te eten, Bauernteller en een soort Gröstl met gehakt. Heerlijk met een drankje erbij. Zo
pauzeren we een uurtje en dan gaat het weer terug. Het mooie is dat we anders
terug kunnen lopen dan toen we kwamen. We komen meteen al langs een Kapel, de Rosshefte-Kappele.
Die Kapelle Christi Geburt vlak voor
Spielmannsau hoort eigenlijk bij de Traufberg en niet bij Spielmannsau, die er
nu een heeft. Het is gelegen aan de corridor genaamd Rosshefte en wordt daarom
ook wel Rosshefte-Kappele genoemd. Vroeger werden hier goederen voor de
Traufberg overgeladen, omdat er geen karren door de Tobelweg konden rijden. De
kapel werd gebouwd in de 16e eeuw en gewijzigd in de 17e en 18e eeuw.
In de
parochiebeschrijving uit 1695 wordt het genoemd als de Mariakroningskapel met
toestemming om te meten, getuige de afbeelding van het originele kleine
gevleugelde altaar uit 1658. In 1700 kreeg ze nieuwe klokken. Het altaar
dateert waarschijnlijk uit 1714. De afbeelding toont de Maagd Maria en St.
Joseph Joseph. In Pürschel staat deze kapel bekend als de Dietersbergkapel.
We lopen nu aan de
linkerkant van de beek over een verharde weg maar al snel kunnen we afslaan op
een mooi pad. We passeren aan de rechterkant een watertje, het zg. Moorweiher.
Wij hebben er geen last van maar ga er van uit dat de omgeving hier erg
moerassig is. Dan zijn we al weer bijna aan het beginpunt van de route en ook
de terugweg hebben we binnen de tijd gedaan. Het is dan nog een kilometertje
lopen naar de bushalte. Als we aan komen lopen komt onze bus er juist aan dus
mooier kan niet. Zo zijn we, na nog wat boodschapjes (gebak voor vanavond) gedaan
te hebben in Riezlern om ongeveer vijf uur weer in ons appartement.
Na de pittige tocht
van gister staat er vandaag een iets makkelijker wandeling op het programma.
Even bijkomen van de inspanning van gister.We nemen weer de bus van 10.15 uur richting Oberstdorf en stappen bij
Walserschanz uit. Dat is op de grens van Oostenrijk en Duitsland. Over de
Walserschanz is wel het één en ander te vertellen:
De Walserschanz begon als verdedigingslinie,
was lange tijd een impopulaire douanepost en markeert nog steeds de grens met
Duitsland. Loopgraven, grondwerken en een uitkijktoren
werden vanaf 1632 gebruikt om te verdedigen tegen Zweden en de Fransen. In 1823
werd de uitkijktoren gesloopt. Hier was van 1786 tot 1891 een douanepost
ingericht en met de bouw van de eerste herberg (1798) kwam er meer leven
binnen. De in 1833 opgerichte "Duitse douane-unie" bracht de
Walserbevolking alleen maar nadelen met zich mee. Van 1862 tot 1886 was in de
"Gasthof Walserschanz" het enige postkantoor in het Kleinwalsertal
gevestigd. Na jaren van voorspoed werd vanaf 1878 het probleem van de
douane-unie met Duitsland weer actueel. Na stevige onderhandelingen trad in
1891 het douane-unieakkoord in werking, dat de essentiële basis vormde voor de
economische opleving van de enclave Kleinwalsertal in de 20e eeuw. In 1936 maakte het oude "Gasthof
Walserschanz" plaats voor een statige nieuwbouw. In 1956 werd in het kader
van de weguitbreiding naar Riezlern de grensbrug over de Schanzbach herbouwd.
Vandaar gaat een
voetpad richting de Söllereckbahn. We kunnen ook in de bus blijven zitten maar
dit is veel leuker. Het is een half uurtje lopen en dan bereiken we het dalstation al.
Deze is compleet vernieuwd na onze vorige vakantie in KWT. We nemen de gondel
omhoog. Daar aangekomen nemen we plaats op het terras van Berghaus Schönblick en drinken daar een
kopje koffie. Het is helemaal geen straf om daar een half uurtje te zitten.
Het
weer is prima en de temperatuur aangenaam. Dan gaan we op pad. We hebben deze
route al een keer gelopen maar het is de moeite waard om dit nog een keer te
doen. Het is ook een heel ander seizoen en meteen dienen zich de
voorjaarsbloeiers weer aan. Dit keer zijn het hele velden met krokussen, het is
gewoon bizar zoveel er staan. We passeren de grens en lopen Oostenrijk weer in.
Oostenrijk staat bekend om zijn vele kapellen en kapelletjes. Ook nu komen we
weer een markant kapelletje tegen. Dit kapelletje is gewijd aan de Heilige
Wendelinus.
Wendelinus zou een Ierse of Schotse
koningszoon geweest zijn, die op pelgrimstocht vertrok naar Rome en toen het kloosterleven verkoos
boven het koninklijk hof. Hij leefde een tijdje als kluizenaar in het bos
van Westerich.
Volgens pelgrimstraditie van zijn vaderland trok hij rond, vragend om onderdak
en eten, maar nadat een rijke burger nabij Trier hem bekritiseerde dat hij als jonge, sterke man bedelde, werd
Wendel varkenshoeder. Hij stopte daarmee omdat hij te weinig tijd had om te
bidden en werd veehoeder. Ook als veehoeder bleef hem echter te weinig tijd
over om te bidden en zo werd hij schaapherder. In 597 werd hij abt in Tholey. Wendelinus is de patroon van de varkens- en
veehouders, de schaapherders en de boeren en van het vee. Hij wordt tegen
veeziekten aanroepen. Zijn feestdag is 21 oktober.
Het weer is nog steeds uitstekend, vooral om te
wandelen. Onderweg zoeken we een bankje om ons eten op te eten, het is er goed
toeven. Dan volgt nog een kronkelpad dat ons
langs een waterval voert. Dit is de Schmiedebach Wasserfall.
We zijn dan
al een heel eind in de richting van Riezlern terecht gekomen en zo lopen we om
pakweg 14.00 uur Riezlern weer in bij bushalte Postambt.
Woensdag 4 mei 2022 Hirschegg-Baad [voor route klik hier] We gaan vandaag met de bus richting Baad en stappen bij het
Walserhaus in Hirschegg uit.
Vandaar begint een wandeling richting Baad die wij over de
Baader-Höhenweg willen gaan lopen. Bij de Heubergbahn gaat het omhoog over
normaal asfaltweg die al snel smaller worden. Zomers kan je met de Heuberg
stoeltjeslift omhoog maar die ligt in dit seizoen stil. Dus wij gaan lopen. Na
ongeveer een kwartiertje fors omhoog lopen bereiken we haus Schönblick. Nog een
stukje verder komen we bij een Wassertretbecken waar we even op de houten ligstoelen plaats nemen.
Dan gaat de route verder over de Rohrweg en komen zo langs de Rohrsee, dat is een
waterreservoir voor het skiegebied Heuberg. Het is nu nog een flink stuk door
naar de Sonna-alp en komen nog over een mooi pad door het bos.
We krijgen de
Sonna-alp in zicht maar we moeten eerst nog een bocht maken onder de Zaferna-lift
door voor we deze bereiken. Met de Zaferna-lift kun je van uit het dal omhoog
met deze lift en stap je uit bij de Sonna-alp. We eten daar ons brood op en
rusten even uit.
Dan gaan we over de Höhenweg verder.
We lopen nu een flink stuk door en bereiken uiteindelijk Berggasthof Bühlalpe. Daar nemen we het pad naar beneden. We zien hier ook de Enzian al bloeien zelfs.
Hier gaat het stijl naar beneden en we moeten behoorlijk in de ankers.
Het laatste stuk van de wandeling dient zich aan, Baad komt in zicht. We
pauzeren nog even op een bankje met mooi zicht op Baad. Aan de rechterkant zien
we het Startzelhaus. Als we verder afdalen komen we langs de Kapelle St. Martin
in Baad.
Als we verder gaan zien we de bushalte van Baad en zien de bus die wij willen
halen al staan, maar zo als wij het kunnen inschatten komen we voor die bus
niet op tijd. En inderdaad, vlak voor onze neus vertrekt de bus. Maar een blik
op het Fahrplan leert ons dat een kwartiertje later nog een bus richting
Riezlern gaat, dus niks aan de hand.
In de verte verdwijnt net de Walserbus die wij moeten hebben
Ook deze wandeling hebben we weer met
droog weer kunnen lopen, eigenlijk was het prima wandelweer.
Voor het avondeten hebben we gereserveerd bij Bex, een prima restaurantje dat
bij ons aan de overkant zit. We hebben er heerlijk gegeten. Menu met asperges.
Echt heel lekker.
De route van vandaag begint bij ons appartement.
Dus we hoeven geen rekening te houden met het halen van een bus.
We lopen
richting de Breitachbrücke maar slaan hiervoor rechtsaf door het naturpark. We
hebben dan meteen al een flinke afdaling maar ook daarna een stijl stuk omhoog.
Zo komen we op de Eggstrasse. Na noch ongeveer tweehonderd meter slaan we
linksaf, vlak voor Haus Wild, dat we noch kennen van onze eerste vakantie in het KWT. We komen op het pad dat
ons naar de Naturbrücke
leidt. Deze brug, die zich natuurlijk gevormd heeft,
gaat over de Schwarzwasserbach. Het is een mooi stukje over de route van
vandaag. Dan gaat het weer verder in de richting van Wäldele over mooi paden. We
lopen door een prachtig gebied en komen op een punt dat we niet precies weten
hoe we verder moeten. Na overleg met twee passanten besluiten we eerst rechtsaf
te gaan, maar uiteindelijk gaan we recht door. Dat blijkt een juiste keuze te
zijn want even later lopen we weer lang de Schwarzwasserbach. We slingeren weer
een stukje door het bos en bereiken een waterval. Daar even gestopt voor de
nodige foto’s. We lopen nu over de Auweg, maar het doet niet zeer hoor! In een
omgeving als deze vergeet je de pijntjes en ongemakjes die je laatste dagen
hebt opgelopen. In de bermen licht hier en daar nog wat resten sneeuw en een
stukje verder moeten we een sneeuwveldje over steken. Dan komen we weer bij een
waterval. Deze is noch mooier en spectaculairder dan de vorige. Dit is de
Kessellöcher-Wasserfal. Dan gaat het weer verder en komen we op en bijzonder stijl
pad dat omhoog gaat.
Ik denk dat we zo’n beetje een kilometer over dit pad
lopen en komen dan ook flink afgepeigerd boven. Daar kunnen we rusten want we
zijn nu bij Berggasthof Schöntalhof. Dit
is weliswaar dicht maar wij landen toch op het terras om onze lunch te
nuttigen. We zitten er mooi beschut. Na de lunch gaan we in de richting van
Hirschegg en dalen nu en komen over een mooi pad en hebben prachtig uitzicht over
het dal. We zien in de verte ook
Riezlern liggen. We zouden daar ook naar toe kunnen lopen maar besluiten dat
toch maar niet te doen. Zo komen we in de buurt van Hirschegg en daar bezoeken
we nog de Evangelische Kreuzkirche. Het is een sfeervol kerkje met aanleunende
pastorie.
De kerk staat op een heuvel in het noorden van
Hirschegg en werd tussen 1952 en 1953 gebouwd volgens de plannen van de
architect Gustav Gsaenger onder de plaatselijke bouwdirectie van de architect
Fritz Horle uit Obersdorf. Naast het bijna eivormige schip onder een schilddak
staat een vierkante toren met tentdak. De sacristie en de vestibule bevinden
zich onder een lessenaarsdak.De gemeenschapsruimte in het souterrain en de
gebedsruimte met sacristie op de begane grond hebben elk een vestibule. De
gebedsruimte heeft een plat houten balkenplafond. Bij het altaar staan
kruisbeelden en twee engelen uit 1953 van de beeldhouwer Andreas Schwarzkopf
uit Ruhpolding met een versie van de schilder Angela Gsaenger. Het schilderij
van evangeliesymbolen op de balustrade van de galerij uit 1953 is ook van
Angela Gsaenger. In 1960 werd de kerk structureel vergroot. Het orgel met 13
registers uit het jaar 1961 is van Orgelbau Ott in Göttingen. In 1962 werden
een pastorie en een kosterswoning aan de kerk toegevoegd.
We komen langs cafe s' Hirscheck waar we nog een bakje koffie drinken met gebak. We zijn vlak bij de bushalte waar we een kwartiertje moeten wachten op de bus
naar Riezlern. Weer een goed bestede wandeldag. ’s-Avonds hebben we(teveel)
gegeten bij de buurman van gister dus ook tegenover ons, Michl’s Steakhous.
Vrijdag 6 mei 2022
Shoppen in Oberstdorf
Onze laatste vakantiedag. Als we opstaan en naar buiten
kijken is het zwaarbewolkt. Naar het er naar uitziet wordt het geen wandelen
vandaag. Daarom is het besluit snel genomen en gaan met de bus van 11.15 uur richting Oberstdorf.
Het is nog wel droog als we er aankomen dus wat dat betreft valt het nog mee.
Zo scoren we hier en daar wat benodigdheden. De lunch gebruiken we in een leuk
tentje op de hoek
Geen commentaar nodig
Walserstrasse/Nebelhornstrasse. We bezoeken nog het Altes Rathaus waar een museum in is
gevestigd en kijken daar wat rond. Inmiddels is het gaan regenen, dat betekent dat we het busstation op gaan zoeken. Zo nemen we de bus van 15.00 uur weer
terug naar Riezlern.
Zaterdag 7 mei 2022 Riezlern - Brakel
We rijden om 07.15 uur uit een druilerig Riezlern weg. Maar het begint al snel wat droger te worden. een nog voor we bij Stuttgart zijn komt de zon er ook bij. Het is vervolgens prima weer om te rijden. We zijn zo'n beet rond de klok van 13.00 uur in Koblenz waar we weer stoppen. Daar eten we ons brood op. Vlak van te voren zijn we nog gestopt om te tanken. De benzine bij dit pompstation was
€ 2,50 per liter. Ik tankte voor € 104,00. Bizar hè?
Om 16.15 uur rijden we thuis de hof weer op. We hebben er dan precies 9 uur op gereden met pauzes en tanken.
Resume:
-Het was een heerlijke vakantie en het weer is honderd procent meegevallen naar verhouding de vooruitzichten waren.
-We hebben 5 prachtige wandelingen gemaakt bij elkaar 63,9 kilometer, 1899 mtr uphill en 1780 mtr downhill.
-We hebben 6 middagdutjes gedaan. Ook niet verkeerd.
Leuk om je reisverslag te lezen Wij gaan over 5 weken die kant op en hoop dan wat van deze routes te gaan lopen
BeantwoordenVerwijderen