Lang weekend Kinheim aan de Moezel

Vrijdag 26 oktober 2012

Om 07.50 uur zijn we vertrokken, vlak na Ariën, naar Duitsland waar we het weekend willen verblijven in een pension aan in het kleine plaatsje Kinheim aan de Moezel. Het eerste, tot aan Maastricht, rijdt Irma. Na Maastricht begint het te miezeren en dat blijft zo tot aan Bern-Kastel toe. Doordat er in Duitsland in Duitsland een omleiding is verspelen we daar misschien wel 3 kwartier. Uiteindelijk zij we om 11.45 uur in Bernkastel. Dat is een pittoresk dorpje aan de Moezel. Het is vooral bekend om het smalste huisje ter wereld. Daar de auto in de parkeergarage gezet een het stadje in gelopen. Eerst wat rondgelopen in het dorpje zelf waarna we aan de wandeltocht beginnen die we gepland hadden, de Burg-Olymp-Tour. We lopen eerst tussen de druiven en komen tot aan de kapel St. Anna. Daarna lopen we de bossen in. Het eerste stuk miezert het nog maar op een gegeven moment is het ook even droog.
De wandeling is prachtig, zelfs met dit weer. Kan je nagaan hoe het hier is als het mooi weer is. Via de Wilhelmshöhe lopen we richting Olymp, het hoogste punt van de wandeling. Daarna lopen we richting de Burcht van Bernkastel. Deze hebben we nog even bezocht en vervolgens afgedaald richting het dorpje. Daar hebben we in een conditorei heerlijke koffie met gebak genuttigd.
Nog even wat rondgelopen in Bernkastel en toen in de auto gestapt en naar ons pension in Kinheim gereden.We werden daar hartelijk ontvangen door Marlene. We nemen plaats in het aufenthalsraum waar we meteen een glas Moezelwijn aangeboden krijgen. We beginnen meteen over Brakel en het blijkt dat ze half Brakel kent. Vanaf begin jaren ’70 hebben ze al Brakelaren te gast. Karl-Jozef komt erbij zitten en die begint ook meteen over Brakel. Die avond kunnen we daar blijven eten want Karl-Jozef zorgt dat de BBQ aangaat en daar kunnen wij van mee genieten. We hebben dus heerlijk gegeten onder het genot van een fles riesling. De gatenboeken kwamen erbij en al gauw ging het weer over Brakel. We hebben ’s avonds nog een ommetje gemaakt maar in Kinheim zelf is maar weinig te beleven. Dat maakt voor ons niet uit want we zijn gekomen om te wandelen in de omgeving. Weer in het pension aangekomen spelen we nog een spelletjes Triominos. Wat is het hier gezellig. Karl-Jozef haalt een fles zelf gebrande William-schnaps  te voorschijn. Die is voortreffelijk. Karl-Jozef heeft dus zelf een wijngaard en maakt zijn wijn zelf. Daarnaast brand hij ook diverse soorten schnaps. Uiteindelijk toch maar gaan slapen.


 

 Zaterdag 27 oktober 2012 [klik hier voor de route]
Om 08.30 uur opgestaan en een lekker ontbijtje op. Na het ontbijt vertrekken we richting Cochem. Voor Cochem licht het plaatsje Eller waar we aan onze wandeling voor die dag beginnen; de Calmon Klettersteig. Het weer is droog en koud (2°). Af en toe valt er wat lichte sneeuw. Maar het lijkt een stuk lichter dan gister en dat blijkt wel want er komt zelfs wat blauwe plekken door de wolken heen. Goed, we starten bij de Bahnhof. Het gaat stijl omhoog en omdat we snel stijgen verandert het landschap steeds. We komen steeds hoger boven de Moezel en zover we kunnen kijken zien we druiven. Het is een prachtig gezicht. Het weer wordt steeds beter en de zon komt erbij. De bladeren van de druiven zijn aan het verkleuren en het is een bont pallet aan kleurschakeringen. Ook worden er nog druiven geplukt. Op verscheidene punten zijn hutjes gebouwd waar je in kunt uitrusten of wat eten en van het uitzicht genieten. In één van die hutjes eten we onze broodjes op en hebben we tegelijk een prachtig uitzicht. We kijken op de ruïne  van het Kloster Stuben. Die zie je bijna de hele wandeling want we lopen om een grote bocht van de Moezel. Ondertussen zien we de vracht en plezierschepen onder ons voorbijtrekken. Het is werkelijk een prachtig gezicht. De route is nog niet zo eenvoudig. We moeten ons vasthouden aan draden die met grote pinnen in de rotsachtige boden zijn aangebracht en regelmatig moeten we met trapjes omhoog. De tocht is erg gevarieerd. De ene keer lopen we in de bossen en de andere keer tussen de druivenranken. We komen in het plaatsje Bremm uit waar we nog even wat rondkijken waarna we onderlangs de Moezel teruglopen naar Eller waar onze auto staat. ’s Avonds zijn we bij Alice in Kindel, dat licht over de brug aan de overkant van Kinheim, wezen eten. We waren in Brakel al getipt voor dit adres. Nou, het was daar echt prima. We hebben daar ontzetten lekker gegeten en het was er heel gezellig. Een aanrader voor iedereen.

 

Zondag 28 oktober 2012 [Klik hier voor de route]
We kunnen een uur langer slapen, want deze nacht is de wintertijd in gegaan, dus dat is mooi meegenomen. Om 08.45 zitten we aan het ontbijt. We willen we vandaag de Mosel-krampen lopen. We rijden richting het pondje aan de overkant van het kleine dorpje Beilstein. We varen te voet over naar Beilstein. Het is een pittoresk dorpje dat tegen de helling van de Moezel ligt aangeplakt. Het weer is prachtig maar nog steeds koud. Vanmorgen, toen we opstonden, was het -3½°. Maar nu staat de zon hoog aan de hemel en het voelt lekker aan. We lopen de helling op en al gauw zien we de Moezel onder ons stromen. We komen langs de sluis van Fankel en hebben een mooi uitzicht hoe het schutten in zijn werk gaat. We lopen ook nu weer op best steile stukken. We komen in het dorpje Bruttig waar een stukje verder een brug ons naar de andere over van de Moezel brengt. Daar ligt het plaatsje Ernst en daar eten we een heerlijke bord Gulashsoep in de luxe kantine van de kampeerplaats. Dan lopen we langs de andere oever van de Moezel terug. Opnieuw prachtige panorama’s. Het weer is schitterend, prachtige blauwe lucht en veel zon. Hier hangen nog veel druiven die nog geplukt moeten worden. Het is nog best een eind terug lopen en tenslotte komen we in Poltersdorf waar we de auto geparkeerd hebben. Het is nog vroeg dus we besluiten om door te rijden naar Cochem. Daar is het druk. We drinken nog een lekker bakje koffie met gebak daar en lopen daarna nog wat rond in Cochem. Leuk om daar na 25 jaar weer eens een keer te zijn. Om 17.00 uur zij we weer terug in het pension. ’s Avond hebben we gegeten in hotel Pohl in Kinheim. Heerlijk gegeten. Kortom het was weer een welbestede dag.

Maandag 29 november 2012

Weten jullie wat hotseflossen is?  Dat is precies wat wij de afgelopen vier dagen veelvuldig gedaan hebben. Ook hier in de omgeving van de Moezel is de herfst ingetreden en dat geeft een mooie kleurschakering van de bomen en de druivenranken. Veel bladeren zijn al van de bomen af en dat geeft een dik pak bladeren op de grond. Als je daar met je voeten doorheen sleept dan ben je aan het hotseflossen.  Om dit werkwoord te vervoegen valt nog niet helemaal mee. Ik ga het toch proberen. Ik hotseflos, hij floshotse, wij hebben hotsegeflost, of zoiets.

Vandaag gaan we weer terug naar Brakel maar we willen eerst nog een wandeling maken bij Bern-Kastel. Na het ontbijt de auto ingepakt en hartelijk afscheid genomen van Marlene en Karl-Jozef. De nodige flessen Moezelwijn en een fles Williams-Obst mee en we konden vertrekken uitgezwaaid door Marlene en Karl-Jozef. We rijden naar Bernkastel waar we nog een wandeling, Bernkastel-aussichten, hebben gepland. Opnieuw lopen we door een prachtig gebied. We lopen eerst het plaatsje uit en komen al gauw in de bossen waar we af en toe een mooi uitzicht hebben op de omgeving. We lopen via de Kaiserstuhl richting het Goldenes Kreuz, wat we nooit te zien krijgen. Een beetje raar want in de routebeschrijving stond een hele legende hierover beschreven. Tegen de middag zijn we weer terug in Bernkastel waar we een lekker broodje warm vlees eten. Daarna vertrekken we naar Nederland. Het is inmiddels een beetje gaan sneeuwen en onderweg zien we op sommige plaatsen wat sneeuw liggen. Vroeg voor de tijd van het jaar. Rond de klok van vier zijn we weer terug in Brakel.

We kunnen terug zien op een geslaagd weekend en het is zeker voor herhaling vatbaar.

STUMM - ZILLERTAL 2012

Zaterdag, 7 juli 2012

Ook deze keer waren we weer vroeg uit de veren om naar Zillertal te vertrekken. 02.05 uur was het toen we wegreden uit Brakel uitgezwaaid door Marjiel en Ariën. De rit ging voorspoedig doordat we nu de snelweg naar Duitsland kunnen nemen bij Venlo. Daardoor waren we een kwartier eerder bij Koblenz, onze eerste stop. Het was ontzettend rustig op de weg en we schieten goed op. Maar dan. We krijgen autopech. De auto stopt ermee, hetzelfde euvel als twee maanden terug, dus dat wordt de ANWB bellen. Gelukkig kunnen we de auto op een veilige plek zetten langs de autobahn. We zitten zo’n 20 km. Voor Munchen. De ANWB roept de ADAC op en na anderhalf uur worden we weggehaald van de autobahn. Van te voren is er nog een motorrijder van de ADAC langs geweest om te vragen “Was losh wahr” en of we genoeg eten en drinken bij ons hebben. Goed de ADAC brengt ons bij de dichtstbijzijnde Opel-garage. Daar staan ze op het punt van sluiten, maar ze gaan ons toch helpen. De auto wordt aan de computer gehangen en uitgelezen. Daar bleek dus waar we al bang voor waren; auto kon niet meteen gemaakt worden, onderdelen moeten besteld worden. Dus we krijgen een huurauto mee om verder te reizen. Tussendoor neemt de ANWB nog contact op hoe de vorderingen zijn. Bij Interpolis blijkt dat we verzekerd zijn voor dit akkefietje wat betreft de huurauto dus dat is mooi. De huurauto wordt een gloednieuwe Astra Station Turbo met alle toeters en bellen, en 80 km. op de teller, dus dat is niet verkeerd. We zouden van de garage een seintje krijgen wanneer onze auto klaar is en dan gaan we hem ophalen. Alles over gepakt en om 13.00 uur rijden we weer verder richting Zillertal. Drie vertraging opgelopen, dus dat valt eigenlijk best mee. De drukte rond Munchen valt relatief mee en we schieten weer goed op. Toch sluiten we achteraan in een file voor de zoveelste Baustelle. Dat doet ons besluiten om binnendoor te gaan via de Tegern en Achen-see. Uiteindelijk komen we om 16.00 uur aan in Stumm waar we eerst nog boodschappen gedaan hebben. Dan door naar ons huisje waar we verwelkomd worden door Anna en Wolfgang. Daar het hele verhaal gedaan en daarna uitpakken. De ANWB neemt ook nog een keer contact op hoe de zaken er voor staan. Ik kan melden dat we op de plaats van bestemming aangekomen zijn. Hierbij een grote pluim voor de ANWB en de ADAC voor hoe zij dit aangepakt hebben. ’s Avonds lopen we nog even door het dorfsmitte. Het is daar een gezellige boel. De Stummer-schrei is zojuist geopend en er is dan ook van alles te doen. Overal zitten muziekkapelletjes te spelen. Heel leuk.

Zondag 8 juli 2012

We slapen eerst maar eens uit en doen rustig aan. De zon staat hoog aan de hemel. We nemen niet de gok om in Jenbach naar de kerk te gaan om de eenvoudige reden dat we niet weten of het wel kerk is.
Na op ons gemak een bakje koffie te hebben gedronken begeven we ons in onze huurauto richting Schwarzachalm. Een leuk wetenswaardigheidje over de auto. Het dashboard lijkt meer op de cockpit van een F16 dan van een auto. Allerlei knopjes dus. Ik ontdek een apart knopje waarvan ik denk dat het van de airco is en zet het op de hoogste stand. Even verder tijdens de rit merk ik dat mijn zitvlak warmer begint te worden. Nog wat verder is het niet meer te houden. Je raad het al, dat knopje was dus voor de stoelverwarming. Ik moet op de blaren zitten.
We parkeren de auto bij Kuhle-rast en wandelen binnen een half uur naar de Schwarzachalm. Als we aankomen is Hans Egger al volop bezig met zijn show. Duo Montana is aanwezig  om de boel op te leuken, kortom een gezellige boel. Het weer is heerlijk en we genieten volop van de gezelligheid. Irma neemt en Speckplatte en ik Schmarren, heerlijk.
Daarna nemen we plaats in de luierstoelen die overal zijn neergezet en nemen het er van. We lopen via de Zapfenalm terug naar de auto en zijn +/- 16.00 uur weer terug in Stumm. Heerlijk op het balkon lezen onder het genot van een versnapering.

Maandag 9 juli 2012 Kreuzjochhutte - Stumm [Klik hier voor de route]

Kwart over zeven opgestaan. We regelen eerst onze “Z”-tickets op de bahnhof bij onze grote vriend Wolfgang. Daar is het “Immer bar zahlung”. We gaan met de zug naar Zel en lopen naar de Zillertal Arena en nemen de gondel omhoog naar de Sonnenalm. Bij de Kreuzjoghutte koffie gedronken. Het weer valt nog niet mee, we lopen in de wolken. Toch besluiten we onze tocht voort te zetten en door te lopen naar Stumm. Het is wel even zoeken want in het begin staan er weinig of geen bordjes. Door goed de kaart te raadplegen (Irma) komen we op de goede weg. Via de Kapaunsalm en Koglanger schieten we een heel eind op. Dan lopen we richting de Tannenalm. We denken zo, hier lekker uitrusten onder het genot van een heerlijke versnapering en dan met de linietaxi terug naar de bahnhof in Kaltenbach. Aber leider, Montag ruhetag. Toch rusten we er even uit. Ze zijn daar met modelvliegtuigjes in de weer. Zeker 10 van die vliegtuigjes zien we in de lucht. Daarna lopen we weer verder, het is nog wel even lopen hoor! Hoe verder we lopen, hoe meer last Irma krijgt van haar knieën. Het ziet er naar uit dat we de Bahnhof in Kaltenbach niet halen. Plotseling ziet Irma een vrouwtje die afscheid aan het nemen is van, wat later blijkt, haar vader. Ze schiet haar uiteindelijk aan en aan vraagt hoelang het nog lopen is naar Kaltenbach. Het vrouwtje kijkt Irma aan en biedt spontaan een lift aan naar de bahnhof. Zo zijn we om 15.00 uur weer terug in ons huisje. Het weer is nog best opgeklaard. De zon komt er af en toe bij. De ANWB neemt weer kontakt op. Ze hebben met de garage in Munchen kontakt gehad. De auto is woensdag a.s. klaar. Kosten € 800,00.

’s Avonds hebben we bij Nester heerlijke schnitzels gegeten.

Dinsdag 10 juli 2012 Maxhutte [klik hier voor de route]
Als we wakker worden is het prachtig weer. We besluiten naar de Maxhutte te lopen. We hoeven niet al te vroeg weg. We nemen op ons gemak het treintje richting Mayerhofen van waar we met de bus verder gaan naar Ginzling. Als we door de tunnel, bij Ginzling, heen zijn regent het plots pijpenstelen. Maar we besluiten toch op pad te gaan. De regenkleding aan en hopsakee. Het pad loopt eerst op een gemakkelijke manier omhoog, maar allengs wordt het stijler. Geluk is dat we op dichtbegroeide hellingen lopen dus we vangen niet de volle laag van de regen. Het is wel jammer want als de zon zou schijnen is dit beslist een prachtige tocht. Na anderhalf uur bereiken we de hut, trekken een droog shirt aan en gaan naar binnen om te eten. Heerlijke gulashsuppe. Het is echt een gezellige hut. Ondertussen zien we als we naar buiten kijken dat het begint op te klaren en even later schijnt de zon uitbundig. Dus de afdaling geschied heel wat zonniger dan de klim. We kunnen nu ook goed zien hoe de hut is gelegen. Prachtig past hij in het berglandschap en ik schiet nog snel enkele foto’s. Tijdens de afdaling halen we een man en een vrouw in uit Middelburg en lopen met hun mee naar beneden. Zij zitten op de camping in Moyerhofen en zijn ook echte Oostenrijk-freaks. Heel veel plaatsen waar wij geweest zijn kennen ze, ook in het Voralgebergte. We kunnen met hun meerijden naar de bahnhof in Mayerhofen anders hadden we nog anderhalf uur moeten wachten op de bus. Ze blijken ook nog Jannie en Evert van de Ham te kennen en zo zie je maar, de wereld is klein. Met de trein terug naar Stumm, maar we zijn eerst nog in Zel uitgestapt om daar een lekkere yogurt-becher te nuttigen. Het is vandaag dinsdag, dus vanavond naar Fugen naar het concert van de BMK. Ze hadden een prachtig programma. Ietwat klassiek voor de pauze en erna wat lichter. Zo kwam de typewriter en een gedeelte uit de Bolero van Ravel voorbij.Ook een leuk item was “El condor passa” gespeeld door de twee jongste dwarsfluitspeelster. Een topper.

Woensdag 11 juli 2012

Vandaag om 07.00 uur op want we moeten naar Munchen om de auto op te halen. We kunnen de garage makkelijk terug vinden en zijn er klokslag 10.00 uur. Pinpas of Visa-kaart hadden we niets aan om te betalen dus moesten we eerst geld uit de muur pinnen en in de garage cash betalen. Goed, alles geregeld, en terug naar het Zillertal. Onderweg terug hebben we vlak bij Irschenberg een wolkbreuk op ons dag gekregen, zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Eenmaal in het Zillertal aangekomen schijnt de zon weer en is het 24 graden. We zetten de auto bij de bahnhof in Kaltenbach en rijden met de trein naar Mayerhofen. Bij de slager eten wee een heerlijk broodje warm vlees en gaan daarna met de Penkenbahn mee omhoog. We lopen daar vandaan naar Finkenbergbahn (Crista’s Skialm). Inmiddels lopen we weer in de wolken. Maar als we bij Crista’s Skialm aan de koffie met gebak zitten breekt de zon weer door. Omdat het te laat is om naar mittelstation te lopen gaan we met de gondel naar beneden. Om 16.30 uur zijn we weer in Stumm terug. Spaatje, biertje, pindaatje op het balkon, relaxed hoor.

Donderdag 12 juli 2012 – Grieralm [klik hier voor de route]

Vandaag staat de Grieralm op het programma. Deze hut hebben we vorig jaar ook bezocht maar toen regende het zo hard dat we van de omgeving niet veel hebben gezien. Trouwens, we lopen nu via een andere route. Nu is het bewolkt maar droog. Met de trein naar Mayerhofen en daarna de bus naar Lanersbach. Eén halte na de Eggalm-banen stappen we uit de bus. We lopen via de Höhlenstein-hutte. Jammer van de bewolking, die er hangt, want zo kunnen we de Grubl-spitze, die aan de ander kant van het dal licht, niet zien. Maar goed, het is droog. In de Höhlenstein-hutte hebben we koffie gedronken en zijn daarna doorgelopen naar de Griesalm. De bewolking wordt wel wat dunner zodat we wat meer van het berglandschap kunnen zien. In de verte zien we de bergbahn van Hintertux en ook is de Bichlalm aan de ander kant van het dal waarneembaar. In de Grieralm-hutte hebben we lekker gegeten van een Knödel-suppe en een Bretljause. Daarna is het afdalen naar Madseit waar we de bus nemen naar Mayerhofen. Daar hebben we nog een poging gedaan om wat te winkelen, maar dat was ook niet alles, dus zijn we maar op de trein gestapt naar Stumm.

Vrijdag 13 juli 2012 Penkenbahn – Finkenberg

Om 07.00 uur checken we eerst het weer. Het is zwaar bewolkt en het regent dus duiken we nog een uur terug het bed in. We gaan eerst boodschappen doen, we hebben nogal het e.e.a. nodig, want Ariën en Anke komen morgen. Daarna drinken we koffie en gaan om 11.30 uur naar de bahnhof om richting Mayerhofen te vertrekken. Het regent nog steeds maar dat wordt steeds minder. Hier en daar komt een beetje blauw door de wolken heen. We eten een broodje bij de slager en gaan daarna met de Penken-bahn omhoog.webcam Penkenbahn We lopen van het middelstation naar het middelstation van de Finkenberg-bahn. Het begint steeds meer op te klaren en kunnen nu  prima van het berglandschap genieten. Bij het middelstation van Finkenberg drinken we wat met lekkere Marillen-kuche met Sahne. Daarna dalen we af met de bahn af naar Finkenberg. De zon schijnt inmiddels uitbundig. Dat zou je vanmorgen niet gezegd hebben. We bezoeken nog de kerk van Finkenberg en we verwonderen ons er over hoe ze een hotel kunnen toetakelen. Het Stock-hotel zijn ze aan het verbouwen en krijgt een futoristische uitstraling. Er wordt nergens op bespaard. Drie knoepers van torenkranen zijn ingezet bij de verbouwing en de duurste natuurstenen worden gebruikt. Stock is niet het enige hotel hoor dat verbouwd wordt, volgens mij komt er in Oostenrijk bakken met geld binnen. We nemen de bus naar Mayerhofen waar we nog even de Hervis en Cecil binnenlopen. Nadat we een lekker ijsje gegeten hebben vertrekken we met de trein richting Stumm. Daar is het goed druk voor het Ursprun Baum-fest dat dit weekend gehouden wordt. Een agent staat op een kruising het verkeer te regelen. Het zal wel weer een hele happening worden maar wij gaan vanavond naar het platzconcert in Ried. Kijken of onze Wofgang een beetje in vorm is.

Zaterdag 14 juli 2012 Spieljoch – Ariën en Anke ophalen.

Vanmorgen weer bewolkt maar (nog) droog.  We gaan met de auto naar de Spieljochbahn en met de kabelbaan omhoog. Boven is het koud en bewolkt maar nog steeds droog. We besluiten om via de Geolsalm te lopen en daar weer terug naar de bergbahn. Onderweg halen we mensen in die het zelfde pad willen lopen. We raken aan de praat. Het gaat al snel over boeken en de Kerk. Ze komen uit Berchambacht en kennen Evert van de Ham, Verduin, Born, Belder en de hele reutemeteut aan dominees. Piet heeft 30 jaar in de kerkenraaf gezeten, dus vandaar. Waarschijnlijk zijn ze dinsdag ook in Fugen bij het Festkoncert, want dat vonden ze heel erg mooi. We drinken op de Geolasalm koffie en het is heel gezellig. Om 12.30 uur zijn we terug bij de bergbahn en dan begint het te storten. We hebben brood meegenomen dus dat eten we eerst op  en gaan daarna met de bahn naar beneden. We moeten een beetje bijtijds zijn want we gaan straks Ariën en Anke halen in Jenbach. Dus vanaf die tijd zijn we met z’n vieren, heel gezellig hoor.  We eten bij Neumeister en dat was weer heerlijk. In Stumm zelf is het weer een drukte van jewelste. Dit weekend vind het jaarlijkse Ursprung Buam fest plaats. Vanuit heel Europa zijn de mensen gearriveerd om van dit evenement te genieten. Wij vinden Ursprung Buam leuk om te zien op TV maar om daar nou een heelweekend voor uit te trekken dat doen we ook weer niet. Bovendien, als we op het balkon zitten kunnen we meegenieten van de muziek in de tent..

Zondag 15 juli 2012 Schwarzachtal

Vanmorgen maar weer uitgeslapen tot 08.45 uur. Na het ontbijt zijn we naar de kerk in Jenbach gegaan. Ariën en Anke bleven thuis want Ariën kon niet goed zitten ivm. z’n abces. Er waren 6 Nederlanders en 25 Oostenrijkers in de kerk en het was H.A. Om 12.00 uur zijn we naar Kuhle rast gereden om naar de Schwarzachalm te lopen. Het heeft de hele morgen al geregend maar als we op pas gaan wordt het minder en we bereiken binnen het half uur de hut. Voor het eerst zitten we binnen. Het is er niet druk maar toch is er live-muziek door “Duo Edelweiß”. Het is er ontzettend gezellig. We eten en drinken wat en genieten van de gezelligheid. Om 14.30 uur lopen we weer terug . Nog steeds is het niet helemaal droog, maar het weer wordt steeds vriendelijker. Weer terug bij Kuhle rast zijn we weer naar beneden gereden. We rijden nog even langs “Märzenklam” en Sandra Dengg. Om 16.00 uur zijn we weer terug in Stumm en nemen een natje en droogje. Ariën en Anke maken lekkere Spagetti.

Maandag 16 juli 2012 Wanglspitze – Vorderlanersbach

Om 07.00 uur appel. We gaan eerst naar de bahnhof om de “Z”-tickets te regelen voor Ariën en Anke. Vriend Wolfgang had zeker een snipperdag, dus kon hij ons ook niet een prettige vakantie wensen. We nemen de trein naar Mayerhofen en met de Penkenbahn omhoog. We lopen naar Christa’s Skialm en drinken daar koffie. Dan lopen we door naar de zender om daar vte overleggen of de Wanglspitze zullen bedwingen of niet. Het is ontzettend koud maar het begint steeds meer op te klaren. Het uitzicht is iets beter dan woensdag alleen koud, koud, koud. We willen toch graag de Wanglspitze op dus zo gezegd zo gedaan. Het is een uur klimmen en bij het Gipfelkreuz aangekomen is het uitzicht prachtig, mede omdat het steeds helderder wordt. De Grublspitze is goed zichtbaar. Het is te koud om op de top te eten dus daarom dalen we een stukje af en vestigen ons op een mooi plekje uit de wind en eten daar onze proviand op. Inmiddels zijn we er achter dat het een prachtige wandeling is en we genieten dan ook met volle teugen van het prachtige berglandschap. We dalen af naar de zender en lopen vandaar verder via de Strofenalm en dan door naar Vorderlanersbach. Dat is voor ons een bekend stuk want dit hebben we al meerdere malen gelopen. We zijn om 17.00 uur terug bij het huisje. We zijn tegenwoordig helemaal over naar het spel Bonanza, dus dat doen we dan ook ’s-avonds.

 

Dinsdag 17 juli 2012 Krumbachtal.

06.45 uur eruit. Het weer ziet er vriendelijk uit. We nemen de trein van 08.074 uur naar Zell en nemen daar de bus naar Gerlos. Daar gaan we met de Ischkogelbahn omhoog. Het is inmiddels toch weer bewolkt en vrij koud, maar niet zo koud als gister. We drinken koffie bij de Latchen-alm en daarna lopen we door richting de Isch-kogel. We besluiten om niet naar de top te lopen maar een eerdere afslag te nemen richting het Krumbachtal. We lopen binnen het uur naar de Wilde Krimml alm. Daar dalen we af het Krumbachtal in. Het is daar echt een prachtige omgeving. Het weer blijft een beetje wisselend, ook af en toe zon. De wandeling is wel lang maar erg mooi. We eten op ons gemak en daarna lopen we in zo’n 2 ½ uur naar beneden waar we weer wachten op de bus die ons naar Zell brengt. Om 16.00 uur zijn we weer terug in het huisje. ’s-Avonds naar het festconcert in Fugen geweest.

Woensdag 18 juli 2012 Hoch-fugen – Rastkogelhutte. [klik hier voor de route]

06.40 uur op. Vandaag wordt het mooi weer. We gaan met z’n tweetjes vandaag op pad. Ariën en Anke willen vandaag winkelen in Mayerhofen en vanmiddag zwemmen in het erlebnisbad van Stumm. We nemen de trein naar Uderns en stappen daar in de bus naar Hoch-fugen. Wij en nog een man zitten in de bus. Het weer ziet er stralend uit dus het beloofd prachtig te worden. We stappen uit op het parkeerterrein van Hoch-fugen en gaan de guterweg op omhoog. We lopen een uur op deze guterweg. Als we aan het eind komen zien we dat het een uur teruglopen is maar dat is dus naar beneden en wij zijn omhoog gekomen dus dat hebben we niet slecht gedaan. Als je aan komt lopen weet je echt niet waar je heen moet, we moeten over de “Joch” maar die zien we nog steeds niet. Uiteindelijk lopen we relaxed door en het gaat buitengewoon goed. Als we de Joch over zijn zien we de Raskogel-hutte vrijwel onmiddellijk. Het is dan nog een kwartiertje lopen naar de hut. Daar aangekomen (het is pas 11.00 uur) nuttigen we eerst maar eens een koffie en een biertje. Het uitzicht is magnefiek . We zien de Edelhutte in de verte liggen en het Kellerjoch-haus met iets naar rechts het kapelletje. Vanaf de Rastkogelhutte zien we ook Gerlosteinwand met de bergbahn en de Alte Kottahorn-alm. Daarna eten we soep en nog een Brettljause. Om 13.00 uur zijn we weer gaan lopen richting Melchboden. Dat is nog zo’n 1½ uur doorlopen. We hebben tijd genoeg om in de ligstoelen plaats te nemen en wat uit te rusten van de tocht. We nemen de bus van 15.50 uur die ons in Hippach brengt en daarna met de trein terug naar Stumm. Daar wacht ons nog een verrassing. Als we de bahnhof uit lopen zien we een bekende KIA staan. Jan en Anneke en de kinderen zijn een paar dagen eerder gearriveerd dan de bedoeling  was. Ze hebben hun huisje een paar dagen extra kunnen regelen en zijn toen meteen in de auto gestapt en naar Stumm gereden. Dus dat is een verrassing. Ze hebben Ariën en Anke al ontmoet on het zwembad. ’s-Avonds gaan we naar Mayerhofen, naar de camping waar Gerard van Leeuwen staat om te informeren hoe het met Gonnie gaat. Zij ligt met een ernstige vorm van  de ziekte van Pfeiffer en ligt in Schwaz in het ziekenhuis.

Donderdag 19 juli 2012 Kolmhaus - Brandberg

06.45 uur er uit. Alle vier. Met de trein naar Zell en van daar naar de Gerlossteinbahn met de bus. Het is mooi weer en de zon gaat steeds uitbundiger schijnen. Boven aangekomen lopen we richting de Alte Kottahornhutte waar we koffie drinken. Nou ja koffie, het was oploskoffie opgeschept met een slief ui een pan met water die op het fornuis stond te koken. Het uitzicht is prachtig . Op een gegeven moment zijn we de Rastkogelhutte liggen helemaal aan de andere kant van het dal. We lopen richting het Kolmhaus om daar te eten maar dat duurt nog even. De route die we lopen is zeer afwisselend. Dan weer door dicht beboste hellingen en dan weer over een open stuk en steeds weer verandert het panorama wat we zien. We zijn om 12.15 bij het Kolmhaus waar we het ons lekker laten smaken. (Soep, schmarren,  wurst). We zitten een poosje en beginnen dan weer aan de terugtocht en zijn om ongeveer 14.15 uur bij Gasthof Tanner in Brandberg waar we ons trakteren op een heerlijke coupe ijs. De bus van 15.55 uur brengt ons weer terug naar Myerhofen. Waar we de trein terug nemen naar Stumm. Inmiddels regent het pijpenstelen en moeten we rennen van het station naar de auto. ’s Avonds zijn we nog wezen buurten bij Jan en Anneke.

Vijdag 20 juli 2012 Ahornbahn.

Het uitzicht boven op de Ahorn

Om 07.45 uur gekeken wat voor weer het is. Dat valt niet mee. Het is zwaar bewolkt dus terug bed in en uitslapen tot 09.00 uur. Na het ontbijt drinken we eerst nog koffie op het balkon en stappen daarna op de trein richting Mayerhofen om daar wat rond te lopen en een heerlijk broodje te eten bij de slager. We gaan met de Ahornbahn omhoog en lopen daar wat rond. Er is weinig te zien want we lopen in de wolken. Eigenlijk was het uitzicht nihil. We drinken nog wat in de Ahornhutte en gaan daarna terug met de bahn naar Mayerhofen en met de terin naar Stumm.

Zaterdag 21 juli 2012 Terug naar Nederland.

De terugtocht is dit jaar anders dan anders. We vliegen nl. terug. Eerst komen Jan en Anneke nog koffiedrinken met lekkere Kuche. We worden door Ariën en Anke naar het station in Kaltenbach gebracht, waar we door hun uitgezwaaid worden. Met de Zillertalbahn naar Jenbach en van daar naar Insbruck. Daar een stukje met de bus naar het vliegveld. Jammer dat het regent dus bij het opstijgen zien we maar weinig. Nadat we opgestegen zijn krijgen we algauw de melding dat we boven Dusseldorf zitten en dat we landing alweer gaan inzetten. Op Schiphol nog wat gegeten en daarna met de trein naar Utrecht en daarna naar Zaltbommel. Daar worden we opgehaald door José en zijn om ongeveer 08.30 uur thuis.

Binnenkort in dit theater!!!

VOORPRET

VOORPRET 

Over ruim 4 weken is het weer zo ver. We vertrekken dan voor een vakantie van 2 weken naar ons favoriete Zillertal. De eerste week zitten we samen in ons appartement en de tweede week komen Anke en Ariën bij ons. We hebben al enkele tochten op het programma staan zoals:

Hochfugen - Melchboden, dat lijkt ons een prachtige wandeling. Op beide plaatsen zijn we reeds meerdere keren geweest zoals bijgaande foto's laten zien. We willen deze tocht met z'n tweeën maken.

Verder willen we ook de tocht naar het Kolmhaus maken met Anke en Ariën erbij. Ook hiervan hebben we foto's van een vorige vakantie.
Het Schwarzachtal is natuurlijk ook onze favoriet en dit keer willen we ook het Wimmertal bezoeken.

Pinksteren 28 mei 2012 NS wandeltocht Kampina

De wandeling is van van Boxtel naar Oisterwijk. In Oisterwijk zetten we onze auto in de parkeergarage en nemen de trein naar Boxtel. Om ongeveer 11.15 beginnen we aan onze tocht.

De Kampina
De Kampina en de Oisterwijkse bossen en vennen liggen in een overgangsgebied van droge, arme zandruggen en vochtige, voedselrijke beekdalen. De oostelijke Kampina bestaat uit bossen en reliëfrijke heidevelden met daarin tientallen vennen en drassige laagten. De oude, grove dennenbossen die rond de eeuwwisseling op de hei zijn aangeplant, worden door Natuurmonumenten langzamer-hand omgevormd tot veel natuurlijkere loofbossen. Zowel De Kampina als de Oisterwijkse bossen en vennen zijn opgenomen in Natura 2000, een Europees netwerk van natuurgebieden, die extra bescherming krijgen, omdat er bijzondere planten of diersoorten voorkomen.

 

Het is nog een flink stuk lopen voor we echt op de route komen en passeren de Kleine Aa.
Even verder komen we langs de Sint Anna kapel.

Als we eenmaal op de route zitten komen we de eerste vennen tegen 

   waarom dit gebied zo bekend is

Het is prachtig weer en we lopen in de schaduw van de talrijke bomen, zodat we het niet te warm hebben.







De dreven, en grazers op de heide Maria, Anna, Niana en Melanie naar wie een aantal dreven is genoemd, zijn niet zoals oorspronkelijk werd aangenomen de dochters van de oprichter van het
Landgoed Kampina, maar vermoedelijk de namen van enkele heiligen. De heide wordt zowel in de zomer als in de winter begraasd door runderen met kalveren en een kudde van ongeveer 22 IJslandse en 12 manegepaarden. De dieren eten jonge boompjes, maar vooral diverse grassoorten. Hierdoor krijgen heideplanten weer meer ruimte om te groeien. De dieren lopen in een groot gebied van meer dan 1100 hectare. Mocht u ze tegenkomen, voer ze alstublieft niet. De dieren kunnen maag- en darmstoornissen krijgen, waaraan ze zelfs kunnen sterven.

 

Heidelandschap:

De grote heidevelden zijn ontstaan omdat ze hard nodig waren in de landbouwbedrijven van voor 1850. De heide was namelijk nodig voor de potstalmest. Met de uitwerpselen van de dieren werden de heideplaggen en -struiken vermengd in de potstal om zodoende goede mest te krijgen voor de akkers. In feite is de heide daarom een weinig natuurlijk landschap. Immers, van nature groeien grote delen van de heide dicht met bos, voornamelijk ruwe berk, grove den en zomereik. Toch wordt grote waarde gehecht aan de instandhouding van dit landschap. Door een combinatie van begrazen, maaien en plaggen wordt getracht de heide te herstellen.

De Rosep:
Vroeger was de Rosep een meanderend riviertje. In de vijftiger jaren is het gekanaliseerd, zoals u hier ziet, maar gelukkig niet overal rechtgetrokken. Het dal van de Rosep wordt nog steeds gezien als een van de meest waardevolle beekdalen in de omgeving. Het bestaat uit moerasbos en vochtige heideveldjes.

Mede door het mooie weer was ook dit weer een tocht om aan te raden. Echter toch 2 minpuntjes.
Parkeren is niet gratis, wij stonden in een parkeergarage tegenover het station. En op de route kom je weinig bankjes tegen om uit te rusten z.q. te picknicken.