Dorenweertsepad

Dorenweertsepad donderdag 5 januari 2023 [voor route klik hier]

Dit Klompenpad begint bij het prachtige kasteel Doorweth bij Doorwerth. We kunnen onze auto vlak bij het kasteel parkeren. Daar trekken we onze bergschoenen aan en lopen het terrein op van het kasteel. In de taveerne kunnen we terecht om van het toilet gebruik te maken. Daar komen we aan het eind van de wandeling weer terug maar ik wil nu al even gebruik maken om het een en ander uit te leggen hoe het er daar aan toe gaat. Je kunt daar gewoon de taveerne in en daar gaan zitten om iets te gebruiken. In ons geval werd het twee koffie met een heerlijk stuk bosbessentaart. Dus je hoef er niet eerst intree te betalen om vervolgens in de taveerne plaats te kunnen nemen. 

Ik schrijf dit omdat ik heel erg verbolgen ben van hoe het bij slot Loevestein geregeld is. Wij wonen op een steenworp afstand van Loevestein en het wil nogal eens het geval dat we in de buurt van het slot een wandeling maken of dat we er naar toe fietsen. Hoe lekker is het dan om nog even in de taveerne plaats te nemen of op het terras om er iets lekkers te nuttigen. Dat kan wel, maar... dan moet je eerst intree betalen, € 14.50 per persoon, en dan mag je plaats nemen in de taveerne. Dus dan ben je € 29,00 verder en dan heb je nog niets op. Nou dan is mijn zin in koffie allang over. Wat eem bekrompen gedoe zeg. En dat speelt zich af vlak bij ons, waar we vroeger ook gewoon zonder problemen naar toe konden. Maar nu zitten daar een stelletje figuren met eurotekens in d'r ogen en die zulk soort dingen verzinnen. Belachelijk.  

Zo dat ben ik kwijt......!

En dan nu het Dorenwertsepad.Het begint dus bij het kasteel Doorwerth. Via het terrein van het kasteel lopen we zo de bossen in. Al snel passeren we een ijskelder.

IJskelder

Een ijskelder is een veelal vrijstaande en ingegraven kelder, waarin men in de winter stukken ijs op slaat en afdekt met hooi ter extra isolatie.
Het is rustig winterweer en er groeien nog steeds diverse paddestoelen. Ik fotografeer een paar bijzondere exemplaren. Als we weer een stuk verder zijn komen we langs de uitkijktoren de Boersberg. die we beklimmen. Boven hebben we een prachtig uitzicht over de omgeving. Na hier een poosje te hebben vertoeft gaan we weer verder en komen bij een volgend uitkijkpunt, Rolandeck en ligt op een ijstijdstuwwal. De heuvels die we zien zijn niet van natuurlijke oorsprong, maar in de prehistorie door mensen opgericht. Vaak werd een grafheuvel echter voor meer dan één begraving gebruikt. Na iedere bijzetting werd zo'n heuvel gewoon wat groter gemaakt. Ook werden er naderhand urnen met crematieresten in begraven. Grafheuvels dateren uit de laatste 3000 jaar voor Chr.
Niet ver daarna bereiken we de restanten van een oude theekoepel. Op de overblijfselen hiervan gaan we zitten om onze boterhammen te eten. We gaan weer op pad en lopen nog steeds door de bossen. We bereiken het landgoed Duno. Dit is een landschappark dat in 1800 is ontstaan. We lopen  nu in de richting van Heveadorp. We passeren ook nog de Duno-brug. Deze brug heeft verder geen enkele functie en is er alleen maar om het landschap op te sieren. We noemen dat een follie. Dan lopen we Heveadorp binnen. Daar is wel het een en ander over te vertellen:

Heveadorp

In 1888 vestigden zich op landgoed de Duno een melkerij met stamboekvee en modelboerderij Huis ter Aa. In 1914 werd dit particuliere bezit deels verkocht aan een Groningse firma. Deze fabriek kon in Groningen niet meer uitbreiden en verhuisde daarom richting Doorwerth; het vakbekwame personeel meenemend. In 1916 werd zo de N.V. Nederlandse Rubberfabrieken Hevea opgericht. Het Huis ter Aa werd kantoor (dat het nu nog is) en de stallen werden ingericht voor de fabricage van rijwielbanden. De fabriek had in die tijd 258 werknemers in dienst en breidde verder uit. Zo ontstond een zogenoemde boven- en benedenfabriek. De ligging aan de Rijn was gunstig vanwege de aanvoer van kolen en grondstoffen.

Voor de werknemers liet het bedrijf een dorpje bouwen: Heveadorp. Zo bond men de arbeiders aan de fabriek. Het dorp telde eind jaren dertig 154 woningen. De productie breidde zich uit naar schoenen, hakken, rubber laarzen en allerlei industriële en huishoudelijke artikelen. Na een bloeiperiode werkten er eind 1939 1500 mensen. Dat aantal halveerde in de oorlog. Veel van de fabriek werd verwoest, evenals zestig woningen. Ondanks de vele bezwaren tegen de wederopbouw, werd de fabriek toch herbouwd. De werkgelegenheid kreeg voorrang boven de landschappelijke waarde. Verplaatsen zou miljoenen gekost hebben. 
In 1977 bereikten Vredestein en de vakorganisaties overeenstemming over de herstructurering van het bedrijf. Dit plan omvatte onder andere de bouw van een nieuwe fabriek in Renkum en de afstoting van de activiteiten in Heveadorp. Bijna heel het dorp was toen bedrijfsbezit. Vanwege de slechte woningmarkt werd het inmiddels verpauperde Heveadorp in 1983 verkocht. Een deel kwam in bezit van de gemeente. Het fabrieksplateau werd afgegraven en het gebied hersteld. Er kwamen verschillende typen woningen, zowel woningwetwoningen, premiewoningen als vrije sectorwoningen. Nu telt Heveadorp ruim 850 inwoners

Als we Heveadorp uit zijn komen we over de Westerbouwing waarvan we mooi zicht hebben over de Nederrijn. We komen over een weg die we ook tijdens de Airborn tocht hebben gelopen We lopen nu in de richting van de Nederrijn en lopen nog een heel eind door de uiterwaarden van deze rivier.

Dus dit is een heel ander landschap dan waar we tot nopg toe in gelopen hebben. Dat maakt deze wandeling dan ook zo bijzonder. Links van ons ien we de sluizen van Driel. We zien in de verte kasteel Doorwerth al opdoemen maar het zeker nog drie kwartier voor we daar zijn. Het tempo wordt mede bepaalt door de vele omheiningen die we over moeten. Maar ze hebben hier prima voorzieningen getroffen om deze op een vrij gemakkelijke manier over te komen. 

Zo lopen we om 14.15 uur weer het terrein van kasteel Doorweth op. Geheel gratis. En niemand die zegt: "je moet eerst € 14,50 betalen om er in te kunnen". We kunnen gewoon in de taveerne plaatsnemen om koffie te drinken. Niets aan de hand. Zo kan het dus ook. Maar op Loevestein moeten ze weer zo hoognodig intree heffen om úberhaupt een kopje koffie te drinken.

Bah...bah en nog eens bah!!!

PS. We hebben vandaag (28-1-2023) een rondje gelopen bij Loevestein. Ik ben voor de zekerheid nog even gaan kijken of het nog steeds klopt van wat ik hierboven over Loevestein heb geschreven. En warempel wat ik heb geschreven klopt niet meer. De intree is met een euro verhoogd. De rest van mijn verhaal klopt helaas nog wel.

 

Koek en Zopie tocht Giessenburg

Koek en Zopie tocht Giessenburg zaterdag 21 januari 2023 [voor route klik hier]

Na de koffie vertrekken we richting Giessenburg om daar deel te nemen aan de Koek en Zopie tocht. We hebben ingeschreven voor een afstand van 10 kilometer. Dat is ver genoeg voor een zaterdag. We vertrekken rond de klok van 11.00 uur bij de kantine van vv. Peursum. Het weer is winters. Een beetje nevelig. Er ligt nog sneeuw die de dag van te voren is gevallen. Veelal is deze sneeuw aangevroren zodat we vooral het eerste stuk uit moeten kijken om niet uit te glijden. Als we eenmaal op de Doetseweg zijn gaat het een stuk beter. Giessenburg ligt in de Alblasserwaard en dat is een prachtig gebied met veel water. Ik kom er heel vaak met de taxi. Ook heb ik hier een paar keer deelgenomen aan de Molentocht op de schaats. En nu dus te voet. We lopen de Doetseweg uit, met aan onze linkerhand de Giessen.

We komen door de "Graanbuurt". Hier kun je landelijk winkelen en genieten bij eigentijdse winkels met een buitengewoon assortiment in een bijzondere omgeving. We steken de provinciale weg over en lopen in de richting van Pinkeveer, een buurtschapje dat een eindje verder op ligt. We komen over de Muisbroekseweg en zien de Scheiwijkse molen al staan in de verte. De nevel maakt het een mystieke beleving van. Heel apart. We komen langs de molen en stoppen hier even om foto's te maken.

Daarna lopen we over de Voordijk in de richting van Schelluinen. Na zo'n 2 kilometer slaan we rechtsaf. Als we daarna weer naar links gaan langs de provinciale weg zien we in de verte al de rustpost. Als we daar aankomen hebben we er 7,6 kilometer op zitten dus het schiet al op. We rusten even uit onder het genot van chocolademelk en koek. Het laatste stuk gaat eerst over het industrieterrein van Schelluinen en daarna lopen we over de Kerkweg, waar het weer een stuk landelijker is. Dan is het nog een kwartiertje lopen naar het eindpunt. Als we daar aankomen hebben we 10,78 km gelopen. Het was een mooie tocht en goed georganiseerd.